Boli mnie, że współcześnie rzadko który autor decyduje się na tak odważny krok jak oryginalność. Bo, ludzie, ile można? Ile można pisać romansideł, ile może być "bed boi", ile biednych, pokrzywdzonych dziewczynek? Ile razy będziemy musieli przeszukiwać półki z książkami młodzieżowymi, by odnaleźć jakąś powieść nie fantasy, w której nie będzie wątku miłosnego?

Maia Hamilton po śmierci brata zamyka się na świat. O, oryginalności, gdzież uciekła? No gdzież? I oczywiście, że nagle na horyzoncie, skąpany w promieniach wschodzącego słońca, pojawia się Kyler. Dziewczyna, jak na typową dziewczynę z traumą i objawami fobii społecznej, postanawia sobie z nim pośpiewać, bo właśnie tak robią osoby, które "izolują się od społeczeństwa." Jedziemy dalej, czemu nie. Kyler, jak na bed boia przystało, ma problemy w domu. Ojciec znęca się nad nim psychicznie i fizycznie. Nie mogę też pominąć tego, że ma on na koncie niezbyt ciekawą przeszłość, jednakże pamiętajmy, iż atrybutem każdego złego chłopaka jest złote, lśniące na dwa metry, serce. I mamy kolejne love story. No i o tym mniej więcej to jest.

To żenujące, że naprawdę wciska się młodzieży książki o miłości i poszukiwanie jakiejkolwiek powieści, w której nie byłoby wątku romantycznego, momentami przypomina szukanie kolczyka na pustyni. Bellon próbuje udawać, że książka ta pełna jest wartości, że trzeba pracować ciężko na marzenia, że przyjaciele są zarówno w złych chwilach, ale momentami przypomina to pseudofilozoficzny bełkot, który oczywiście jest pogrubiony, żeby później nastolatki łatwo mogły zrobić z tymi cytacikami obrazki i wrzucić na Tumblera. Autorka sama sobie zaprzecza. Styl nie jest zły, zaletą książki jest to, że szybko się ją czyta. Szkoda tylko, że autorka nie wykorzystała swoje potencjału i postanowiła płynąć wraz z falą książkowej mody, zamiast znaleźć własej drogi. Będę obserwować jej poczynania w literackim świecie i mam nadzieję, że kolejne prace będę lepsze.

Boli mnie, że współcześnie rzadko który autor decyduje się na tak odważny krok jak oryginalność. Bo, ludzie, ile można? Ile można pisać romansideł, ile może być "bed boi", ile biednych, pokrzywdzonych dziewczynek? Ile razy będziemy musieli przeszukiwać półki z książkami młodzieżowymi, by odnaleźć jakąś powieść nie fantasy, w której nie będzie wątku miłosnego?

Maia Hamilton...