Trzy gwiazdki za chęci i pomysł,jednakże, brak stylu, drewniane dialogi, postacie bez emocji, powtórzenia, nie czytało się tego przyjemnie.

Trzy gwiazdki za chęci i pomysł,jednakże, brak stylu, drewniane dialogi, postacie bez emocji, powtórzenia, nie czytało się tego przyjemnie.

Rosetta w tytule skłoniła mnie do przeczytania tej książki. Kamień z Rosetty, skarb Templariuszy, a nawet ciąg Fibonacciego, te kwestie w powieści się znajdują, jednak przyćmione zostają przez beznadziejnego bohatera, wymykającego się śmierci z nieprawdopodobnych sytuacji, zmieniającego wrogie strony kiedy ma na to ochotę, bez większych konsekwencji, uciekającego z więzienia przy pomocy (!!!) pilnującego go strażnika. Do tego zdobywca wszelakich serc niewieścich, opisującego siebie (!!!) jako bardzo przystojnego mężczyznę. Szkoda, że nie przerwałem czytania przynajmniej w połowie. Z całego serca odradzam.

Rosetta w tytule skłoniła mnie do przeczytania tej książki. Kamień z Rosetty, skarb Templariuszy, a nawet ciąg Fibonacciego, te kwestie w powieści się znajdują, jednak przyćmione zostają przez beznadziejnego bohatera, wymykającego się śmierci z nieprawdopodobnych sytuacji, zmieniającego wrogie strony kiedy ma na to ochotę, bez większych konsekwencji, uciekającego z...

Zdecydowanie lepsza od pierwszej części, która trochę nudziła. Wartka akcja (chociaż taka ilość "uniknięcia śmierci o włos" robi się trochę nużąca),nieoczekiwane zwroty,..... dobra lekka lektura na wakacyjne miesiące.

Zdecydowanie lepsza od pierwszej części, która trochę nudziła. Wartka akcja (chociaż taka ilość "uniknięcia śmierci o włos" robi się trochę nużąca),nieoczekiwane zwroty,..... dobra lekka lektura na wakacyjne miesiące.

Swoją opinię zacznę od plusów. Przede wszystkim - akcja. Autor nie pozwala czytelnikowi na odpoczynek, pakując bohatera w co raz to nowe kłopoty. Z przyjemnością czytałam o poczynaniach Ethana, który z każdych tarapatów wychodził ( prawie ) cało, chociaż wydawałoby się to niemożliwe, dzięki własnej inteligencji i szczęściu. Bo to trzeba przyznać - niestety ślepe szczęście miało sporo do roboty w jego przypadku. Sam bohater jest inteligentny i do polubienia, chociaż mnie osobiście irytowało jego kobieciarstwo. Dodatkowym smaczkiem są jego doświadczenia z elektrycznością. Książka jest pisana przystępnym językiem ze szczyptą humoru. Natomiast absolutnie zachwycona byłam opisami egzotycznych miejsc akcji. Plus należy się również za przedstawienie postaci historycznych, szczególnie Napoleona.

Zagadki niespecjalnie mnie wciągnęły. Wszystkie te ukryte przejścia przypominały mi Indianę Jonesa, czyli były dosyć naciągane. Opisy bitew mogą nużyć, o ile ktoś nie interesuje się takimi rzeczami.

Podsumowując, nie jest zbyt wybitne dzieło, ale za to dosyć przyjemne w odbiorze i obdarzone wartką akcją. Przyjemna, niezobowiązująca lektura dla relaksu.

Swoją opinię zacznę od plusów. Przede wszystkim - akcja. Autor nie pozwala czytelnikowi na odpoczynek, pakując bohatera w co raz to nowe kłopoty. Z przyjemnością czytałam o poczynaniach Ethana, który z każdych tarapatów wychodził ( prawie ) cało, chociaż wydawałoby się to niemożliwe, dzięki własnej inteligencji i szczęściu. Bo to trzeba przyznać - niestety ślepe szczęście...

To niesamowite, że można napisać książkę jako kontynuację i nawet nie próbować w klarowny sposób przybliżyć czytelnikowi zdarzeń z pierwszego tomu. Ba - nawet czytając pierwszy tom tak jak ja, ale jakiś czas temu, momentami nie wiedziałam do czego autor pije (tj jakie zdarzenie czy postać wspomina).

I żeby nie było, bo książka jest bardzo fajna, bogata w opisy i historyczne smaczki. Uwielbiam głównego bohatera. Mniej jego kobiety. Podoba mi się, że pisarz nie boi się zabijać wykreowanych przez siebie postaci (taki trochę RR Martin z niego).

Mimo wszystko polecam, ale po przeczytaniu 1 tomu, bo inaczej w ogóle Wam się nie spodoba.

To niesamowite, że można napisać książkę jako kontynuację i nawet nie próbować w klarowny sposób przybliżyć czytelnikowi zdarzeń z pierwszego tomu. Ba - nawet czytając pierwszy tom tak jak ja, ale jakiś czas temu, momentami nie wiedziałam do czego autor pije (tj jakie zdarzenie czy postać wspomina).

I żeby nie było, bo książka jest bardzo fajna, bogata w opisy i...

Gdyby istniał oficjalny ranking najbardziej irytujących postaci literackich, Ethan Gage z pewnością byłby wysoko, może nawet w pierwszej dziesiątce. Przez kilkaset stron Gage kilka razy zmieniał stronę z angielskiej na francuską; podrywał jedną kobietę, aby zaraz wrócić do drugiej, narzekał na swoje powodzenie (prawdę mówiąc, kompletnie niezrozumiałe); przemieniał wrogów w przyjaciół tylko po to, aby zaraz ci zginęli w jego obronie; rozwiązywał zagadki, oszukiwał, "czarował" elektrycznością... i nie zrobił absolutnie nic, co zapaliłoby chociaż maleńki płomyczek sympatii.
Nie sądziłam także, że w jakimkolwiek książkowym uniwersum istnieje postać ze zdolnościami do unikania śmierci równie epickimi, co Bella Swan. Gage przeżył wystarczającą ilość razy, aby mógł z powodzeniem ubiegać się o nadanie tym wydarzeniom statusu cudu. Bycie wśród rozstrzeliwanej ludności? Nie. Ucieczka o własnych siłach przed pościgiem? Nie. Otrucie i rzucenie na pożarcie krokodylowi? Nie. Zakopanie na pustyni i towarzystwo skorpionów? Nie. Wielokrotnie narażenie się Napoleonowi? A skąd! Trudno powiedzieć, co - oprócz bycia głównym bohaterem - tak naprawdę trzymało Gage'a przy życiu. Z pewnością nie był to wielokrotnie wspominany Tot, który w całej swej mądrości raczej wolałby uwolnić świat od postaci pokroju Ethana Gage'a niż narażać o wiele sympatyczniejszych bohaterów na obcowanie z nim.
Największy wygrany "Klucza z Rosetty"? Miriam. Z radością przybiłabym jej piątkę, jeśli tylko byłaby taka możliwość. Przegranym z kolei jest Alessandro Silano i to nie tylko ze względu na wydarzenia, ale był jedyną naprawdę dobrze skonstruowaną postacią, która nie zmieniała się w zależności od strony, którą aktualnie zajmował Gage.

Gdyby istniał oficjalny ranking najbardziej irytujących postaci literackich, Ethan Gage z pewnością byłby wysoko, może nawet w pierwszej dziesiątce. Przez kilkaset stron Gage kilka razy zmieniał stronę z angielskiej na francuską; podrywał jedną kobietę, aby zaraz wrócić do drugiej, narzekał na swoje powodzenie (prawdę mówiąc, kompletnie niezrozumiałe); przemieniał wrogów w...

Jak mawia mój siostrzeniec:"dulna"
Bohater biega,pływa,ogrywa w karty kogo popadnie,zakochany w jednej,szuka drugiej.
Tajemnice też rozwiązuje tak jakoś bez polotu,szkoda bo potencjał był,ale się zbył.
Jak sam autor napisał:
"Znajdziecie tu wartką akcję,cierpki humor,odkryjecie tajemnice"
Syndrom Pinokia obawiam się.

Jak mawia mój siostrzeniec:"dulna"
Bohater biega,pływa,ogrywa w karty kogo popadnie,zakochany w jednej,szuka drugiej.
Tajemnice też rozwiązuje tak jakoś bez polotu,szkoda bo potencjał był,ale się zbył.
Jak sam autor napisał:
"Znajdziecie tu wartką akcję,cierpki humor,odkryjecie tajemnice"
Syndrom Pinokia obawiam się.

Kolejna książka, którą przeczytałem trochę przez przypadek, bo po tym jak dostałem od kolegi. Z początku byłem sceptycznie nastawiony, może dlatego, że to książka przygodowo-historyczna, a ja generalnie w takich tytułach nie gustuje. Niemniej po rozpoczęciu lektury zmieniłem zdanie i bardzo polubiłem akcję. Fakt faktem, to druga cześć i nie znałem pierwszej, ale bardzo poruszyła mnie historia w niej opisana.

W pewnym sensie myślę, że tego właśnie oczekuję od książki przygodowej. Wartkiej akcji, bohaterów i przeplatań bitew czy generalnie akcji. Poluję na pozostałe książki z serii i liczę, że nie będę zawiedziony po ich przeczytaniu.

Kolejna książka, którą przeczytałem trochę przez przypadek, bo po tym jak dostałem od kolegi. Z początku byłem sceptycznie nastawiony, może dlatego, że to książka przygodowo-historyczna, a ja generalnie w takich tytułach nie gustuje. Niemniej po rozpoczęciu lektury zmieniłem zdanie i bardzo polubiłem akcję. Fakt faktem, to druga cześć i nie znałem pierwszej, ale bardzo...

Pierwsze co rzuciło mi się w oczy podczas czytania tej książki to... błaznowaty główny bohater. Nie, nie dowcipny, nie śmieszny, ale właśnie błaznowaty. Nie mam pojęcia czy to wada, ale przyznaję, że lekko mnie irytował. Niemniej jednak książka okazała się być powieścią przygodową tzw. pełną gębą, z dużą dawką humoru. Próżno tu szukać skomplikowanych mistycznych zależności czy niesamowitych zagadek, ale czyta się naprawdę świetnie.
Ostrzegam, że jest to bardzo lekka w odbiorze lektura.

Pierwsze co rzuciło mi się w oczy podczas czytania tej książki to... błaznowaty główny bohater. Nie, nie dowcipny, nie śmieszny, ale właśnie błaznowaty. Nie mam pojęcia czy to wada, ale przyznaję, że lekko mnie irytował. Niemniej jednak książka okazała się być powieścią przygodową tzw. pełną gębą, z dużą dawką humoru. Próżno tu szukać skomplikowanych mistycznych zależności...

Przyjemna lekka :)

Przyjemna lekka :)