Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Sklepik z marzeniami" jest pozycją, która wzbudziła we mnie sprzeczne emocje. Właściwie sam nie wiem co o tej książce sądzić. Z jednej strony dostajemy solidny kawał literatury, bardzo rozbudowane otoczenie, wiele postaci, wciągający wątek i kilka mocnych emocjonalnie fragmentów. Niby wszystko jest idealnie zrobione, jednak pojawia się kilka "ale".

King zdecydował się na napisanie książki poruszającej wątek, łączący wokół siebie sporą ilość postaci. Każda z nich teoretycznie jest inna - niektórzy recenzenci twierdzą, że dla każdej z nich autor przygotował inny profil psychologiczny, po to żeby pokazać "prawdziwych" ludzi, ich słabości i zachowanie w trudnych sytuacjach. Czy tak rzeczywiście jest? Bardzo bym się spierał. Jak dla mnie bohaterowie powieści są odbici przez tą samą, mocno sfatygowaną kalkę. Wszyscy reagują tak samo na "magię" z którą stykają się w sklepiku. Nie czuć wewnętrznej walki, dylematów moralnych, poruszania kwestii etycznych, stawiania oporu otoczeniu.

Przez identyczną kalkę King odbił kolejne sceny powieści. Mocno świeci po oczach schematyczność sytuacji. Oczywiście nie pod względem ich formy, ale pod względem ich prawdziwej, psychologicznej istoty. Po przeczytaniu siedemdziesięciu procent książki miałem wrażenie, że Stephen King zabrał mnie w zapętlającą się podróż. Sądziłem, że czytam cały czas o tym samym, zastanawiając się, kiedy wreszcie utarty schemat zostanie złamany - nie napiszę czy tak się w końcu stało.

Oczywiście najważniejszym kryterium oceny książki jest to, czy warto było po nią sięgnąć, czy nie. Pod tym względem oceniam ją pozytywnie. Nie znudziła mnie - choć nie wprowadziła w stan całkowitego zaciekawienia. Nie zmęczyła mnie - choć bywały książki w których kartki uciekały mi sporo szybciej. Doceniłem konstrukcję przedstawionego świata - choć gdyby nie duża schematyczność mogło być lepiej. Zapewniła kilka emocjonalnych fragmentów - choć zaledwie garstkę. Ostateczna ocena jest ni mniej, ni więcej, po prostu DOBRA.

"Sklepik z marzeniami" jest pozycją, która wzbudziła we mnie sprzeczne emocje. Właściwie sam nie wiem co o tej książce sądzić. Z jednej strony dostajemy solidny kawał literatury, bardzo rozbudowane otoczenie, wiele postaci, wciągający wątek i kilka mocnych emocjonalnie fragmentów. Niby wszystko jest idealnie zrobione, jednak pojawia się kilka "ale".

King zdecydował się na...

"Egiptolog" to książka, która łączy w sobie dwa krzyżujące się pamiętniki. Pierwszy jest pisany w formie dziennika przez tytułowego egiptologa - Ralph'a Trilipush, drugi przez emerytowanego detektywa, który opisuje swoje śledztwo z czasów młodości. Jak nietrudno zgadnąć, oba teksty znajdują w końcu swój wspólny mianownik.

Pomysł jest ciekawy i przyznam, że przez pierwsze sto stron książce udało się wzbudzić moje zainteresowanie. Niestety jednak, po owych stu stronach moje zaciekawienie całkowicie zgasło. "Egiptolog" okazał się być pozycją tak koszmarnie nudną, że nie byłem w stanie zmusić się do przeczytanie większej ilości stron za jednym zamachem. W końcu udało mi się zmęczyć całość, jednak ciągnęła mnie ku temu chyba tylko niechęć do odkładania niedoczytanych książek.

Finał, dodam że całkowicie przewidywalny i nie stanowiący zaskoczenia, okazał się być niegodny czasu, jaki poświęciło się na dobrnięcie do niego. Za karę, książka została przeze mnie natychmiast sprzedana.

"Egiptolog" był debiutem pisarskim Phillips'a. Według moich informacji, autor ten napisał jeszcze jedną książkę - "Praga". Ów tytuł również nie doczekał się pochlebnych opinii społeczności czytelniczej. Stanowczo więc, Phillips Arthur jest dla mnie autorem skreślonym.

"Egiptolog" to książka, która łączy w sobie dwa krzyżujące się pamiętniki. Pierwszy jest pisany w formie dziennika przez tytułowego egiptologa - Ralph'a Trilipush, drugi przez emerytowanego detektywa, który opisuje swoje śledztwo z czasów młodości. Jak nietrudno zgadnąć, oba teksty znajdują w końcu swój wspólny mianownik.

Pomysł jest ciekawy i przyznam, że przez pierwsze...

Sięgając po Włócznię Przeznaczenia spodziewałem się, że książka okaże się antychrześcijańska, ukazująca czytelnikowi braki w postrzeganiu najbardziej rozpowszechnionej religii świata, zapełniona skrajnym i wylewnym racjonalizmem. Do takich wczesnych przypuszczeń skłonił mnie jej temat - książka porusza kwestie prób sklonowania Jezusa, dzięki pozyskaniu materiału genetycznego z legendarnej włóczni, której użył legionista rzymski Longinus do przebicia boku Chrystusa. Rzeczywistość okazała się jednak inna, ponieważ "Włócznia..." nie jest dziełem obrażającym czyjekolwiek uczucia religijne.

Autor przedstawia nam ciekawą, hipotetyczną historię, której osią jest wpływ nowoczesnej genetyki na kwestie wiary. Czy jest możliwe, by teoretycznie możliwy zabieg na DNA mógł zrujnować liczący ponad 2000 lat dorobek kościoła? Jak w tej sytuacji mogli by zachowywać się duchowni (w tym papież)? Co z kwestiami moralnymi? Jakie konsekwencje może mieć "zabawa w Boga"?

Książką jest bardzo ciekawa, poruszająca, no i ma drugie, zabarwione psychologicznie dno. Bez wątpienia zasługuje na wysoką ocenę i stałe miejsce na półce.

Sięgając po Włócznię Przeznaczenia spodziewałem się, że książka okaże się antychrześcijańska, ukazująca czytelnikowi braki w postrzeganiu najbardziej rozpowszechnionej religii świata, zapełniona skrajnym i wylewnym racjonalizmem. Do takich wczesnych przypuszczeń skłonił mnie jej temat - książka porusza kwestie prób sklonowania Jezusa, dzięki pozyskaniu materiału...