Tytułowa księga ojców, to tradycyjny, ręcznie pisany dziennik, prowadzony od początków XVIII wieku, przez członków jednego z węgierskich rodów. W ostatniej części powieści, przybiera on już formę dziennika elektronicznego. Miklos Vamos w tej książce, funduje Czytelnikom przyspieszony kurs historii swojego kraju. W krótkim czasie, przeżywamy kilkaset lat i trzeba przyznać, że doznawanie tych odmiennych rzeczywistości w takim tempie, jest niesamowitym przeżyciem.

Tytułowa księga ojców, to tradycyjny, ręcznie pisany dziennik, prowadzony od początków XVIII wieku, przez członków jednego z węgierskich rodów. W ostatniej części powieści, przybiera on już formę dziennika elektronicznego. Miklos Vamos w tej książce, funduje Czytelnikom przyspieszony kurs historii swojego kraju. W krótkim czasie, przeżywamy kilkaset lat i trzeba przyznać,...

Książkę dobrze się czyta, ale mam wrażenie , że konstrukcja powieści opiera się na książce Sto lat samotności Marqueza.

Książkę dobrze się czyta, ale mam wrażenie , że konstrukcja powieści opiera się na książce Sto lat samotności Marqueza.

Fabuła wydawała mi się ciekawa ale ciężko czytało mi się książkę.

Fabuła wydawała mi się ciekawa ale ciężko czytało mi się książkę.

Narracja tej sagi rodzinnej przypomina mi trochę powieści Marqueza, ale w "Księdze ojców" tekst jest mniej zagęszczony, jest bardziej płynny i czyta się go łatwiej ;) pojawia się też atmosfera tzw. "realizmu magicznego", dla mnie najciekawsze jest tło wydarzeń - 300 lat interesująco ukazanej historii Węgier, nie ujmując niczego oczywiście kreacjom bohaterów tej powieści.

Narracja tej sagi rodzinnej przypomina mi trochę powieści Marqueza, ale w "Księdze ojców" tekst jest mniej zagęszczony, jest bardziej płynny i czyta się go łatwiej ;) pojawia się też atmosfera tzw. "realizmu magicznego", dla mnie najciekawsze jest tło wydarzeń - 300 lat interesująco ukazanej historii Węgier, nie ujmując niczego oczywiście kreacjom bohaterów tej powieści.

Ciekawa, czyta się dość dobrze, niemniej jednak momentami męcząca i nużąca.

Ciekawa, czyta się dość dobrze, niemniej jednak momentami męcząca i nużąca.

Nie mam zbyt często do czynienia z literaturą węgierską, więc może dlatego nie umiem właściwie ocenić tej książki? Na pewno jest specyficzna, i to pod względem samej fabuły, jak u stylu, co chwilami mi odpowiadało, a chwilami nawet niesmaczyło. Warto się z nią zmierzyć, żeby zrobić "reset od mainstreamu", ale wg mnie nie jest to lektura, którą czyta się z przysłowiowymi wypiekami na policzkach.

Nie mam zbyt często do czynienia z literaturą węgierską, więc może dlatego nie umiem właściwie ocenić tej książki? Na pewno jest specyficzna, i to pod względem samej fabuły, jak u stylu, co chwilami mi odpowiadało, a chwilami nawet niesmaczyło. Warto się z nią zmierzyć, żeby zrobić "reset od mainstreamu", ale wg mnie nie jest to lektura, którą czyta się z przysłowiowymi...