Wszyscy mamy już dość zimy. Tej pluchy, deszczu wymieszanego ze śniegiem, błota na chodnikach. No i nieprzyjemnego chłodu, który zmusza nas do zakładania swetrów i puchowych kurtek, noszenia niewygodnych butów za kostki, czapek i szalików. A jednak są ludzie, których mróz kręci. Którzy żyją z nim za pan brat i nie znają letnich tropików. Ilona Wiśniewska pisała o nich w Białe, swoim reportażu z Spitsbergenu. W Hen. Na północy Norwegii pozwala nam poznać Finnmark.

Mnie Finnmark kojarzył się z masłem. Sam nie wiem, dlaczego. Okazuje się, że to kraina na samym „czubku” Skandynawii, otoczona lodowatym morzem i nękana przez zimne wiatry. Żyją tam wszechobecne renifery i jedynie garstka ludzi, głównie Saamów, którzy zdecydowali się związać z tym właśnie zakątkiem świata. Utrzymują się z rybołówstwa, czasem z turystyki, jednak często z najwyższym trudem wiążą koniec z końcem. Młodzi uciekają do Oslo. Coraz więcej domów stoi pustych.

Wiśniewska przygląda się oczywiście współczesnemu Finnmarkowi i paru niezwykłym osobom tu mieszkającym. Sięga jednak i w przeszłość. Opisuje czasy drugiej wojny światowej, która przetoczyła się przez okolicę. Przyszli Niemcy, potem wygonili ich Rosjanie, a wszystko przy akompaniamencie zrzucanych z samolotów bomb, wywózek oraz podkładanego ognia. Innym problemem był rząd, który przez długie lata walczył z Saamami, starał się ich znorwegizować, wykorzenić ich kulturę. Tradycyjny śpiew – tak zwany joik – przez długie lata istniał poza obiegiem. W radio czy telewizji był zakazany.

Autorka porusza więcej kwestii niż w Białe. Jakby patrzy szerzej i głębiej. Przygląda się chociażby niektórym wierzeniom, w tym zaklinaczom potrafiącym leczyć różne choroby, czy szerzącej się niegdyś idei pozbywania się dóbr materialnych. Obserwuje ludzi przy pracy, wsłuchuje się w ich wspomnienia, robi więcej zdjęć (kilkadziesiąt z nich pojawia się w książce). W efekcie Hen. Na północy Norwegii okazuje się godnym uwagi reportażem. Zwłaszcza dla tych, co się nie boją zimy.

Recenzja stąd:
https://zdalaodpolityki.pl/2019/02/11/hen-na-polnocy-norwegii/

Wszyscy mamy już dość zimy. Tej pluchy, deszczu wymieszanego ze śniegiem, błota na chodnikach. No i nieprzyjemnego chłodu, który zmusza nas do zakładania swetrów i puchowych kurtek, noszenia niewygodnych butów za kostki, czapek i szalików. A jednak są ludzie, których mróz kręci. Którzy żyją z nim za pan brat i nie znają letnich tropików. Ilona Wiśniewska pisała o nich w...