Mój w ostatnim czasie ulubiony pisarz w swoim ulubionym uniwersum, ale nie w najlepszej formie. "Ostre cięcia" ma dziwną formę: to zbiór opowiadań z jednym przewodnim i innymi, które obudowują je na przestrzeni fabuły poprzednich książek. O tym za chwilę.

Oczywiście, językowo Abercrombie nie zawodzi, choć pierwszy raz czytam go w tłumaczeniu. Oprócz nowych bohaterów pojawiają się też znani z innych książek, czasem w głównej roli (Shy, Curnden, Logen, czy Gorst), czasem jako cameo (jak Shivers, czy Monza). Kreacja bohaterów również na plus, jak zawsze u Abercrombiego. Jeśli chodzi o fabułę, to jest najtrudniej, bo trzeba naprawdę bardzo dobrze pamiętać wszystkie wydarzenia z książek, żeby zorientować się w sensie niektórych opowiadań "wypełniaczy". Czasami przedstawiają jakiś epizod z zupełnie odmiennej perspektywy, niż był opisany w poprzednich książkach, więc po prostu czytanie tej pozycji bez lektury poprzednich nie ma większego sensu.

Fanom Abercrombiego nie muszę polecać. Pozostałym czytelnikom jednak zalecam najpierw przeczytać pozostałe (najlepiej ciurkiem), a potem dopiero zabrać się za "Ostre cięcia". W przeciwnym razie ominie ich sporo przyjemności z czytania. Czujcie się ostrzeżeni.

Mój w ostatnim czasie ulubiony pisarz w swoim ulubionym uniwersum, ale nie w najlepszej formie. "Ostre cięcia" ma dziwną formę: to zbiór opowiadań z jednym przewodnim i innymi, które obudowują je na przestrzeni fabuły poprzednich książek. O tym za chwilę.

Oczywiście, językowo Abercrombie nie zawodzi, choć pierwszy raz czytam go w tłumaczeniu. Oprócz nowych bohaterów...