Polecam wątpiącym w instytucję kościoła (celowo napisałam małą literą!). Uprzedzam, że zwątpienie się pogłębi. Tym bardziej u kobiet - bo to właśnie kobieca rzeczywistość zakonna jest opisana na niespełna dwustu stronach tego reportażu. Pokazuje życie zakonne kobiet, które nie wytrzymały reżimowego trybu życia, pracy ponad siły, psychicznego i fizycznego znęcania się przełożonych i zdecydowały się wystąpić z zakonu (lub nawet zostały z niego bez własnej zgody, z powodu choroby wyrzucone). Pokazuje bezsens organizacji żeńskich zakonów w Polsce, porównuje z życiem zakonnym mężczyzn, którzy mogą wiele, nie są zakładnikami habitu, mogą normalnie żyć. W żeńskich zakonach konwenanse, bzdurne zasady jak za króla świeczka powodują, że kobiety są pod totalną władzą tzw. "góry". Nie mogą nic same zrobić, jeśli przekroczą o milimetr granicę zasad, zarzuca im się złamanie ślubów posłuszeństwa. Jednostki wybitne, próbujące zmienić system, robić coś zgodnie z własnym, ludzkim sumieniem katolickim są w skrajnych nawet przypadkach oskarżane o chorobę psychiczną i oczywiście wyrzucane na tej podstawie ze zgromadzeń jako nie nadające się do pełnienia posługi.
Kolejna pozycja potwierdzająca, że kościół katolicki zwłaszcza w Polsce, (ale i na świecie) wymaga zdecydowanej i dostosowanej do zmian kulturowych reformy. Bez tego za kilkanaście lat, gdy wymrą aktualni praktykujący, polskie kościoły będą tylko budowlami do zwiedzania, bez wizytujących je wiernych.

Polecam wątpiącym w instytucję kościoła (celowo napisałam małą literą!). Uprzedzam, że zwątpienie się pogłębi. Tym bardziej u kobiet - bo to właśnie kobieca rzeczywistość zakonna jest opisana na niespełna dwustu stronach tego reportażu. Pokazuje życie zakonne kobiet, które nie wytrzymały reżimowego trybu życia, pracy ponad siły, psychicznego i fizycznego znęcania się...