Pierwsze co pomyślałam to: A gdzie Artem? Powiem szczerze, że było mi troszkę smutno, ale to co stało się później...
Na szczególną uwagę zasługuje narracja, która była świetna. Autor powolutku rozwijał akcję, idealnie nią operował, aby zszokować i zaskoczyć czytelnika. W moim odczuciu się udało i to bardzo. To nie było tamto Metro z pewnością, ale to wcale nie oznacza że było złe. Autor stworzył zupełnie inną historię, oczywiście momentami nawiązując do poprzedniego tomu, ale w bardzo małych ilościach. Ta historia mnie poruszyła, nie mam pojęcia jak książka "wojenno-polityczna" w dodatku science-fiction to zrobiła... Teraz sama nie wiem co napisać, bo zaczęły się schodki. Może tak: ta lektura jest tak...ludzka, że po prostu, no...brakuje słów. Po jej przeczytaniu byłam w szoku. Wiem, że to jest fikcja literacka, ale to wcale nie znaczy, że za kilka lat nie dojdzie do sytuacji mających miejsce w tej książce. Jak ludzie szybko mogą zapomnieć o swoim człowieczeństwie, aby później stać się istnymi potworami. Zaś poświęcenie niektórych, bezbronnych, chcących jedynie powrotu ludzkości, mających marzenia i plany, w świecie bez przyszłości... Bo przecież nadzieja umiera ostatnia...? Powtarzam się, ale to nie musi być tylko książka, ale również nasza przyszłość, czarna i szara, ale nasza. Dlatego wiele osób powinno ją przeczytać, schować dumę do kieszeni i przestać wojować, bo to do niczego nie prowadzi. Może jedynie do autodestrukcji...

Pierwsze co pomyślałam to: A gdzie Artem? Powiem szczerze, że było mi troszkę smutno, ale to co stało się później...
Na szczególną uwagę zasługuje narracja, która była świetna. Autor powolutku rozwijał akcję, idealnie nią operował, aby zszokować i zaskoczyć czytelnika. W moim odczuciu się udało i to bardzo. To nie było tamto Metro z pewnością, ale to wcale nie oznacza że...