Jest coś dojrzałego w prozie Djakowa co sprawia, że jego odsłona Metro 2033 nie jest jedynie wydmuszką z reguł Uniwersum.
Wartość dodana ujawnia się w bardzo obiektywnie uchwyconych, egzystencjalnych dylematach społeczeństwa żyjącego w podziemnej rzeczywistości post-apo.
Djakow wychodzi poza utarty schemat dobrzy / źli i w ten sposób uautentycznia swoje postaci. Udowadnia, jak traumatyczne wydarzenia i instynktowna wola przetrwania, kwestionują ludzkie wartości i przenicowują moralność, czyniąc z niej twór kompletnie relatywny.

Jest coś dojrzałego w prozie Djakowa co sprawia, że jego odsłona Metro 2033 nie jest jedynie wydmuszką z reguł Uniwersum.
Wartość dodana ujawnia się w bardzo obiektywnie uchwyconych, egzystencjalnych dylematach społeczeństwa żyjącego w podziemnej rzeczywistości post-apo.
Djakow wychodzi poza utarty schemat dobrzy / źli i w ten sposób uautentycznia swoje postaci. Udowadnia,...

Nie jestem pasjonatem tego typu książek,ale postanowiłem,zmierzyć się z tego typu FANTASTYKĄ.Nie wiedziałem czego tak naprawdę się spodziewać,ale zachęcony(DZIĘKI NOZOMI;))ZABRAŁEM SIĘ OCHOCZO ZA CZYTANIE.Rozpoczynając lekturę "Do światła"zakładałem,że poczuję mroczny klimat postapo i wow....TO SIĘ UDAŁO w 200%!!!Wyprawa stalkerów,wszelkiego rodzaju mutanty,promieniowanie które zabija,opisy świata poza metrem i pełne dynamiki walki...po prostu-REWELACJA.Moja wyobrażnia wyskoczyła z solidnych fundamentów i poszybowała sobie w dal na wyżyny.Książka wciąga już od pierwszych stron,cały czas coś się dzieje-akcja goni akcję,że jest wprost za ciekawie.Krótkie przerwy od dynamicznej fabuły,znajdziemy na początku każdego rozdziału,gdzie Diakow dzieli się swoimi refleksjami na temat wszelkiego rodzaju emocji.Swoją drogą są naprawdę ciekawe.Chętnie sięgnę po kolejny tom a ten polecam...(ze światłem w oczach)

Nie jestem pasjonatem tego typu książek,ale postanowiłem,zmierzyć się z tego typu FANTASTYKĄ.Nie wiedziałem czego tak naprawdę się spodziewać,ale zachęcony(DZIĘKI NOZOMI;))ZABRAŁEM SIĘ OCHOCZO ZA CZYTANIE.Rozpoczynając lekturę "Do światła"zakładałem,że poczuję mroczny klimat postapo i wow....TO SIĘ UDAŁO w 200%!!!Wyprawa stalkerów,wszelkiego rodzaju mutanty,promieniowanie...

Genialny, dystopijny i depresyjny klimat postapo. Liczyłem na rozrywkę w stylu Metro 2033 jak i Fallouta (1 i 2 ma się rozumieć) i się nie zawiodłem. Czas odpalić Metro Exodus :)

Genialny, dystopijny i depresyjny klimat postapo. Liczyłem na rozrywkę w stylu Metro 2033 jak i Fallouta (1 i 2 ma się rozumieć) i się nie zawiodłem. Czas odpalić Metro Exodus :)

W tej książce ważne by było COBY (napisane poprawnie razem -sprawdziłem) czytelnik polubił Tarana i Gleba -tymczasem w moim przypadku nic takiego nie nastąpiło. Akcja goni akcję ,a ja mam w nosie co się stanie z głównymi bohaterami ,więc i czytać zaprzestałem w połowie.

W tej książce ważne by było COBY (napisane poprawnie razem -sprawdziłem) czytelnik polubił Tarana i Gleba -tymczasem w moim przypadku nic takiego nie nastąpiło. Akcja goni akcję ,a ja mam w nosie co się stanie z głównymi bohaterami ,więc i czytać zaprzestałem w połowie.

Bardzo fajna książka. Podobała mi się bardziej niż Metro 2034 i 35.

Bardzo fajna książka. Podobała mi się bardziej niż Metro 2034 i 35.

Nie będę pisał o samej książce, bo czytałem ją kilka lat temu i pewnie publikowałem opinię pod innym nickiem (michal.2907).

Ale SYMBIONTA zapamiętam na wieki. Najwybitniejszy i najbardziej przerażający potwór w historii popkultury, nie tylko książki mam na myśli. Nigdy tego rozdziału nie zapomnę.

Nie będę pisał o samej książce, bo czytałem ją kilka lat temu i pewnie publikowałem opinię pod innym nickiem (michal.2907).

Ale SYMBIONTA zapamiętam na wieki. Najwybitniejszy i najbardziej przerażający potwór w historii popkultury, nie tylko książki mam na myśli. Nigdy tego rozdziału nie zapomnę.

Diakow napisał the last of us na 3 lata przed premierą. Fenomenalna, emocjonująca i przerażająca wizja, która nie tylko uzupełnia uniwersum metro pisane przez Głuchowskiego, a je przewyższa. Nie dało się od tego oderwać, każdy następny rozdział brutalniejszy od poprzedniego, zupełnie jakby bohaterowie z miejsca na miejsce wchodzili coraz głębiej do piekła, a nadzieja gaśnie, zmieniając się w nikły, niedostrzegalny promyk. I ten Gosztyła!

Diakow napisał the last of us na 3 lata przed premierą. Fenomenalna, emocjonująca i przerażająca wizja, która nie tylko uzupełnia uniwersum metro pisane przez Głuchowskiego, a je przewyższa. Nie dało się od tego oderwać, każdy następny rozdział brutalniejszy od poprzedniego, zupełnie jakby bohaterowie z miejsca na miejsce wchodzili coraz głębiej do piekła, a nadzieja...

Autor doskonale zadbał o równomierne tempo akcji oraz prowadzenie fabuły. Dzięki bogatym opisom i dynamicznej akcji, czytelnik może wciągnąć się w książkę i przeczytać ją bardzo szybko.

Fabuła jest bardzo ciekawa, a relacje między protagonistami są dobrze przedstawione. Niestety, niektórzy bohaterowie, jak Kondor i reszta stalkerów, mogliby być bardziej rozwinięci i zyskać swoje krótkie historie.

Różnorodność postaci jest bardzo przemyślana i intrygująca, na przykład w przypadku postaci Dymy.

Podsumowując, gorąco polecam tę książkę każdemu, kto chce poznać świat metra Petersburga. Czyta się ją szybko, a opisy i akcja utrzymują czytelnika w napięciu przez cały czas.

Moja ocena to zasłużone 9/10.

Autor doskonale zadbał o równomierne tempo akcji oraz prowadzenie fabuły. Dzięki bogatym opisom i dynamicznej akcji, czytelnik może wciągnąć się w książkę i przeczytać ją bardzo szybko.

Fabuła jest bardzo ciekawa, a relacje między protagonistami są dobrze przedstawione. Niestety, niektórzy bohaterowie, jak Kondor i reszta stalkerów, mogliby być bardziej rozwinięci i zyskać...

Książkę kupiłem w jednym z dyskontów, nie mając wobec niej szczególnych oczekiwań, poza tym, że chciałem poczuć klimat postapo i to się udało! Zaznaczam, że nie czytałem oryginalnej trylogii Dmitrija Głuchowskiego, ani też Pitera.

Pozycję czyta się zaskakująco szybko i przyjemnie za sprawą wielu scen akcji oraz żwawego tempa. Rdzeń historii został oparty o klasyczny motyw podróży grupy bohaterów z punktu a do punktu b, w którego trakcie rozwija się relacja dwóch głównych bohaterów na zasadzie mentor-uczeń, oraz wzbogacony o trop retrospekcji za sprawą dziennika, który w pewnym momencie znajduje główny bohater, wzbogacającego historię miasta portowego i dzięki któremu autor pozwala czytelnikowi podjąć próbę połączenia przysłowiowych kropek przed momentem kulminacyjnym opowieści, w którym mają miejsce solidne zwroty akcji.

Krótko mówiąc, jest to bardzo dobry "akcyjniak", którego czyta się strona za stroną, oparty o klasyczne motywy, w którym grupa bohaterów przemierza świat po zagładzie atomowej, mając nad głowami latające bestię, świat, w którym walutą jest puszka konserwy, a paczka penicyliny oznacza bogactwo.

Książkę kupiłem w jednym z dyskontów, nie mając wobec niej szczególnych oczekiwań, poza tym, że chciałem poczuć klimat postapo i to się udało! Zaznaczam, że nie czytałem oryginalnej trylogii Dmitrija Głuchowskiego, ani też Pitera.

Pozycję czyta się zaskakująco szybko i przyjemnie za sprawą wielu scen akcji oraz żwawego tempa. Rdzeń historii został oparty o klasyczny motyw...

Nudna

Nudna