Pierwszy przeczytany kryminał Johna Lutza i jakoś szału nie zrobił. Zapowiadało się lepiej, niż się skończyło.

Pierwszy przeczytany kryminał Johna Lutza i jakoś szału nie zrobił. Zapowiadało się lepiej, niż się skończyło.

Jest to moja piąta pozycja tego autora. Chociaż uważam, że jest kiepskim pisarzem, to i tak, co jakiś czas, biorę się za kolejną książkę. Niestety większość jego "dzieł" (oprócz szału, który zrobił na mnie ogromne wrażenie),sprowadza się do podobnej fabuły. Autor opracował pewien szablon, według którego pisze powieści będące kalkami poprzednich. Psychopata nie różni się niczym szczególnym od poprzednich, akcja jest przewidywalna, detektywi czekają, aż seryjny (pozbawi więcej!) kobiet życia, aby mogli go łatwiej dopaść... Zakończenie nijakie SPOILER-SPOILER... zajebali hipka z taka łatwością, że ręce opadają, ponieważ tak opanowany i wyrachowany osobnik, wyskoczył z ukrycia niczym, dosłownie, marionetka, która ma wszystko w dupie.

Jest to moja piąta pozycja tego autora. Chociaż uważam, że jest kiepskim pisarzem, to i tak, co jakiś czas, biorę się za kolejną książkę. Niestety większość jego "dzieł" (oprócz szału, który zrobił na mnie ogromne wrażenie),sprowadza się do podobnej fabuły. Autor opracował pewien szablon, według którego pisze powieści będące kalkami poprzednich. Psychopata nie różni się...

Schematyczny i przewidywalny produkcyjniak – kolejny kryminał o kolejnym seryjnym mordercy, co stanowi chyba specjalność autora. Lektura co prawda lekka i wchodząca bez problemu, ale monotonna i bezbarwna. Ale czego więcej można się spodziewać, gdy znany rzemieślnik bierze się za tak wyświechtany temat? Wszystko tu jest łatwe do odgadnięcia, brak zaskoczenia i polotu.

Schematyczny i przewidywalny produkcyjniak – kolejny kryminał o kolejnym seryjnym mordercy, co stanowi chyba specjalność autora. Lektura co prawda lekka i wchodząca bez problemu, ale monotonna i bezbarwna. Ale czego więcej można się spodziewać, gdy znany rzemieślnik bierze się za tak wyświechtany temat? Wszystko tu jest łatwe do odgadnięcia, brak zaskoczenia i polotu.

Szczerze? Trochę się wynudziłam. Szczególnie w drugiej części książki. Nie jest to zły kryminał, jednak w pewnych aspektach nie do końca dopracowany oraz irytujący.

Szczerze? Trochę się wynudziłam. Szczególnie w drugiej części książki. Nie jest to zły kryminał, jednak w pewnych aspektach nie do końca dopracowany oraz irytujący.

"Psychopata" to 8. część serii o detektywie Franku Quinnie, który tropi seryjnych morderców, nękających mieszkanki Nowego Jorku. Jak wszystkie tomy tego cyklu, tak i ta stanowi świetną dawkę kryminału w stylu Lutza: wyraziste postaci, tajemnicza historia mordercy, tragedia bezbronnych ofiar, szybka akcja, szczypta sarkastycznego humoru i wciągający wyścig detektywa z zabójcą.
"Psychopata" jednak posiada również znaczące wady, które powodują, że cała fabuła traci dużo na wiarygodności: mianowicie opisany morderca wybiera swe ofiary według alfabetu i "zupełnym przypadkiem" za każdym razem trafia na swej drodze na następną kobietę, która akurat nosi imię zaczynające się na kolejną literę alfabetu, a do tego jest także singielką, szukającą jednonocnej przygody, i ma urodę idealnie pasującą do typu pożądanego przez zabójcę. Jak widać, Lutz bardzo swojemu mordercy ułatwił zadanie, eliminując z tej historii wszelką dozę prawdopodobieństwa - nie wspominając o badaniach kryminalistycznych, które niby nic a nic nie pomagają w śledztwie, gdyż zabójca oczywiście za każdym razem na miejscu zbrodni nie zostawia najmniejszego śladu, co w rzeczywistości raczej nie byłoby możliwe, do czego skutecznie przekonała mnie seria o Lincolnie Rhymie autorstwa Jeffery'ego Deavera.
Z drugiej strony ta nierzeczywistość całej historii niesie pewne pocieszenie, bo dzięki temu ma się wrażenie, że nie wydarzyłaby się w prawdziwym życiu, a więc można żywić nadzieję, że tym złym nie zawsze wcale wszystko udaje się tak łatwo, a ofiary mogą zostać ocalone. Ja w każdym razie przy "Psychopacie" bawiłam się doskonale, tym bardziej, że uwielbiam ironiczne poczucie humoru Lutza i jego błyskotliwe dialogi, nadające książce miejscami charakteru czarnej komedii.

"Psychopata" to 8. część serii o detektywie Franku Quinnie, który tropi seryjnych morderców, nękających mieszkanki Nowego Jorku. Jak wszystkie tomy tego cyklu, tak i ta stanowi świetną dawkę kryminału w stylu Lutza: wyraziste postaci, tajemnicza historia mordercy, tragedia bezbronnych ofiar, szybka akcja, szczypta sarkastycznego humoru i wciągający wyścig detektywa z...

To moja pierwsza lektura tego autora. Całkiem dobry kryminał, czyta się bardzo dobrze, choć nieco rozczarowało mnie zakończenie.

To moja pierwsza lektura tego autora. Całkiem dobry kryminał, czyta się bardzo dobrze, choć nieco rozczarowało mnie zakończenie.

Książka zupełnie z łapanki. Nawet nie wiedziałam,że to jakiś cykl.
Mamy więc historię pewnego człowieka nakreśloną od samego początku,czyli od niefortunnych narodzin. Fabuła dwuliniowa, co jakiś czas przeskakujemy do przeszłości,żeby się zaznajomić z osobowością Psychopaty.
Ekipę detektywów poznałam w trakcie,w sumie bez poprzednich części można szybko się zorientować kto kim jest. Zaczynają ginąć piękne młode kobiety,okoliczności ich śmierci są dość brutalne i zaczyna się składanie puzelków w całość.
Jakoś mnie nie porwała ta historia. Psychopata niby ok, inteligentny, wyrachowany, skrzywdzony, umiejętny. Detektywi trochę jakby byli na dłuższej emeryturze. Później chwila zwątpienia,gdy pojawiają się 'genialne' plany na złapanie mordercy. W pewnym momencie wszystko było oczywiste i nudnawe. A kobiece bohaterki, które bardzo chciały dopomóc w ujęciu sprawcy- irytujące.
Trafiłam na ósmy tom przygód pana Quinna, na tym poprzestanę.

Książka zupełnie z łapanki. Nawet nie wiedziałam,że to jakiś cykl.
Mamy więc historię pewnego człowieka nakreśloną od samego początku,czyli od niefortunnych narodzin. Fabuła dwuliniowa, co jakiś czas przeskakujemy do przeszłości,żeby się zaznajomić z osobowością Psychopaty.
Ekipę detektywów poznałam w trakcie,w sumie bez poprzednich części można szybko się zorientować kto...

Thriller trzyma w napięciu bardzo...wciągający i znakomity, akcja dynamiczna, od pierwszej strony wciąga, daje dużo emocji wywołuje niesamowicie dreszcze.
Doskonały naprawdę mnie się podobał pochłonęłam go szybko.

Thriller trzyma w napięciu bardzo...wciągający i znakomity, akcja dynamiczna, od pierwszej strony wciąga, daje dużo emocji wywołuje niesamowicie dreszcze.
Doskonały naprawdę mnie się podobał pochłonęłam go szybko.

Już przewracając stronę tytułową wiadomo, że psychopata nie ma najmniejszych szans, stoi na przegranej pozycji. Frank Quinn i jego ekipa kontra brutalny morderca kobiet, wynik konfrontacji może być tylko jeden. Jak poprzednich siedem.

Już przewracając stronę tytułową wiadomo, że psychopata nie ma najmniejszych szans, stoi na przegranej pozycji. Frank Quinn i jego ekipa kontra brutalny morderca kobiet, wynik konfrontacji może być tylko jeden. Jak poprzednich siedem.

Nowy York. Kolejna niebieskooka, o blond włosach piękność zostaje brutalnie zamordowana przez tajemniczego oprawcę. Morderca nie wyróżnia się niczym szczególnym. Jak świadkowie relacjonują, mężczyzna jest przeciętny, nie grzeszy urodą. Potrafi jednak niepostrzeżenie przemknąć się do świata swojej ofiary. Robi to szybko, postępowo, ale z wyczuciem. Wie, jak podejść do swojej kandydatki. Nie jest piękny, ale odpowiednim słowem potrafi przekonać do siebie kobietę. Wystarczy krótki flirt, dobrze rozpocząć rozmowę, a już wie, że dziewczyna mu się podda i spędzi z nim pełną wrażeń i uniesień noc.

Kiedy ta dziewczyna sądzi, że właśnie zdobyła super faceta i przeżyje niezapomnianą noc w ramionach tego tajemniczego, ale kuszącego mężczyzny, grubo się myli. Po emocjonalnym, wręcz egzotycznym seksie, dziewczyny tracą życie. Morderca kieruje się wedle szczegółowo opracowanego schematu. Dzięki też niemu, wyznacza kolejne swoje ofiary. Wie, co robić i w jaki sposób. Najpierw obserwacja z daleka, później z bliska. Wówczas blond piękności są w jego garści. Nie wywiną się od sprawiedliwości. Przecież one są złe. Muszą otrzymać karę. To on będzie ich spowiednikiem i wyznaczał pokutę.

Z czasem kolejne morderstwa są organizowane i aranżowane w przypływie szału, rosnącej agresji. Wobec konającej i skrępowanej taśmą izolacyjną dziewczyny, pozwala sobie na więcej, na śmielsze kroki. Pozwala swoim ofiarom dłużej pozostać przy życiu, ale one tym bardziej cierpią i umierają świadomie z przenikającym bólem każdą tkanką ciała. Co więcej, morderca pozostawia po sobie podpis pod postacią plastikowej figurki Statuy Wolności. Pragnie coś przekazać śledczym. A gra zbrodniarza zaczyna im grać na nerwach. Tyle, że przecież jemu właśnie o to chodzi.

Frank Quinn, ceniony glina z wydziału zabójstw, specjalizuje się w tropieniu seryjnych morderców. Tym razem również rusza w pościg za szaleńcem. Zrobi wszystko, aby dorwać go w swoje ręce. Jednak sprawa nabiera całkowicie innego tempa, nie po myśli samego śledczego. Śledztwo tym bardziej staje się priorytetowe, kiedy to jego bratanica, Carlie Clark staje się nowym obiektem mordercy. Jak go złapać? Jakie zastosować metody, aby nikt nie ucierpiał, a zwłaszcza jego rodzina, której sprawa również bezpośrednio dotyczy? Czy uda się rozwikłać motyw kolejno popełnianych zbrodni? Czym kieruje się oprawca, dlaczego to właśnie wybiera blond piękności o pewnych charakterystycznych właściwościach? Czy ktoś w przeszłości wystarczająco skrzywdził niebezpiecznego oprawcę, że ten postanawia na swe karby powziąć sprawiedliwość?

Aby odnieść zwycięstwo w sprawie, detektyw Quinn musi osobiście zmierzyć się z prześladowcą. Nie będzie to jednak łatwe. Musi zastawić na niego idealną pułapkę. Do tego potrzebuje równie idealnej przynęty, aby oprawca wpadł w jego sidła. Czy ten okaże się przebiegły? Czy poniesie klęskę?
Kryminał czyta się lekko, intensywnie, z coraz to bardziej rosnącą ciekawością. Już bliżej początku Czytelnik poznaje mordercę, ale z czasem przekonuje się o przesłankach i motywacjach, jakimi kieruje się podczas wyboru swoich nowych ofiar. Sam autor dawkuje stopniowo informacje, a sam Czytelnik z niecierpliwością oczekuje na sprawiedliwe wymierzenie kary.

Recenzja dla portalu kulturowego - sztukater.pl

Nowy York. Kolejna niebieskooka, o blond włosach piękność zostaje brutalnie zamordowana przez tajemniczego oprawcę. Morderca nie wyróżnia się niczym szczególnym. Jak świadkowie relacjonują, mężczyzna jest przeciętny, nie grzeszy urodą. Potrafi jednak niepostrzeżenie przemknąć się do świata swojej ofiary. Robi to szybko, postępowo, ale z wyczuciem. Wie, jak podejść do swojej...