Patrick Lee

Tak durne, że durne, jak by to ujęła moja babcia. Aż do śmieszności, więc jeśli ktoś chciałby się uśmiać, to można przeczytać. O laury najlepszego komediowego motywu ścigają się pensjonarski romans dwojga twardzieli, absolutny brak logiki i ogólny groch z kapustą, gdzie znalazło się miejsce i dla czapki niewidki, i klona, i miotacza amnezji, i podróży w czasie, i mnóstwa innych temu podobnych. Mnie najbardziej zauroczyła logiczna pustka. Od oczątku do końca, na poziomie ogółu i każdego szczegółu wszystko sprowadza się do wykonania planu doskonale poplątanego, mimo że mógł być prosty jak drut i w takim wydaniu dałby nawet lepszy efekt. No, ale, Panie Szanowny, jakie niespodziewane zwroty akcji… Jedynka jest niestety o wiele za wysoką oceną, tak że ten teges.