Około półtora tygodnia zajęło mi przeczytanie tej powieści napisanej piórem Briana Staveleya i na prawdę warto było ją przeczytać, chodź mógłbym szybciej ją zakończyć, lecz codzienne sprawy dawały mi maksymalnie po 2-3h na spędzenie czasu ze światem autora. Rozbieżność wątków, dokładne przedstawienia postaci, bogów jak i innych stworzeń czy tajemniczych umiejętności mnichów z Ashk'lanu, wartka akcja, która nie pozwala przerwać czytania, choćby nie wiem, co miałoby się dziać wokół nas. To wszystko to coś pięknego, coś co jest magią tej powieści. A teraz czas na przedstawienie wydarzeń jak i bohaterów, które zostały napisane wybitnie i już się nie mogę doczekać dalszej kontynuacji.

Ginie cesarz Nieciosanego Tronu, Sanlitun hui'Malkeenian, który sprawuję władzę w Annuru, ojciec Valyna, Kadena i Adare. Zostaje on pozbawiony życia w kontrowersyjnym spisku, a wszystko po to, by ktoś obcy, spoza rodu Malkeenian'ów mógł zając jego miejsce na Nieciosanym Tronie.

Kaden spadkobierca, dziedzic Nieciosanego Tronu po swoim ojcu zostaje wysłany do klasztoru w Ashk'anie by tam pojął niezbędne nauki, umiejętności, takie jak, np. "saama'an", "beshra'an", "kinla'an" czy wreszcie "vaniate" - największa z nich zwana "pustką", dzięki której Kaden w późniejszej fazie rozwoju powieści zawdzięcza swój dalszy żywot, do władania cesarstwem, gdy jego ojciec odejdzie w krainę Ananshaela. Jego "umialowie", a było ich dwóch, poddają go licznym absurdalnym zadaniom, testom, które na pozór nie wydają się logicznym zajęciem dla przyszłego władcy, które zmuszają daną postać do osiągnięcia upragnionego stanu jakim jest "vaniate", bo jak wspomniał Scial Nin, on nie jest w klasztorze po to, aby zostać mnichem, tylko po to, by posiąść niezbędne umiejętności do władania cesarstwem. Przy jego boku do końca powieści powierzono drugiego "umiala", który zwie się Rampuri Tan.

Valyn znajduję się w elitarnej jednostce zwanej Kettral, gdzie zostaje poddany niezliczoną ilością ostrych treningów, by ostatecznie stawić czoło przed głównym zadaniem jakim jest Próba Hulla, najbardziej wymagająca forma ostatecznego treningu, gdzie każdy z kadetów, zostaję pełnoprawnym wojownikiem jednostki. Warto tutaj wspomnieć, że w tym wydarzeniu Valyn poprzez zjedzenie czarnego jaja, które w ostatnim momencie zauważył, a był już bliski śmierci, dzięki truciźnie slarny, która krążyła w jego żyłach, posiadł niezwykłe zmysły, chociażby tą, że w mroku widzi i wyczuwa całe otoczenie lepiej niż inni, którym nie było dane spróbować tego jaja. Ponadto dzięki tym umiejętnością zdołał pokonać odwiecznego rywala Yurla, którego od samego początku nie darzył sympatią i który był powiązany ze śmiercią jego towarzyszki Ha Lin, z którą był mocno związany emocjonalnie. W pewnym rozdziale dowiaduje się o przygotowywanym na niego zamachu, w który zamieszany jest Kettral, dzięki czemu dalsza część jego przygód pozostaję pod znakiem ograniczonego zaufania i czujności.

Adare, która po tragicznej śmierci ojca zostaje wyznaczona na ministra finansów, co nie zostaje przyjęte zbyt przychylnie przez większość, gdyż żadna kobieta wcześniej nie piastowała takiego stanowiska. Ona dowiaduję się, że za śmiercią ojca stoi niejaki Uinian, kapłan bogini Intarry, który zostaje oskarżony o spisek i o zabójstwo cesarza. W procesie pomaga jej il Tornja, wyznaczony przez ojca Adare, który piastuje stanowisko kenaranga. Na końcu powieści Adare odkrywa w liście od ojca, że tak naprawdę kobieta nie powinna obawiać się kapłana, lecz kenaranga.

Koniec powieści jest taki, że całe Skrzydło Valyna zdołało przeżyć i rozgromić, chodź nie do końca Skrzydło oponentów i samego jej wodza Yurla, jak i wysłaną Gwardię Aedoliańczyków, która chce pozbawić życia Kadena, lecz nie sami, a z pomocą podszywającej się pod handlarkę Pyrre Lakatur Czaszkowierczynię i oczywiście "umiala" Kadena Rampuriego Tana. Postanawiają, a raczej Kaden wydaję rozkaz by Valyn wraz ze swoim Skrzydłem poleciał do Pałacu Brzasku, a on wraz ze swoim "umialem" polecą na drugim ogromnym ptaku do Ishienów, gdzie dowiedzą się czegoś o Csestriimach. Tak to się wszystko właściwie kończy.

Mógłbym dalej się posunąć rozpisując ta powieść na czynniki pierwsze, ale pozwolę abyście sami odkryli dalsze smaczki tej wyśmienitej powieści Staveley'a i odkryli, to czego nie zdołałem wam przedstawić w mojej ocenie. Moje wrażenia po przeczytaniu tej powieści są bardzo pozytywne, a zarazem jestem ciekawy jak dalej potoczą się losy całej trójki Malkeenian'ów. Z miłą chęcią będę zadowolony jak i zaszczycony, gdy oddam się drugiemu tomowi "Boski Ogień", który mam nadzieję wyjdzie dość szybko. Liczę, że kolejna część będzie równie ekscytująca i ciężko będzie się od niej opędzić jak od tej pierwszej.

Około półtora tygodnia zajęło mi przeczytanie tej powieści napisanej piórem Briana Staveleya i na prawdę warto było ją przeczytać, chodź mógłbym szybciej ją zakończyć, lecz codzienne sprawy dawały mi maksymalnie po 2-3h na spędzenie czasu ze światem autora. Rozbieżność wątków, dokładne przedstawienia postaci, bogów jak i innych stworzeń czy tajemniczych umiejętności mnichów...