Ciężko mi ocenić tą część, początek był wow natomiast końcówka no..hmm.. sama nie wiem. Dlaczego? A no już postaram się wyjaśnić. Przede wszystkim ,,Zemsta stracharza" to ostatnia część Kronik Wardstone, zatem sięgając po nią oczekiwałam zakończenia wątków no i oczywiście względnie spektakularnego pokonania Złego.

Zacznę od tego, że cała książka jest bardzo dynamiczna, cały czas coś się dzieje, praktycznie w ogóle nie mamy czasu żeby odpocząć od akcji i to się chwali. Zaczęłam odczuwać lekki niepokój jakieś 100 stron przed końcem kiedy to walka ze Złym jeszcze się nie zaczęła za to bardziej wszystko skomplikowało. No i w sumie moje obawy częściowo się spełniły.

Po pierwsze śmierć stracharza - jest to jedna z głównych postaci a autor na opis jego śmierci poświęca może jedno zdanie? Tak naprawdę nie wiem w jaki sposób stary Gregory umiera, kto go zabił itp. Podoba mi się natomiast pogrzeb, tak akurat ani za dużo tego ani za mało.

Po drugie pokonanie Złego, o ile sposób jeszcze może być o tyle opis ostatecznego starcia no jakoś tak za mało, za łatwo i za szybko. Zważywszy na to, że przez tyle tomów narastało napięcie jaki to Zły jest potężny, niebezpieczny i nie do pokonania. A tu co? rachu ciachu i Zły do piachu. Tak jakby autor jak najszybciej chciał pozbyć się Złego, żeby zająć się Kobalosami.

Po trzecie po skończeniu książki wcale nie czuję, że skończyłam serię tylko jej kolejną część. Wiele wątków nieskończonych, wręcz pozaczynane nowe. Można powiedzieć, że autor umieścił w ,,Zemście stracharza" spoilery odnoszące się do nowej serii o przygodach Toma. Przez co mnie osobiście brakuje tego poczucia końca, że to już koniec, trzeba pożegnać się z bohaterami ich światem itp. I nasuwa mi się pytanie czy w końcu skończyłam te Kroniki czy nie?

Ale najgorzej ocenić mi wątek Tom-Alice-Lukrasta. Mam bardzo mieszane uczucia, niby coś tam mi się nie podoba,ale też i nie jest do końca źle. Nie podoba mi się ten Lukrasta - po co on jest wprowadzony do tej części? Chyba tylko po to, żeby Alice mogła zdradzić Toma. Zakładam, że odegra jeszcze swoją rolę w kolejnych książkach, bo tu jest zbędną postacią. Najbardziej zawiodła mnie Alice, rozumiem, że musiała stać się bezecna, że jej się mózg pomieszał o 180 stopni, że się stałą zimną su.. no i to jest ok - no ale, żeby tak od razu wybrać Lukrastę?! Toma traktować z pogardą i wyższością?! Ba! nawet nie raczyć mu nic wyjaśnić bo to strata czasu i energii. Zważywszy na to, że przez 12 części była mu ślepo oddana, wszystko robiła z myślą o nim i tu wyrywa się jak Filip z konopii jakiś Lukrasta i już zawija kiecę i leci. No jakoś tego nie kupuję. Żeby to ją chociaż zaczarował, szantażował, pokłóciła się z Tomem a tu wychodzi na to, że Alice po prostu się zakochała. Niby to fajnie bo nie mamy prostej miłości ale jak już pisałam nie pasuje mi to do Alice. Może dlatego, ze była to jedna z moich ulubionych postaci. Tom natomiast w tym wszystkim jest opisany znakomicie, zrozpaczony, świat mu się rozpadł na kawałeczki, pragnący zemsty, ale jednocześnie szlachetny i robi to co do niego należy.

Podsumowując: no jednak lekkie rozczarowanie, nie tego się spodziewałam na zakończenie naprawdę dobrej serii. Trochę się czuję tak jakby autor napisał tą część tak na odczep się, aby było, a głową był już przy Kobalosach i nowej serii.

W związku z tym, że to już ostatnia część, jak zwykle, krótkie podsumowanie całości. ,,Kroniki Wardston" to seria dla młodzieży, ale jako dorosły czytelnik bawiłam się przy nich znakomicie. Fabuła jest pełna akcji i dynamizmu. Jak wiele razy pisałam: jest mroczno, jest strasznie, wieje grozą i można mieć czasami ciarki na plecach - szczególnie w pierwszych tomach. Postacie są prawdziwe z krwi i kości, nie ma tylko tych dobrych i tych złych. Każdy ma w sobie oba te czynniki. Język jest prosty, nie ma przynudnawych opisów. Czyta się szybko, łatwo i przyjemnie. Polecam z czystym sumieniem:)

Ciężko mi ocenić tą część, początek był wow natomiast końcówka no..hmm.. sama nie wiem. Dlaczego? A no już postaram się wyjaśnić. Przede wszystkim ,,Zemsta stracharza" to ostatnia część Kronik Wardstone, zatem sięgając po nią oczekiwałam zakończenia wątków no i oczywiście względnie spektakularnego pokonania Złego.

Zacznę od tego, że cała książka jest bardzo dynamiczna,...