Fajnie przedstawione najważniejsze wątki z historii Zakopanego, ciekawa narracja, podejrzewam że jeszcze do niej wrócę za jakiś czas w celu utrwalenia wiedzy, a teraz cieszę się że dotrwałam do końca 😅 autora poznałam osobiście, ogromna wiedza, niesamowita pamięć a do tego poczucie humoru:)

Fajnie przedstawione najważniejsze wątki z historii Zakopanego, ciekawa narracja, podejrzewam że jeszcze do niej wrócę za jakiś czas w celu utrwalenia wiedzy, a teraz cieszę się że dotrwałam do końca 😅 autora poznałam osobiście, ogromna wiedza, niesamowita pamięć a do tego poczucie humoru:)

Wyjątkowa książka, szczególnie warto ją czytać będąc w Zakopanem. Pozwala lepiej zrozumieć to miasto i za nim tęsknić

Wyjątkowa książka, szczególnie warto ją czytać będąc w Zakopanem. Pozwala lepiej zrozumieć to miasto i za nim tęsknić

Po genialnych "Świstach i pomrukach", mocno średnim "Krzyżyku niespodzianym" nadszedł czas na kolejną, najbardziej obszerną pozycję z serii Zakopiańskiej od Wydawnictwa Czarnego.
Książka jest zbiorem różnych opowieści z historii Zakopanego i okolic, jest merytorycznie, ciekawie, ale po pewnym czasie dość nużąco. Narracja jest prowadzona trochę w formie kartek za kalendarza. Wydarzeń i bohaterów przedstawionych w książce jest sporo, przez co historie są dość zwarte i krótkie - idealne do poczytania jeśli na tą czynność mamy tylko chwilę, nieco gorsze kiedy chcielibyśmy usiąść i wsiąknąć w lekturę na dłużej. No właśnie... Czasem trochę brakowało mi rozwinięcia pewnych tematów, za to te nieliczne mniej interesujące mijały dość szybko.
Choć jest możliwość słuchania w audiobooku, to ja jednak polecałbym chociaż wziąć do ręki wersję papierową lub elektroniczną, żeby tylko móc zerknąć na kapitalne fotografie Zakopanego, którego już nie ma i nigdy nie będzie. Mnie osobiście totalnie rozwalił widok z Równi Krupowej w kierunku Giewontu - dziś miejsce gwarne, zabudowane dookoła, a niegdyś łąka z nieskażonym działalnością człowieka widokiem na góry.

Po genialnych "Świstach i pomrukach", mocno średnim "Krzyżyku niespodzianym" nadszedł czas na kolejną, najbardziej obszerną pozycję z serii Zakopiańskiej od Wydawnictwa Czarnego.
Książka jest zbiorem różnych opowieści z historii Zakopanego i okolic, jest merytorycznie, ciekawie, ale po pewnym czasie dość nużąco. Narracja jest prowadzona trochę w formie kartek za kalendarza....

Strasznie nużąca książka. Poczułem ulgę dopiero, kiedy dotarłem do końca. Chaotyczna mieszanka opowieści i postaci z pewnego rozdziału zakopiańskiej historii.

Strasznie nużąca książka. Poczułem ulgę dopiero, kiedy dotarłem do końca. Chaotyczna mieszanka opowieści i postaci z pewnego rozdziału zakopiańskiej historii.

Przyjemna lektura; dobra na wieczory w pensjonacie, po całym dniu chodzenia po Tatrach.

Przyjemna lektura; dobra na wieczory w pensjonacie, po całym dniu chodzenia po Tatrach.

"Kroniki zakopiańskie", choć merytorycznie nie da się im nic zarzucić - wprost przeciwnie, dowodzą rzetelności autora i dostarczają imponującego kwantum wiedzy - mocno mnie znużyły. Przyznam, że książkę odłożyłam z czymś w rodzaju ulgi, trochę jak podręcznik po zdanym egzaminie. Zawartość bez dwóch zdań ważna i wartościowa, ale cóż - nie porywa.
Jedno wszakże mnie uderzyło: różnica między postawami i myśleniem tych, co Zakopane tworzyli od tych, którzy w nim żyją, rządzą i przyjeżdżają do niego dzisiaj. Dotyczy to oczywiście nie tylko Zakopanego, ale w "Kronikach", kipiących od wielkich nazwisk, to ono narzuca się szczególnie mocno. Jak to jest, że w czasach zaborów, braku państwowości, dało się tyle osiągnąć, tak wiele stworzyć? Czy dziś Zakopane skazane jest już nieodwołalnie na eksploatację? Czy zdarzają się dziś jeszcze społecznicy, myślący w kategoriach dobra wspólnego i gotowi poświęcać dla niego swój czas, energię i pieniądze? Dumni z przynależności do miejsca, bezinteresowni w swojej trosce o jego rozwój? Pytanie to zostawię bez odpowiedzi...

"Kroniki zakopiańskie", choć merytorycznie nie da się im nic zarzucić - wprost przeciwnie, dowodzą rzetelności autora i dostarczają imponującego kwantum wiedzy - mocno mnie znużyły. Przyznam, że książkę odłożyłam z czymś w rodzaju ulgi, trochę jak podręcznik po zdanym egzaminie. Zawartość bez dwóch zdań ważna i wartościowa, ale cóż - nie porywa.
Jedno wszakże mnie uderzyło:...

Nie ma lepszego relaksu po calodniowej gorskiej wycieczce!

Nie ma lepszego relaksu po calodniowej gorskiej wycieczce!

Bardzo pięknie wydana książka, z klimatycznymi fotografiami i ciekawymi gawędami o Zakopanem, o ludziach, którzy tworzyli klimat miasta. Pozwala poczuć zakopiańskiego ducha. Żałuję tylko, że mogłam ją przeczytać dopiero po powrocie z Zakopanego, gdyż koło wielu miejsc przechodziłam, a nie zwróciłam na nie uwagi, na inne bym zwróciła, gdybym wiedziała na co zwracać uwagę. Jedynym mankamentem książki jest moim zdaniem to, że autor niektóre historie powtarza po kilka razy w różnych rozdziałach.
Polecam!

Bardzo pięknie wydana książka, z klimatycznymi fotografiami i ciekawymi gawędami o Zakopanem, o ludziach, którzy tworzyli klimat miasta. Pozwala poczuć zakopiańskiego ducha. Żałuję tylko, że mogłam ją przeczytać dopiero po powrocie z Zakopanego, gdyż koło wielu miejsc przechodziłam, a nie zwróciłam na nie uwagi, na inne bym zwróciła, gdybym wiedziała na co zwracać uwagę....

Cała tak zwana trylogia o Zakopanem przeczytana. Po Krupówkach i Nieobecnym mieście przyszedł czas na podsumowanie czyli Kroniki Zakopiańskie. Dobrze, że właśnie w takiej kolejności czytałam te książki. Kroniki są jak dla mnie najlepsze. Podzielone na krótkie rozdziały oznaczone latami w, których wydarzenia miały miejsce. Zwrócenie uwagi na najważniejsze dla miasta osoby, najczęściej pisarzy, twórców tatrzańskich, przewodników, wreszcie samorządowców, a nawet zakonników w osobie brata Alberta. Dowiedziałam się wielu cennych rzeczy na temat tego miasta, ale lubię je na tyle, ze jeszcze wciąż czuję niedosyt. Wobec powyższego będę nadal szukała ciekawych pozycji o Podhalu. Polecam szczególnie osobom zakochanym w górach. Ja do nich należę...latem przede wszystkim interesują mnie wędrówki górskie, natomiast zimą można takimi książkami zgłębić wiedzę historyczną o nich.

Cała tak zwana trylogia o Zakopanem przeczytana. Po Krupówkach i Nieobecnym mieście przyszedł czas na podsumowanie czyli Kroniki Zakopiańskie. Dobrze, że właśnie w takiej kolejności czytałam te książki. Kroniki są jak dla mnie najlepsze. Podzielone na krótkie rozdziały oznaczone latami w, których wydarzenia miały miejsce. Zwrócenie uwagi na najważniejsze dla miasta osoby,...

Przeczytałam sporo książek o Tatrach i Zakopanem i ta nie wnosi niczego nowego do mojej wiedzy. Ale dla początkujących będzie na pewno interesująca.

Przeczytałam sporo książek o Tatrach i Zakopanem i ta nie wnosi niczego nowego do mojej wiedzy. Ale dla początkujących będzie na pewno interesująca.