Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niekiedy wykonywanie prozaicznych czynności kosztuje mnie tyle wytężonego wysiłku, że niemal brakuje mi sił na cokolwiek innego: wstawanie, mycie się, gimnastyka, zakładanie rajstop (bez dziur), nakrywanie do stołu, jednym słowem – stałe „odnajdywanie się” w codziennym życiu. Kiedy po prostu wstaję punktualnie, podobnie jak każdy obywatel, towarzyszy mi uczucie dumy, że dokonałam Bóg wie jakiego cudu. Mimo to zachowanie zewnętrznej dyscypliny pozostaje dla mnie najważniejsze tak długo, póki duchowa nie jest w normie. Gdy rankiem zdarza mi się spać godzinę dłużej, nie oznacza to, że się „wyspałam”, znaczy natomiast niemożność sprostania życiu oraz zastój.

Niekiedy wykonywanie prozaicznych czynności kosztuje mnie tyle wytężonego wysiłku, że niemal brakuje mi sił na cokolwiek innego: wstawanie, ...

Jest to zadziwiająca specyfika demokracji, że można w niej żyć przeciw niej, odrzucając wszystko co jej, a mimo to prosperować, korzystając z jej przywilejów, nie czuć się zagrożonym ani jako osoba, ani jako obywatel. W przedziwny sposób demokracje gwarantują całą potęgę i skuteczność nienawidzenia tym, którzy ich nienawidzą i pragną zniszczyć. Są to stany i uczucia nieznane sprzeciwiającemu się komunizmowi w komunizmie.

Jest to zadziwiająca specyfika demokracji, że można w niej żyć przeciw niej, odrzucając wszystko co jej, a mimo to prosperować, korzystając ...

...jednym z najwspanialszych wynalazków starożytności był etos cnoty, areté, żmudnego samodoskonalenia się, rzeźbienia w sobie pozytywnych cech poprzez ich praktykowanie. Po pierwsze - adeptom stawiał przed oczami konkretny ideał i konkretną metodę jego osiągnięcia. Po drugie - [...] etos cnoty jest otwarty dla wszystkich, którzy mają ochotę go praktykować. Pod każdym z tych względów jest lepszy, niż etos inteligencki, pokutujący w naszym kraju, z definicji elitarystyczny, stawiający jednych nad drugimi, ale tylko niektórych, pod jakimś względem oświeconych. Inteligenckie kryterium jest zresztą bardzo niejasne. Z tych dwóch etosów wolę antyczną cnotę.

...jednym z najwspanialszych wynalazków starożytności był etos cnoty, areté, żmudnego samodoskonalenia się, rzeźbienia w sobie pozytywnych c...

Dla mojego pokolenia, które w tej części, w której się nie zeświniło, nie zeświniło się tylko dzięki temu, że wierzyło, iż tam, na Zachodzie, istnieje normalność, wolność, prawa człowieka i obywatela et caetera, że taki świat jest możliwy i jest się na czym wzorować.

Dla mojego pokolenia, które w tej części, w której się nie zeświniło, nie zeświniło się tylko dzięki temu, że wierzyło, iż tam, na Zachodzie...

...prawdziwa wolność może się narodzić tylko pod ciśnieniem totalitarnego dramatu, nie w demokratycznej operetce.

...prawdziwa wolność może się narodzić tylko pod ciśnieniem totalitarnego dramatu, nie w demokratycznej operetce.

Ludzie, z którymi dzieliłem pracownię byli sympatyczni, ale tak pełni radykalnej, lewicowej dobroci, że aż gębę otworzyłem ze zdziwienia, że człowiek, który sprząta ich pokoje, ściera brudy w kuchni i myje ich kible, jest czarny. A przecież [...] kiedy [...] użyłem słowa "Murzyn", zostałem natychmiast skorygowany.

Ludzie, z którymi dzieliłem pracownię byli sympatyczni, ale tak pełni radykalnej, lewicowej dobroci, że aż gębę otworzyłem ze zdziwienia, że...

Dostojewski stał się pisarzem nastolatków, pytanie o nihilizm stało się ich pytaniem. Trudno stwierdzić, jak do tego doszło, lecz w efekcie ów ogromny problem przestał być dozwolony po ukończeniu osiemnastu lat, a jednocześnie cała siła krytyczna kieruje się w lewo, gdzie rozprasza się w wyobrażeniach o sprawiedliwości i równości.

Dostojewski stał się pisarzem nastolatków, pytanie o nihilizm stało się ich pytaniem. Trudno stwierdzić, jak do tego doszło, lecz w efekcie ...

Relacje istniały po to, by wyeliminować indywidualność [...]. Moja matka nigdy tak się nie złościła, jak podczas rozmów o wolności. [...] Ale przecież ta idea stworzyła owo na wskroś usystematyzowane życie, które było naszym udziałem, w którym [...] drogę od przedszkola, przez szkołę i uniwersytet, aż do pracy mogliśmy przebyć niczym w tunelu, z przekonaniem, że dokonaliśmy wolnego wyboru, podczas gdy w rzeczywistości już od pierwszego dnia szkoły ludzi odsiewano jak ziarenka piasku [...], a jednocześnie wpajano nam, że wszyscy są równi. Właśnie ta idea sprawiła, że przynajmniej moje pokolenie o c z e k i w a ł o pewnych rzeczy od życia, żyliśmy w przekonaniu, że coś się nam należy, naprawdę należy, i jeśli jakieś sprawy nie przebiegały zgodnie z planem, szukaliśmy winy w przeróżnych okolicznościach, ale nigdy w sobie. Kiedy nadeszło tsunami, a ludzie nie otrzymali natychmiastowej pomocy, wściekaliśmy się na państwo. Czuliśmy rozgoryczenie, gdy nie dostawaliśmy takiego stanowiska, na jakie zasługiwaliśmy. [...] Właśnie owa idea sprawiła, że upadek przestał być ewentualnością dla wszystkich, z wyłączeniem tych najsłabszych, bo pieniądze dostawało się zawsze, a egzystencja w czystej postaci, proste życie, w którym staje się oko w oko ze skrajną nędzą czy innym niebezpieczeństwem, przestało istnieć. Ta idea przyniosła nam kulturę, w której najwięksi przeciętniacy perorowali w mediach, głosząc swoje niby-odkrywcze myśli..

Relacje istniały po to, by wyeliminować indywidualność [...]. Moja matka nigdy tak się nie złościła, jak podczas rozmów o wolności. [...] Al...

...interesy kulturalne, intelektualne, duchowe, ludzkie, nie są w ogóle uwzględnione przez nasze prawodawstwo. Można śmiało zatruć naszą młodzież, rozmontować system edukacji narodowej, podkopać rodzinę, niszczyć Kościół, zasmradzać naszą literaturę. Wszystko to jest legalne. Pod ochroną znajdują się tylko nasze interesy wojskowe, dyplomatyczne i ekonomiczne. W dodatku trzeba jeszcze udowodnić, że naprawdę poniosły one szkody.

...interesy kulturalne, intelektualne, duchowe, ludzkie, nie są w ogóle uwzględnione przez nasze prawodawstwo. Można śmiało zatruć naszą mło...