Trzy nowele. Każda kolejna lepsza od poprzedniej. Ukazanie obsesji w drugiej i trzeciej - bezbłędne.
"Kadry" - najsłabsza. Nie nazwałbym tego obsesją.
"Szczegół" - interesująca. Obsesja? nie, raczej szaleństwo.
"Usta" - najlepsze. Forma, styl i cała historia zdumiewają.

Trzy nowele. Każda kolejna lepsza od poprzedniej. Ukazanie obsesji w drugiej i trzeciej - bezbłędne.
"Kadry" - najsłabsza. Nie nazwałbym tego obsesją.
"Szczegół" - interesująca. Obsesja? nie, raczej szaleństwo.
"Usta" - najlepsze. Forma, styl i cała historia zdumiewają.

Trzech bohaterów, trzy historie, trzy zakończenia. Wszystkie łączy obsesja na punkcie różnych szczegółów. Pierwszy bohater rozwiązuje zagadkę napisu na murze cmentarnym oraz niecodziennych zachowań dzieci (co jest dziwne, bo wydarzenia przypominają scenariusz horroru). Drugi bohater prowadzi prywatne śledztwo w sprawie śmierci dwóch mieszkańców miasteczka (co jest dziwne, bo okoliczności ewidentnie wskazują na naturalne przyczyny zgonów). Trzeci bohater pewnego dnia odkrywa, że w jego ciele są kości i jest to dla niego źródłem szoku (co jest dziwne, bo ten bohater z wykształcenia jest stomatologiem). Autor zaprasza czytelników do świata na pograniczu rzeczywistości i nierealności. Prowadzi po zakątkach ludzkiego umysłu (ostatecznie, za każdym razem, ma się okazać, że po tych ciemnych...).
Szokuje, porusza, momentami budzi dreszcze grozy. Prowadzi po ścieżkach rozważań filozoficznych. Nie ma co ukrywać, że wszystkie te historie to historie szaleństwa, jednak pokazują one jak zwykłe, przypadkowe wydarzenia potrafią wpłynąć na całe życie człowieka, jak los potrafi sobie zakpić z ludzkiego życia. Ta ironia w powieściach ma charakter wręcz groteskowy, jest ostrzeżeniem. Miasteczko, w którym rozgrywa się akcja dwóch historii, jest pewnym symbolem, równie dobrze opisane wydarzenia można by umieścić w każdym innym miejscu na świecie oraz czasie, przez co książka ma charakter ponadczasowy. W połączeniu z
mistrzostwem językowym jest perełką na półce literatury hiszpańskiej.

Trzech bohaterów, trzy historie, trzy zakończenia. Wszystkie łączy obsesja na punkcie różnych szczegółów. Pierwszy bohater rozwiązuje zagadkę napisu na murze cmentarnym oraz niecodziennych zachowań dzieci (co jest dziwne, bo wydarzenia przypominają scenariusz horroru). Drugi bohater prowadzi prywatne śledztwo w sprawie śmierci dwóch mieszkańców miasteczka (co jest dziwne,...

Somoza tworzy prozę, którą ciężko opisać. Trzy krótkie powieści to niesamowity spektakl dla duszy, historie niczym majaki senne, tak pięknie napisane, że nie jest możliwe się w nich nie zakochać. Rzadko kiedy wracam do przeczytanych książek, jednak ta jest wyjątkiem, zwłaszcza że to lektura, w której za każdym razem można odkryć coś nowego.

Somoza tworzy prozę, którą ciężko opisać. Trzy krótkie powieści to niesamowity spektakl dla duszy, historie niczym majaki senne, tak pięknie napisane, że nie jest możliwe się w nich nie zakochać. Rzadko kiedy wracam do przeczytanych książek, jednak ta jest wyjątkiem, zwłaszcza że to lektura, w której za każdym razem można odkryć coś nowego.

Od tej właśnie pozycji zaczęła się moja fascynacja pisarstwem pana Somozy. Trzy przedstawione tu historie urzekają onirycznym klimatem, interesująco wykreowanym wielopłaszczyznowym światem, ukrytym przed zwykłymi mieszkańcami nadmorskiej miejscowości, gdzie toczy się akcja. Warto się z tymi trzema powieściami zapoznać - osobiście polecam drugą, o miejscowym wariacie tropiącym nietuzinkowego mordercę. Pyszne!

Od tej właśnie pozycji zaczęła się moja fascynacja pisarstwem pana Somozy. Trzy przedstawione tu historie urzekają onirycznym klimatem, interesująco wykreowanym wielopłaszczyznowym światem, ukrytym przed zwykłymi mieszkańcami nadmorskiej miejscowości, gdzie toczy się akcja. Warto się z tymi trzema powieściami zapoznać - osobiście polecam drugą, o miejscowym wariacie...

Somoza jak zawsze utrzymuje idealny klimat. Niby nic się nie dzieje, a jednak- czy to w głowie bohaterów trzech krótkich opowieści, czy w naszą? W którą rzeczywistość wierzyć?

Somoza jak zawsze utrzymuje idealny klimat. Niby nic się nie dzieje, a jednak- czy to w głowie bohaterów trzech krótkich opowieści, czy w naszą? W którą rzeczywistość wierzyć?