Miałam niestety wrażenie, że czytam szkolne streszczenie wielkiej powieści. Rozczarowana jestem dodatkowo tym, że Mayoral oczarowała mnie już wcześniej innymi swoimi powieściami i nie mam pojęcia co tu się zadziało. Już nawet nie z fabułą, ale językiem, który był toporny, niewygodny do czytania i wręcz momentami moralizatorsko prostacki...

Miałam niestety wrażenie, że czytam szkolne streszczenie wielkiej powieści. Rozczarowana jestem dodatkowo tym, że Mayoral oczarowała mnie już wcześniej innymi swoimi powieściami i nie mam pojęcia co tu się zadziało. Już nawet nie z fabułą, ale językiem, który był toporny, niewygodny do czytania i wręcz momentami moralizatorsko prostacki...

Największym problemem tej książki jest to, że próbuje zmieścić dużą historię na małej liczbie stron. Poza tym jest w sumie pełna banałów- wojna zła, warto podążać za swoimi marzeniami i rozwijać talenty i takie tam. Miejscami czytało mi się to wręcz jak streszczenie, bo przeskoki czasowe pojawiają się znienacka, a bohaterki, które na początku są nastolatkami, na koniec już mają wnuki.

Największym problemem tej książki jest to, że próbuje zmieścić dużą historię na małej liczbie stron. Poza tym jest w sumie pełna banałów- wojna zła, warto podążać za swoimi marzeniami i rozwijać talenty i takie tam. Miejscami czytało mi się to wręcz jak streszczenie, bo przeskoki czasowe pojawiają się znienacka, a bohaterki, które na początku są nastolatkami, na koniec już...

Książka pokazuje jak bardzo wojna może poplątać losy ludzi połączonych więzami rodzinnymi, rozdzielić i umieścić po dwóch stronach barykady. Ukazuje też bezsens, absurdy oraz okrucieństwa wojny. Jest bardzo poruszająca. Ma bardzo pozytywny przekaz, że nawet z wielkiego zła, może jednak wyniknąć jakieś dobro. Jest manifestem przeciw wojnie.

Książka pokazuje jak bardzo wojna może poplątać losy ludzi połączonych więzami rodzinnymi, rozdzielić i umieścić po dwóch stronach barykady. Ukazuje też bezsens, absurdy oraz okrucieństwa wojny. Jest bardzo poruszająca. Ma bardzo pozytywny przekaz, że nawet z wielkiego zła, może jednak wyniknąć jakieś dobro. Jest manifestem przeciw wojnie.

„Smutny to oręż, co nie broni się słowem” to niewielkich rozmiarów książka, mówiąca o ważnych sprawach i wspaniałych ludziach. Tło historyczne stanowią hiszpańska wojna domowa oraz druga wojna światowa. Epilog stanowi podsumowanie wydarzeń. Siostry zostają oddane do sierocińca. Stamtąd wyruszą do ZSRR, do domu opieki dla dzieci z objętej wojną Hiszpanii. Starsza z nich na lekcji pisze list do rodziców, którzy czynnie biorą udział w konflikcie po stronie republiki. List jest wyrazem tęsknoty i nadziei. Będzie podróżował latami. Dzieci skazane na wygnanie z kraju, przystosowują się do nowego życia, do innej kultury. Wspierają się i nawiązują przyjaźnie. Ich nowy dom pozwala spełnić marzenia. Tam jednak szybko dorosną. Mimo, że są dziećmi, w środku są już dorosłymi.

Wojny się kończą, bliscy odchodzą. Dzieci są ofiarami decyzji dorosłych. Mają jednak nadzieję i chęć do własnego, spokojnego życia. Do samorealizacji. Do miłości i przyjaźni. Po wielu latach siostry wracają do rodzinnego miasta. W sercu bowiem zawsze tęskniły za domem. Po przyjeździe czeka na nie niespodzianka. List zakończy swoją drogę.

To książka o okrucieństwie wojen. O tym, że wszyscy zaangażowani w konflikty mają poczucie, że stoją po dobrej stronie. A „wojna nie jest najlepszą metodą wyjaśniania światopoglądowych różnic między ludźmi” ( str. 42). Dzieci znalazły inny sposób na lepsze czasy.

„Smutny to oręż, co nie broni się słowem” to niewielkich rozmiarów książka, mówiąca o ważnych sprawach i wspaniałych ludziach. Tło historyczne stanowią hiszpańska wojna domowa oraz druga wojna światowa. Epilog stanowi podsumowanie wydarzeń. Siostry zostają oddane do sierocińca. Stamtąd wyruszą do ZSRR, do domu opieki dla dzieci z objętej wojną Hiszpanii. Starsza z nich na...

Na moje wyczucie książka Mayoral jest powieścią dla młodzieży. Przemawia za tym uproszczony styl, dobrotliwy ton opowieści, mniej lub bardziej wyraźne morały oraz optymistyczny wydźwięk finału.
Jedynym pożytkiem tej lektury jest dla mnie wiedza, że podczas wojny domowej w Hiszpanii dzieci wysyłano na przeczekanie do sierocińców w ZSRR.
Nie jestem pewna, czy książka powinna ukazywać się w serii Salsa, w końcu to cykl dla dorosłych.

Na moje wyczucie książka Mayoral jest powieścią dla młodzieży. Przemawia za tym uproszczony styl, dobrotliwy ton opowieści, mniej lub bardziej wyraźne morały oraz optymistyczny wydźwięk finału.
Jedynym pożytkiem tej lektury jest dla mnie wiedza, że podczas wojny domowej w Hiszpanii dzieci wysyłano na przeczekanie do sierocińców w ZSRR.
Nie jestem pewna, czy książka...

Krótka, acz niezwykle treściwa historia pewnej hiszpańskiej rodziny rozdzielonej przez hiszpańską wojnę domową. Piękny utwór o wymowie Antywojennej, pokazujący jakim złem jest wojna, powodując dramat nie tylko walczących dorosłych, ale przede wszystkim dzieci, które cierpią będąc odseparowane od rodziców. Poza tym bardzo mi się podobało, że autorka tak przejrzyście ukazała strony tego konfliktu. Warto sięgnąć, bo to naprawdę dająca do myślenia, dramatyczna i wzruszająca książka. Historia Harmonii i Rosy na pewno zapadnie Wam w pamięć!

Moja ocena: 6/6 lub 9/10

Krótka, acz niezwykle treściwa historia pewnej hiszpańskiej rodziny rozdzielonej przez hiszpańską wojnę domową. Piękny utwór o wymowie Antywojennej, pokazujący jakim złem jest wojna, powodując dramat nie tylko walczących dorosłych, ale przede wszystkim dzieci, które cierpią będąc odseparowane od rodziców. Poza tym bardzo mi się podobało, że autorka tak przejrzyście ukazała...

Cieniutka książeczka, do przeczytania w dwie, trzy godziny.
Ciekawa historia, napisana w prosty sposób. Dobrze "się czyta". To tyle plusów. Minusem dla mnie jest to, że - choć traktuje o poważnych sprawach (wojna, rozłąka dzieci z rodzicami, walka w imię własnych przekonań, podejmowanie decyzji mających wpływ na całe życie nas i ludzi, których kochamy),jest na tyle płytka, że nie skłoniła mnie do żadnej refleksji. Kilka wątków poprowadzonych w tak absurdalnie miałki, bezmyślny sposób (np. los matki dziewczynek i pana Butwina),jakby autorce w połowie książki nagle zabrakło pomysłu.

Książka odpowiednia raczej na letnią sjestę na leżaku, choć w sumie cieszę się, że ją przeczytałam :)

Cieniutka książeczka, do przeczytania w dwie, trzy godziny.
Ciekawa historia, napisana w prosty sposób. Dobrze "się czyta". To tyle plusów. Minusem dla mnie jest to, że - choć traktuje o poważnych sprawach (wojna, rozłąka dzieci z rodzicami, walka w imię własnych przekonań, podejmowanie decyzji mających wpływ na całe życie nas i ludzi, których kochamy),jest na tyle...

Początek bardzo interesujący, podobała mi się narracja na poziomie świata dziecięcego. Niestety od drugiej części było już coraz gorzej. A część trzecia i finalne rozwiązanie całej historii zniszczyło ciekawy początek. A szkoda potencjału.

Początek bardzo interesujący, podobała mi się narracja na poziomie świata dziecięcego. Niestety od drugiej części było już coraz gorzej. A część trzecia i finalne rozwiązanie całej historii zniszczyło ciekawy początek. A szkoda potencjału.

Krótka historyjka o losach hiszpańskiej rodziny rozdzielonej przez wojnę domową.
Nic głębszego, nic poza tym.

Krótka historyjka o losach hiszpańskiej rodziny rozdzielonej przez wojnę domową.
Nic głębszego, nic poza tym.

Ta książka niezmiernie mnie zaskoczyła słodko-gorzka opowieść o wojnie, rozstaniu i miłości, zdecydowanie warta przeczytania.

Ta książka niezmiernie mnie zaskoczyła słodko-gorzka opowieść o wojnie, rozstaniu i miłości, zdecydowanie warta przeczytania.