Aktualności
1
Najnowsze artykuły
Artykuły„Pomyśl dwa razy”: Myron i Win kontratakują
1
Artykuły„Kongres książki”, warsztaty i spacery na Festiwalu Conrada
1
ArtykułyAdam Kay w Polsce! Autor Spotkaj się z autorem bestsellera „Będzie bolało” w Warszawie i w Krakowie!1
Artykuły„Podążaj za księżycem” – książka, która zabiera nas w najważniejszą podróż życia!
2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2019
2007
2007
2006
Powiązane treści
Mój brat alkad Fernando Vallejo 
Drugie (po "Matce Boskiej płatnych morderców") spotkanie z Vallejo zaliczam do spotkań satysfakcjonujących. Do tego stopnia, że dziwi mnie niska ocena tej książki na portalu "LC". Może po prostu moje oczekiwania po lekturze poprzedniej powieści obniżyły poprzeczkę oczekiwań?
Bo "Mój brat alkad" to sprawnie napisana satyra. Na władzę i idące za tym zdeprawowanie, na mentalność Kolumbijczyków, na układy i układziki, na Kościół, ale to już chyba z rozpędu, bo Vallejo po prostu opisuje krajobraz rodzinnego miasteczka. Logicznym zatem jest, że dostaje się wszystkim, którzy jego koloryt współtworzą.
Wbrew niektórym opiniom, nie uważam tej powieści za wulgarną, choć Vallejo nie waha się przed wzmocnieniem wypowiedzi niecenzuralnymi wyrażeniami. Ale z drugiej strony, przy takim, hm, klimacie społecznym dziw bierze, że "Mój brat alkad" nie jest bardziej wypełniony "bluzgami".
Rzecz byłaby depresyjna, gdyby nie zjadliwe poczucie humoru, którym autor okrasza akcję. Humoru niejednokrotnie mocno czarnego.
Warto przeczytać. Zwłaszcza kandydaci na sołtysów i burmistrzów mają dobrą lekcję polityki. Także społecznej.
Błękitne dni Fernando Vallejo 
W opisie książki czytamy: "To apokaliptyczna i obrazoburcza wizja, po której nie wiadomo, co się odezwie w czytelniku: groza czy wzruszenie." We mnie odezwała się groza poprzetykana wzruszeniem. Po przeczytaniu tej książki wiem, że na pewno nigdy nie zawitam do Kolumbii w celach turystycznych, skutecznie mnie "Błękitne dni" odstraszyły. Książka nie wciągnęła mnie, miałam kłopoty z dotrwaniem do końca, ale ponieważ nie należę do ludzi, którzy nie kończą zaczętych dzieł, udało mi się doczytać. Przeszkadzał mi w niej swobodny potok wspomnień narratora - czasami można było się pogubić. Książkę oceniam jako średnią, nie sądzę, bym kiedyś do niej wróciła.
