Najbardziej nie lubię uczucia gdy po zakończeniu lektury zadaję sobie pytanie: "ale o co chodzi". Irytują mnie otwarte zakończenia, rozwiązania rozpływające się oparach domysłów czy wątki nadprzyrodzone.
Najbardziej jest to irytujące w kryminałach bo w przypadku takich książek jestem tradycjonalistką. Musi być zbrodnia, musi być motyw, musi być przestępca (złapany przez błyskotliwego detektywa) i rozwiązanie zagadki.

Niestety "Z przyczyn naturalnych" Jamesa Oswolda to lektura która nie wpisuje się w ten schemat i czytało mi się ją bez zbytniej ekscytacji.
Bohaterem jest śledczy po przejściach Anthony McLean. Po śmierci rodziców wychowywany przez babcię, nadal opłakujący śmierć swojej dziewczyny wiele lat temu, sens życia znajduje w pracy.
Po awansie na inspektora nadal jednak nie może doczekać się śledztwa które pchnęłoby jego karierę do przodu. Wszystko zmienia się kiedy w starym domu przeznaczonym do rozbiórki ekipa remontowa znajduje zmumifikowane zwłoki młodej kobiety sprzed kilu dziesiątek lat. Wiele wskazuje na mord rytualny. Jednak to dochodzenie szybko musi zejść na dalszy plan bo ktoś zaczyna w okrutny sposób mordować starszych, bogatych mężczyzn. Miasto dotyka też fala kradzieży i samobójstw a wszystko to spada na głowę naszego bohatera.
Szybko okazuje się że tajemnicze zabójstwo sprzed lat łączy się z bieżącymi wydarzeniami.

Jeśli miałabym wybrać jedno słowo charakteryzujące tę książkę go byłoby to słowo "chaos". W trakcie lektury można odnieść wrażenie że detektyw McLean jest jedynym stróżem prawa w mieście gdyż pracuje nad każdym nowym przestępstwem które zostaje zgłoszone na policję. Oczywiście w trakcie trwania akcji okazuje się że wszystkie te śledztwa prowadzą do finału ale ja się kilkakrotnie zagubiłam w licznych wątkach i w takim poczucie zagubienia dotrwałam do końca książki.
Wątek sił nieczystych i demonów który odgrywa tu znacząca rolę jeszcze bardziej pogłębił to uczucie.
Jeszcze teraz zastanawiam się czy zrozumiałam zakończenie (chyba jednak nie).

Książka ma też oczywiście swoje plusy: ciekawego bohatera, ładny język i styl autora jednak dla mnie to za mało aby wystawić jej wysoką ocenę.

Najbardziej nie lubię uczucia gdy po zakończeniu lektury zadaję sobie pytanie: "ale o co chodzi". Irytują mnie otwarte zakończenia, rozwiązania rozpływające się oparach domysłów czy wątki nadprzyrodzone.
Najbardziej jest to irytujące w kryminałach bo w przypadku takich książek jestem tradycjonalistką. Musi być zbrodnia, musi być motyw, musi być przestępca (złapany przez...