Moim zdaniem każdy gatunek literacki ma na celu czegoś nas nauczyć. Dlatego też każdy jest ważny. I tak oto na przykład w biografiach znajdujemy siłę do realizacji marzeń, poprzez fantastykę rozbudzamy naszą "magiczną" wyobraźnię, a dzięki kryminałom zaczynamy inaczej postrzegać ludzkie zachowania - będziemy rozszyfrowywać zagadki nie tylko zbrodni, ale także psychologii osobowości.

Na temat zagadek wie bardzo dużo Jan Morawski - przystojny, szarmancki a przede wszystkim inteligentny trzydziestoletni ziemianin. Ów fakt postanawia wykorzystać jego rodzina mieszkająca w dworku osadzonego w malowniczych Jeziorach, prosząc go o odszukanie skarbu dziadka. Ma na to mało czasu, bowiem właśnie trwają gorączkowe przygotowania do ślubu dziedziczki - Heleny. Jednakże nie jest to jedyne zmartwienie rodziny. Okazuje się bowiem, że Jeziorscy są bardzo zadłużeni i rodzinna posiadłość może przejść w ręce pruskiego zaborcy. Nocą pada strzał. Zostaje zamordowany Niemiec, Józef Schulz. Jan Morawski wraz z podejrzenie kulturalnym policjantem-zaborcą, Joachimem Englem, muszą odnaleźć sprawcę. Nie jest to jednak nic prostego, bowiem już po chwili główny bohater dowiaduje się, że jego bliscy kłamią w żywe oczy.

Czy Morawski ocali rodzinę przed hańbą? Czy można zorganizować wesele w podupadającym dworze, w towarzystwie trupa i pruskiej policji? Co łączy skarb dziadka, mordercę i szkarłatny pokój? Aż w końcu dlaczego panna młoda nie chce wyjść za mąż i co z tym wspólnego ma ów kulturalny policjant? [...]

Już od pierwszej przeczytanej książki autorstwa pani Kwiatkowskiej wiedziałam, że na zawsze pozostanę fanką jej twórczości. Upewniłam się o tym szczególnie po jej najnowszej powieści. "Zbrodnia w szkarłacie" to po prostu genialny kryminał naprawdę dla każdego (nawet antyfani zagadek odnajdą w nim coś dla siebie). Dostajemy bardzo dobrze skonstruowaną fabułę, niecodzienną tajemnicę wzbogaconą o wiele niedomówień i szczegółów. Autorka zadbała o wszystko, dzięki czemu czytelnik może cieszyć wyobraźnię i oko wzorem bardzo dobrej literatury polskiej!

Sama zagadka nie należy do najprostszych. Błyskotliwy Jan Morawski będzie musiał bardzo się wysilić, by zająć się nie tylko poszukiwaniem skarbu, ale także niecodziennymi morderstwami. Każdy jest podejrzany, ponieważ każdy miał motyw, ale i każdy miał grubymi nićmi szyte alibi. Ze względu na wartości rodzinne, "Zbrodnia w szkarłacie" jest trudną rozgrywką detektywistyczną. Autorka dodatkowo zadbała o utrudnienie w postaci licznych poszlak wskazujących na wszystkich mieszkańców dworku! Co ważniejsze, nie ma tutaj "magicznego wyciągania królika z cylindra", lecz powolne, często żmudne poszukiwania "niteczki do kłębka". Stopniowo razem z głównym bohaterem przybliżamy się do rozwiązania tajemnicy przy jednoczesnym znaniu wszelkich faktów! Katarzyna Kwiatkowska gra jak najbardziej fair w stosunku do czytelnika i nawet podpowiada nam pytaniami szczegóły, nad którymi powinniśmy się zastanowić!


Przenosimy się do do roku 1900, czyli okresu historycznego na przełomie wieków, kiedy to Polski nadal brakowało na mapie świata. Jednakże ojczyzna nasza zniknęła jedynie tam, bowiem wciąż była tak samo żywa jak dawniej w świadomości Polaków. Zachowywane były nieustannie polskie tradycje, obyczaje, kultura oraz poszanowanie wiary. Katarzyna Kwiatkowska zabrała nas na wycieczkę w poszukiwaniu nie tylko dziadkowego skarbu, ale także własnych korzeni. Zadbała o każdy szczegół, zaczynając od słownictwa, poprzez strój, jak i posiłki, obyczaje, tradycje. Wplątywała je niby mimochodem, dzięki czemu dostajemy pełniejszy obraz akcji. "Zbrodnia w szkarłacie" to zatem nie tylko kryminał, ale także bardzo dobra powieść historyczna.

Styl i język autorki został już wyrobiony poprzez lata rzemieślniczej pracy nad teksem. Tutaj liczy się każdy szczegół, każda drobna niby nic nie znacząca uwaga. Autorka rzetelnie przygotowuje się przed napisaniem powieści, co naprawdę się doceni podczas lektury jak i po. W intrygujący sposób prowadzi akcję ku jej zakończeniu, przeplatając sprawnie licznymi wątkami, dzięki czemu otrzymujemy rasowy kryminał retro w stylu Agaty Christie, gdzie każda tajemnica ma swoje rozwiązanie - często jakże banalne. I tutaj przestępca jest na wyciągnięcie ręki, lecz tak sprawnie się ukrywa, iż pod koniec ja również dałam się zaskoczyć!

Koniecznie dajcie szansę twórczości Katarzynie Kwiatkowskiej, która zasługuje na najlepsze nagrody oraz ekranizację! Trzymam kciuki za przeniesienie przygód Jana Morawskiego na mały bądź duży ekran! Jednakże - jak wiadomo - nie ma nic lepszego niż książka, dlatego koniecznie sięgnijcie po "Zbrodnię w szkarłacie" oraz po inne powieści tej autorki! Gwarancja dobrej literatury zapewniona!

http://wymarzona-ksiazka.blogspot.com/2015/08/zbrodnia-w-szkaracie-katarzyna.html

Moim zdaniem każdy gatunek literacki ma na celu czegoś nas nauczyć. Dlatego też każdy jest ważny. I tak oto na przykład w biografiach znajdujemy siłę do realizacji marzeń, poprzez fantastykę rozbudzamy naszą "magiczną" wyobraźnię, a dzięki kryminałom zaczynamy inaczej postrzegać ludzkie zachowania - będziemy rozszyfrowywać zagadki nie tylko zbrodni, ale także psychologii...