Przyznaje, że dotarłem tylko do połowy. Ale naprawdę nie chciało mi się czytać dalej. Niby jest jakaś akcja, coś się dzieje, ale to wszystko jakoś tak bez duszy napisane. Jakby sztuczna inteligencja to wygenerowała. Może autorka zbyt mocno chciała oddać duch epoki i zapomniała przy tym o reszcie? Nie wiem. Możliwe, że po prostu nie trafiła w mój nastrój.

Przyznaje, że dotarłem tylko do połowy. Ale naprawdę nie chciało mi się czytać dalej. Niby jest jakaś akcja, coś się dzieje, ale to wszystko jakoś tak bez duszy napisane. Jakby sztuczna inteligencja to wygenerowała. Może autorka zbyt mocno chciała oddać duch epoki i zapomniała przy tym o reszcie? Nie wiem. Możliwe, że po prostu nie trafiła w mój nastrój.

Uroczo powolne poszukiwania skarbu. Które znienacka kończą się morderstwem. bardzo ładny i spokojny kryminał retro.Wielkopolska początku wieków i majątki ziemskie. Temat ładny, ładnie poprowadzony, sympatycznie i konsekwentnie.
Lubię ten cykl i panią Kawiatkowską głównie za to, że jest taka spokojna i zrównoważona w wypowiedzi. Nie chodzi mi o poprawność polityczną, tylko o to, że w zbeletryzowanej powieści potrafi pokazać, ze nie kazdy Niemiec jest zły. Akcja nie toczy się szybko, ale to już jest znak rozpoznawczy tego cyklu. Za to opakowana jest kuchennymi rewolucjami, mnóstwem gwary wielkopolskiej oraz tradycjami. Bez zbędnych wątków, aczkolwiek niezwiązane z akcją akapity czy opisy się zdarzają, ale... to tylko nadaje tej powieści subtelności.

W opinii o poprzedniej powiesci tego cyklu napisałam, ze jest to "kawa z pianką." - i to zdanie zdecydowanie podtrzymuję. Bardzo lubię autorów po których wiadomo czego się spodziewać.

Uroczo powolne poszukiwania skarbu. Które znienacka kończą się morderstwem. bardzo ładny i spokojny kryminał retro.Wielkopolska początku wieków i majątki ziemskie. Temat ładny, ładnie poprowadzony, sympatycznie i konsekwentnie.
Lubię ten cykl i panią Kawiatkowską głównie za to, że jest taka spokojna i zrównoważona w wypowiedzi. Nie chodzi mi o poprawność polityczną, tylko o...

"Każdy miał motyw. Każdy ma alibi."
Akcja książki toczy się w 1900 roku w dworze w Jeziorach. Ta część rozpoczyna się przygotowaniami do ślubu dziedziczki Heleny. Niestety są dobre chwilę i te złe, z powodu bardzo dużych długów, z których może uratować jedynie skarb pozostawiony przez dziadka Heleny, a w odnalezieniu ma im pomóc Jan Morawski, który lubuje się w zagadkach kryminalnych. Pomimo takich problemów dochodzi do kolejnego lichwiarz, u którego ojciec Heleny był winny pieniądze ginie od strzału w jego domu. Co jeszcze może się wydarzyć?

"Każdy miał motyw. Każdy ma alibi."
Akcja książki toczy się w 1900 roku w dworze w Jeziorach. Ta część rozpoczyna się przygotowaniami do ślubu dziedziczki Heleny. Niestety są dobre chwilę i te złe, z powodu bardzo dużych długów, z których może uratować jedynie skarb pozostawiony przez dziadka Heleny, a w odnalezieniu ma im pomóc Jan Morawski, który lubuje się w zagadkach...

Mam nadzieję, że nie okażę się niesprawiedliwy ten tom oceniając nieco niżej. Problem w tym, że przedstawiona historia wydaje mi się nazbyt zakręcona. Trochę za wiele tu zbiegów okoliczności. Ale klimat epoki na pewno warto docenić.

Mam nadzieję, że nie okażę się niesprawiedliwy ten tom oceniając nieco niżej. Problem w tym, że przedstawiona historia wydaje mi się nazbyt zakręcona. Trochę za wiele tu zbiegów okoliczności. Ale klimat epoki na pewno warto docenić.

Kolejne udane spotkanie z twórczością pani Katarzyny...wciągająca intryga osadzona w realiach epoki...polecam!

Kolejne udane spotkanie z twórczością pani Katarzyny...wciągająca intryga osadzona w realiach epoki...polecam!

W pięknym majątku, ale na skraju upadłości, mieszka piękna dziedziczka, ale bez posagu. Rodzice zamierzają wydać ją za mąż, ale do końca nie wiadomo za kogo, bo sytuacja uczuciowo-materialno-patriotyczna jest skomplikowana. Do tego wszystkiego gościć trzeba wredną bratową i zahukaną bratanicę. Kiedy pojawia się trup, wydaje się, że nic już nie może pójść gorzej. No, to się właśnie tylko wydaje…
Kolejny bardzo sympatyczny retro-kryminał w wykonaniu Katarzyny Kwiatkowskiej. Jedyne co mam do zarzucenia tej części przygód Jana Morawskiego i Mateusza, to duże zagmatwanie wątków, w których czasami się gubiłam. Jednak atmosfera gorączkowo przygotowywanego wesela, którą udało się autorce wyczarować pod koniec książki maskuje skutecznie ten chaos i zaciera wrażenie, że zakończenie wyskoczyło trochę z rękawa.

W pięknym majątku, ale na skraju upadłości, mieszka piękna dziedziczka, ale bez posagu. Rodzice zamierzają wydać ją za mąż, ale do końca nie wiadomo za kogo, bo sytuacja uczuciowo-materialno-patriotyczna jest skomplikowana. Do tego wszystkiego gościć trzeba wredną bratową i zahukaną bratanicę. Kiedy pojawia się trup, wydaje się, że nic już nie może pójść gorzej. No, to się...

Jakoś długo mi zeszło. Fabuła ciekawa, wyraźny bohater.

Jakoś długo mi zeszło. Fabuła ciekawa, wyraźny bohater.

"Zbrodnia w szkarłacie" to czwarty tom przygód Jana Morawskiego i jego kamerdynera, Mateusza. Po trzecim tomie serii, w którym zabrakło tych kluczowych postaci, trochę obawiałam się lektury, ale okazało się, że zupełnie niepotrzebnie. Katarzyna Kwiatkowska powróciła w pięknym stylu po niezbyt udanym eksperymencie, którym było oddanie sterów Konstancji ;-)

Jesteśmy w roku tysiąc dziewięćsetnym. Jan wraz z nieodłącznym Mateuszem przybywają na ślub kuzynki Morawskiego, Heleny. Przy okazji samozwańczy detektyw zostaje poproszony o pomoc w odnalezieniu skarbu, który nestor rodu ukrył gdzieś na terenie rodowego majątku Jeziora pod Poznaniem. Jan pamięta z dzieciństwa dziadka, który tworzył dla wnuczka szarady i zagadki. Mężczyźnie udało się już rozwiązać wszystkie rebusy pozostawione przez starszego pana, poza jednym, tym najważniejszym, wskazującym miejsce ukrycia skarbu. Czy wspomniany skarb, będący posagiem Heleny, faktycznie istnieje? Czy ślub dojdzie do skutku, skoro posag Heleny wisi na włosku?

Poza wątkiem poszukiwania skarbu mamy, rzecz jasna, zbrodnię. Kilka dni przed ślubem (który właściwie zostaje odwołany, lecz za sprawą gospodyni Jezior, Jerzowej, przygotowania trwają) w majątku zostaje zastrzelony tajemniczy mężczyzna. Jan rozpoczyna śledztwo, odkładając chwilowo poszukiwanie skarbu. Podejrzanych jest wielu, gorzej z motywem. Przesłuchania kolejnych osób ujawniają coraz więcej nieścisłości. Możliwe jest, że jedni chronią drugich, ale kto kogo i dlaczego? Tego Jan początkowo nie jest w stanie ustalić. Z czasem jednak układanka powoli zaczyna się odsłaniać. Kolejne elementy wskakują na swoje miejsce, a Jan na podstawie różnych skojarzeń zmierza po nitce do kłębka.

Humor dialogów i sytuacji jest obecny również w tym tomie, a tło historyczno-społeczne jest dopracowane i świetnie uzupełnia poczynania naszych bohaterów. Miałam wrażenie, że czytam połączenie "Nad Niemnem" i jakiejś powieści z wątkiem kryminalnym. Bardzo przyjemne zestawienie, zapewniające kilka godzin świetnej zabawy. Nie domyśliłam się, kto jest mordercą (a trupy będą dwa!),ale nie było to moim celem. Po prostu zatopiłam się w świetnie skonstruowanej intrydze i pozwoliłam się ponieść fabule. Mam nadzieję, że kolejny tom serii będzie również ciekawy.

"Zbrodnia w szkarłacie" to czwarty tom przygód Jana Morawskiego i jego kamerdynera, Mateusza. Po trzecim tomie serii, w którym zabrakło tych kluczowych postaci, trochę obawiałam się lektury, ale okazało się, że zupełnie niepotrzebnie. Katarzyna Kwiatkowska powróciła w pięknym stylu po niezbyt udanym eksperymencie, którym było oddanie sterów Konstancji ;-)

Jesteśmy w roku...

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/12/kulturalnie-katarzyna-kwiatkowska.html

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/12/kulturalnie-katarzyna-kwiatkowska.html

Bardzo przyjemny kryminał retro 🙂 Mróz "W cieniu prawa" osadził w 1909 r., tu mi się akcja trafiła w 1900 i pod innym zaborcą 😉
Każdy miał motyw. Każdy ma alibi. Do dworu w Jeziorach pod Poznaniem, gdzie trwają gorączkowe przygotowania do ślubu dziedziczki, przyjeżdża Jan Morawski, przystojny, szarmancki i inteligentny ziemianin słynący z zamiłowania do kryminalnych zagadek i pomaga rodzinie w poszukiwaniach skarbu dziadka,skarbu który ma uratować rodzinę przed bankructwem. Kiedy nocą pada śmiertelny strzał, podejrzani są wszyscy (łącznie z kamerdynerem 🙂 )
Rozglądam się za drugim tomem 🙂

Bardzo przyjemny kryminał retro 🙂 Mróz "W cieniu prawa" osadził w 1909 r., tu mi się akcja trafiła w 1900 i pod innym zaborcą 😉
Każdy miał motyw. Każdy ma alibi. Do dworu w Jeziorach pod Poznaniem, gdzie trwają gorączkowe przygotowania do ślubu dziedziczki, przyjeżdża Jan Morawski, przystojny, szarmancki i inteligentny ziemianin słynący z zamiłowania do kryminalnych zagadek...