Trzeci tom Ostatniego Imperium jest idealnym zwieńczeniem trylogii. Sanderson w pewnym stopniu mnie zaskoczył takim zakończenie z drugiej strony zaś nie. Zbliżając się do końca powieści wiedziałam kto zginie, ale nie wiedziałam kto posprząta cały ten bałagan jaki sprawił Ostatni Imperator. Już nie błądzimy jak dzieci we mgle. Mgły znikają. Autor skwapliwie odpowiada na wszystkie nurtujące pytania jakie uzbierały się od początku tej historii. Dowiadujemy się więcej o powstaniu świata. Wiemy już w jaki sposób Ostatni Imperator stworzył kadra, kolossy i inkwizytorów. Dokładnie objaśnia nam trzy systemy magiczne: allomancję, feruchemię i hemalurgie. Przede wszystkim poznajemy prawdziwą role bohaterów we stworzonym przez Brandona świecie. Sanderson z pewnością jest geniuszem tylko on potrafi stworzyć taki świat, takich bohaterów i tak oryginalne i odważne zakończenie. Nadaje sens światu zrodzonemu z własnej wyobraźni pełnym magii, rozmaitych pokus, wojen, zawyżonych ambicji, uczonych i niezłomnych bohaterów.

Po tym jak Vin uwolniła Zniszczenie ze Studni Wstąpienia świat zaczął się walić zbliżając się do ostatecznego upadku. Mgły zabijają, obficie spadający popiół powoli zadusza życie, trzęsienia ziemi rujnują świat, zapasy jedzenia się kończą, a mordercze ataki kolossów i inkwizytorów coraz szybciej uszczuplają ludzkość. Bohaterowie nie poddają się i w ciąż prą naprzód mimo błędów jakie popełniają i przeszkód jakie napotykają na swej drodze. Wiedzą, że świat się kończy i nie mają nic do stracenia. W tym tomie główni bohaterowie przechodzą zmianę. Zarówno Vin jak i Elend dojrzali w końcu do roli jaka im przypadła. Uczucia między nimi są w końcu na swoim miejscu. Do głosu dochodzi Spook postać mniej znana nad którą zapanowało Zniszczenie. Spook pokazuje, że nie jest zwykłym Cynookim i mile nas zaskakuję. Poznajemy obligatora Yomena inteligentnego i sprytnego władcę Fadrex, który również jest ciekawym bohaterem.

Jak zwykle nie jestem rozczarowana twórczością Sandersona. W tej powieści dostałam wszystkiego po trochu, każda moja potrzeba została zaspokojona, a nawet więcej. Autor nas rozpieszcza. Nie wiem skąd bierze takie pomysły na takie historie, ale niech nigdy ich nie traci bo jest do tego stworzony. Jedynym minusem jest to, że musimy pożegnać bohaterów bo to już koniec historii Vin i Elenda. Mogę polecić nie tylko trylogie Ostatniego Imperium, ale całą twórczość Sandersona szczególnie Archiwum Burzowego Światła, którym mnie zdecydowanie kupił i jest dla mnie numerem jeden jeśli chodzi o fantastykę.

Trzeci tom Ostatniego Imperium jest idealnym zwieńczeniem trylogii. Sanderson w pewnym stopniu mnie zaskoczył takim zakończenie z drugiej strony zaś nie. Zbliżając się do końca powieści wiedziałam kto zginie, ale nie wiedziałam kto posprząta cały ten bałagan jaki sprawił Ostatni Imperator. Już nie błądzimy jak dzieci we mgle. Mgły znikają. Autor skwapliwie odpowiada na...