W sobotę byłem na obchodach 71 rocznicy wybuchu powstania w Warszawie. Wieczorem wróciłem złapałem za tą książkę i tak kilka dni się z nią turlałem. Jest rewelacyjna. Pamiętam jak w szkole średniej nasza pani polonistka coś o wierszach autora mówiła, ale to była jakaś nuda potworna. Później długo, długo nic i trach! Przeczytałem. Te kropki, interpunkcja, jakieś tam akcje. Oj, trzepianie się o pierdoły. Klimat jest nieziemski. Raz coś rypnie, gdzieś ktoś biegnie, ktoś ginie, zaraz idą, gadają, ktoś się znajduje. Bardzo dynamiczna książka i zaryzykuje stwierdzenie - naprawdę odsączona od przesadnego patosu, ani w jedną, ani w drugą stronę. Widziałem tego samego dnia "Kanał"... Oraz na własne uszy słyszałem jak na jednych na Powązkach buczą, a innym klaszczą. Przede wszystkim chwała bohaterom, a reszta to zbędny szum. Pan Miron Białoszewski pomaga zrozumieć, to ważne wydarzenie, bez osądzania, ani innych takich rzeczy, o których i tak nikt nie zapamięta.

W sobotę byłem na obchodach 71 rocznicy wybuchu powstania w Warszawie. Wieczorem wróciłem złapałem za tą książkę i tak kilka dni się z nią turlałem. Jest rewelacyjna. Pamiętam jak w szkole średniej nasza pani polonistka coś o wierszach autora mówiła, ale to była jakaś nuda potworna. Później długo, długo nic i trach! Przeczytałem. Te kropki, interpunkcja, jakieś tam akcje....