To przerażające jak okrutni potrafią być ludzie.
Jeszcze bardziej przerażające jest to jak bardzo w swym okrucieństwie potrafią być beznamiętni.

Fascynujące jest to, że Vonnegut i Borowski piszą o rzeczach strasznych w tak samo beznamiętny sposób, lecz Vonnegut nie tylko przeraża ale i śmieszy a Borowski tylko przeraża.

To przerażające jak okrutni potrafią być ludzie.
Jeszcze bardziej przerażające jest to jak bardzo w swym okrucieństwie potrafią być beznamiętni.

Fascynujące jest to, że Vonnegut i Borowski piszą o rzeczach strasznych w tak samo beznamiętny sposób, lecz Vonnegut nie tylko przeraża ale i śmieszy a Borowski tylko przeraża.

Czasy ciężkie, tragedia ludzka, okropieństwa, cierpienia, oprócz "Proszę Państwa Do Gazu", "U nas w Auschwitz" no i " Dzień na Harmenazach" jest to zbiór opowiadań zanudzających czytelnika niepotrzebnymi wzmiankami wprowadzającymi monotonność utworu przepełnionego grafomanią autora.

Czasy ciężkie, tragedia ludzka, okropieństwa, cierpienia, oprócz "Proszę Państwa Do Gazu", "U nas w Auschwitz" no i " Dzień na Harmenazach" jest to zbiór opowiadań zanudzających czytelnika niepotrzebnymi wzmiankami wprowadzającymi monotonność utworu przepełnionego grafomanią autora.

Świetna pozycja. Lektura szkolna.

Świetna pozycja. Lektura szkolna.

Z racji tego, że literatura wojenna, czy też obozowa należy do jednego z moich ulubionych gatunków literatury, początkowo miałam wysokie wymagania, co do opowiadań Borowskiego. Na szczęście bardzo pozytywnie zostały one przeze mnie odebrane. Rzeczywistość nie jest "polukrowana" jak w przypadku "Tatuażysty z Auschwitz". Czyta się je naprawdę przyjemnie, polecam każdemu miłośnikowi literatury obozowej.

Z racji tego, że literatura wojenna, czy też obozowa należy do jednego z moich ulubionych gatunków literatury, początkowo miałam wysokie wymagania, co do opowiadań Borowskiego. Na szczęście bardzo pozytywnie zostały one przeze mnie odebrane. Rzeczywistość nie jest "polukrowana" jak w przypadku "Tatuażysty z Auschwitz". Czyta się je naprawdę przyjemnie, polecam każdemu...

Pożegnanie z Marią
U nas w Auschwitzu
Proszę państwa do gazu
Ludzie, którzy szli

Pożegnanie z Marią
U nas w Auschwitzu
Proszę państwa do gazu
Ludzie, którzy szli

Opowiadania o pobycie w obozie i II Wojnie Światowej i jednocześnie lektura szkolna. Co ciekawe autor zadał sobie wiele trudu by przeżyć obóz, bo co tu dużo mówić - toczyła się tam walka o dosłownie wszystko, o lepsze racje żywnościowe, o pracę, o ubranie etc. Tak więc walczył, przetrwał, a w parę lat po zakończeniu wojny popełnił samobójstwo. W szkole ten fakt pominęli, ale zastanawia mnie, że przeżył takie okropieństwa tylko po to by się samemu zabić.

Opowiadania o pobycie w obozie i II Wojnie Światowej i jednocześnie lektura szkolna. Co ciekawe autor zadał sobie wiele trudu by przeżyć obóz, bo co tu dużo mówić - toczyła się tam walka o dosłownie wszystko, o lepsze racje żywnościowe, o pracę, o ubranie etc. Tak więc walczył, przetrwał, a w parę lat po zakończeniu wojny popełnił samobójstwo. W szkole ten fakt pominęli,...

Przerażające opowiadania o tematyce II wojny światowej. Łatwo wkręcić się w okrutne przeżycia ówczesnych postaci. Lektura, a przede wszystkim wytworzone przez wyobraźnię obrazy, pozostają w pamięci na długi czas.

Przerażające opowiadania o tematyce II wojny światowej. Łatwo wkręcić się w okrutne przeżycia ówczesnych postaci. Lektura, a przede wszystkim wytworzone przez wyobraźnię obrazy, pozostają w pamięci na długi czas.

Wstrząsające opowiadania koszmaru okupacyjnego i obozowego. Jedna z nielicznych książek, przy których łzy same cisną się do oczu. Niektórzy zarzucają Borowskiemu obojętny ton - jednak moim zdaniem jest on dobrze zastosowany. Niby obojętne, suche słowa, ale przekazują treść bardzo dobitnie, wręcz szokująco. Obowiązkowa pozycja dla wszystkich, szczególnie dla tych, którzy przejawiają fascynacje nazizmem i nie pojmują tragedii wydarzeń tamtych lat.

Wstrząsające opowiadania koszmaru okupacyjnego i obozowego. Jedna z nielicznych książek, przy których łzy same cisną się do oczu. Niektórzy zarzucają Borowskiemu obojętny ton - jednak moim zdaniem jest on dobrze zastosowany. Niby obojętne, suche słowa, ale przekazują treść bardzo dobitnie, wręcz szokująco. Obowiązkowa pozycja dla wszystkich, szczególnie dla tych, którzy...

Opowiadania, które poruszają. Sposób narracji jest odmienny niż w przypadku innych świadectw obozowych, które miałam okazję poznać. Narrator opisuje szokujące sytuacje w sposób zdystansowany, momentami wręcz obojętny. Opowiadania pozwalają choć po części zrozumieć, na czym polegało zlagrowanie.
Uważam, że jest to pozycja obowiązkowa dla zainteresowanych tematyką obozową, i nie tylko.

Opowiadania, które poruszają. Sposób narracji jest odmienny niż w przypadku innych świadectw obozowych, które miałam okazję poznać. Narrator opisuje szokujące sytuacje w sposób zdystansowany, momentami wręcz obojętny. Opowiadania pozwalają choć po części zrozumieć, na czym polegało zlagrowanie.
Uważam, że jest to pozycja obowiązkowa dla zainteresowanych tematyką obozową,...

Mimo, że czytałam rok temu bardzo dobrze pamiętam wydarzenia z tej książki. Historie utkwiły mi w pamięci, czytając byłam przerażona ale warto było. Książka bardzo mnie poruszyła, długo nie mogłam przestać o niej myśleć. Polecam.

Mimo, że czytałam rok temu bardzo dobrze pamiętam wydarzenia z tej książki. Historie utkwiły mi w pamięci, czytając byłam przerażona ale warto było. Książka bardzo mnie poruszyła, długo nie mogłam przestać o niej myśleć. Polecam.