Michał Kruszona wprowadza czytelnika w nieznany i magiczny świat, przywołując postać okrutnego XV - wiecznego władcy, Vlada Tepesa, zwanego Palownikiem, szerzej znanego pod pseudonimem Dracula. Autor zaprasza do nieco mrocznego, tajemniczego i pełnego duchów zakątka świata. Rumunia nie jest turystyczną atrakcją. Przyciąga podróżników przez duże P. Brudna, biedna, przesądna.
Miałam czasami wrażenie, że znalazłam się w świecie stworzonym przez Potockiego w "Rękopisie znalezionym w Saragossie" - w świecie czarownic, duchów, dziwnych zdarzeń. Kruszona spotyka tajemniczych ludzi, przemawia do niego trup, kuszą piękne kobiety.
"Taka jest Rumunia, ziemia przesiąknięta duchem świętym i innymi duchami, o których lepiej nie myśleć".

Michał Kruszona wprowadza czytelnika w nieznany i magiczny świat, przywołując postać okrutnego XV - wiecznego władcy, Vlada Tepesa, zwanego Palownikiem, szerzej znanego pod pseudonimem Dracula. Autor zaprasza do nieco mrocznego, tajemniczego i pełnego duchów zakątka świata. Rumunia nie jest turystyczną atrakcją. Przyciąga podróżników przez duże P. Brudna, biedna,...

Znalazłem na własnej półce po latach. "o, nie pamiętam tej książki" - pomyślałem - "będę miał ucztę, bo trochę udało mi się poznać Rumunię od czasu jej wydania". Minęło jakieś pół godziny i siedzę przed komputerem pisząc tę przestrogę.

W XXI wieku, czasach powszechnych możliwości podróżniczych, kiedy za zwykłą średnią krajową możemy dotknąć (nie mówię dogłębnie poznać) naprawdę ciekawych zakamarków globu, autor książek podróżniczych ma dwa wyjścia by strworzyć pozycję, która może zaskoczyć czytelnika:

1) Zamienić się w barona Munhchausena i bajać, zdziwiać, przeonaczać i kolorozywać własne przeżycia, które w rzeczywistości nie były ani trochę ciekawsze od przeżyć każdego przeciętnego turysty, który po łebkach widział to i owo przez tydzień objazdowej wycieczki;

2) Przysiąść fałdów i przez parę lat zgłębiać literaturę tematu, wypracowywać sobie własne zdanie na temat meandrów historii kraju, który opisuje, weryfikować je na miejscu, znowu czytać i tak do skutku.

Pan Kruszona niestety poszedł ścieżką nr 1. A że mu nie szło, dużo pił. Pytanie tylko, czy na miejscu (chyba nie byłby wobec tego w stanie prowadzić tych wszystkich cudownych citroenów, które rzekomo dostawał do testowania),czy dopiero przy spisywaniu tych wszystkich omamów?

Znalazłem na własnej półce po latach. "o, nie pamiętam tej książki" - pomyślałem - "będę miał ucztę, bo trochę udało mi się poznać Rumunię od czasu jej wydania". Minęło jakieś pół godziny i siedzę przed komputerem pisząc tę przestrogę.

W XXI wieku, czasach powszechnych możliwości podróżniczych, kiedy za zwykłą średnią krajową możemy dotknąć (nie mówię dogłębnie poznać)...

Takie książki podróżnicze podobają mi się najbardziej - świat materialny miesza się z duchowym, niewidzialnym, który dodatkowo wymieszany jest z odczuciami autora. Wszędzie czuć magię, przez co patrzymy na odwiedzane miejsca czy spotykanych ludzi zupełnie z innej perspektywy. Rumunia niby jest tak blisko nas, a jednocześnie tak niewiele o niej wiemy. Bardzo polecam tę książkę, bo potrafi czytelnika zaczarować.

Takie książki podróżnicze podobają mi się najbardziej - świat materialny miesza się z duchowym, niewidzialnym, który dodatkowo wymieszany jest z odczuciami autora. Wszędzie czuć magię, przez co patrzymy na odwiedzane miejsca czy spotykanych ludzi zupełnie z innej perspektywy. Rumunia niby jest tak blisko nas, a jednocześnie tak niewiele o niej wiemy. Bardzo polecam tę...

Książka ani dobra, ani zła. Momentami dziwna i niepokojąca. Rzeczywistość miesza się tu z fikcją, co niestety tylko przeszkadza. Warto zaznaczyć, że jest to zbiór relacji podróżniczych sprzed lat, a od czasu ich powstania w Rumunii wiele się pozmieniało i można teraz całkiem bezpiecznie zaplanować wyjazd do tego przepięknego kraju.

Książka ani dobra, ani zła. Momentami dziwna i niepokojąca. Rzeczywistość miesza się tu z fikcją, co niestety tylko przeszkadza. Warto zaznaczyć, że jest to zbiór relacji podróżniczych sprzed lat, a od czasu ich powstania w Rumunii wiele się pozmieniało i można teraz całkiem bezpiecznie zaplanować wyjazd do tego przepięknego kraju.

Tak jak Rumunia zachwyciła mnie swoją różnorodnością, klimatem i do dzisiaj na jej wspomnienie serce mi się raduje tak ta książka ze strony na stronę najzwyczajniej w świecie mnie męczyła. Miejscami świetna by za chwilę powodować czytelniczy ból głowy nie ustępujący dniu następującym po palince pitej w cieniu bezkresnych Karpat. Wychodzi na to, że mam kaca po tej lekturze.

Tak jak Rumunia zachwyciła mnie swoją różnorodnością, klimatem i do dzisiaj na jej wspomnienie serce mi się raduje tak ta książka ze strony na stronę najzwyczajniej w świecie mnie męczyła. Miejscami świetna by za chwilę powodować czytelniczy ból głowy nie ustępujący dniu następującym po palince pitej w cieniu bezkresnych Karpat. Wychodzi na to, że mam kaca po tej lekturze.

,,Rumunia. Podróże w poszukiwaniu diabła" nie jest ani rewelacyjna, ani bardzo zła, ani wciągająca, ani strasznie nudna. Zwyczajnie przeciętna, z dobrymi momentami, ale też z elementami zupełnie bez sensu (zwłaszcza te nacechowane magią i wizjami autora).

,,Rumunia. Podróże w poszukiwaniu diabła" nie jest ani rewelacyjna, ani bardzo zła, ani wciągająca, ani strasznie nudna. Zwyczajnie przeciętna, z dobrymi momentami, ale też z elementami zupełnie bez sensu (zwłaszcza te nacechowane magią i wizjami autora).

Nienejlepiej napisany stek bzdur.

Nienejlepiej napisany stek bzdur.

Wielkie nadzieje i srogie rozczarowanie. Najwidoczniej nie mój klimat.

Wielkie nadzieje i srogie rozczarowanie. Najwidoczniej nie mój klimat.

Niestety nudne.
Sięgnęłam po książkę pod wpływem rekomendacji Tomka, przewodnika w czasie mojej wycieczki po Rumunii. I miało to być zachwycające dzieło, przedstawiające kraj i ludzi żyjących na pograniczu baśni, legend i powszechnego stereotypu.
Tak po prawdzie, to ciekawsze były opowieści, mieszkającego w Bukareszcie pilota niż sama książka. Zdjęcia są interesujące, sama pozycja przeciętna.

Niestety nudne.
Sięgnęłam po książkę pod wpływem rekomendacji Tomka, przewodnika w czasie mojej wycieczki po Rumunii. I miało to być zachwycające dzieło, przedstawiające kraj i ludzi żyjących na pograniczu baśni, legend i powszechnego stereotypu.
Tak po prawdzie, to ciekawsze były opowieści, mieszkającego w Bukareszcie pilota niż sama książka. Zdjęcia są interesujące,...

To nie jest prosta historia, autor przedstawia krótkie opowieści ze swoich kilkunastokrotnych wyjazdów do Rumunii, szczególnie na "Polską" Bukowinę. Historie te są ciekawe, lecz zbyt duże nagromadzenie dodatkowych fantastycznych i nierealnych wstawek powoduje, że nie czyta się tego z przyjemnością. Kto oczekiwał czegoś na wzór przewodnika srogo się zawiedzie. Niewątpliwe jednak ogromnym plusem tej powieści jest możliwość poznania Rumunii prawdziwej, wiejskiej, przyjaznej, pełnej dobrych i cudownych, a przede wszystkim gościnnych osób.

To nie jest prosta historia, autor przedstawia krótkie opowieści ze swoich kilkunastokrotnych wyjazdów do Rumunii, szczególnie na "Polską" Bukowinę. Historie te są ciekawe, lecz zbyt duże nagromadzenie dodatkowych fantastycznych i nierealnych wstawek powoduje, że nie czyta się tego z przyjemnością. Kto oczekiwał czegoś na wzór przewodnika srogo się zawiedzie. Niewątpliwe...