Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Smolarz to kolejna powieść z cyklu z komisarzem Igorem Brudnym w roli głównej. Tym razem przenosimy się w piękne Bieszczady na totalne odludzie, gdzie tylko smolarze z retortów docierają. I właśnie w tych okolicznościach przyrody giną młode kobiety. Komisarz Brudny mimo urlopu wdaje się w niebezpieczną walkę z historią, lokalną polityką i samym sobą.
Książka dobra, trzyma poziom całości.

Smolarz to kolejna powieść z cyklu z komisarzem Igorem Brudnym w roli głównej. Tym razem przenosimy się w piękne Bieszczady na totalne odludzie, gdzie tylko smolarze z retortów docierają. I właśnie w tych okolicznościach przyrody giną młode kobiety. Komisarz Brudny mimo urlopu wdaje się w ...

Rozwiń

Zwiń

Autorką jest Kaszubka, która walczy o swoją tożsamość. Dopiero z biegiem lat w pełni może powiedzieć o sobie jestem Kaszubką , przed tym jak powie, jestem Polką. Opisując historię swojej rodziny wpuszcza nas do zamkniętego kręgu tej kultury, opisując wiele miejsc, tradycji i zdarzeń, które są bliskie sercu każdego Kaszuba.
Bardzo dobra i pełna mądrości książka, nie nachalna, ale mocno wpływająca na odczucia po jej przeczytaniu. Chcę poznać więcej tego regionu, tych ludzi, tego świata.

Autorką jest Kaszubka, która walczy o swoją tożsamość. Dopiero z biegiem lat w pełni może powiedzieć o sobie jestem Kaszubką , przed tym jak powie, jestem Polką. Opisując historię swojej rodziny wpuszcza nas do zamkniętego kręgu tej kultury, opisując wiele miejsc, tradycji i zdarzeń, które...

Rozwiń

Zwiń

Dobra, wciągająca fabuła. Bardzo dobrze przedstawiona historia, ciekawe postacie. Dodatkowy plus za mocno rozbudowaną narrację i to wszystko sprawia, że czyta się z przyjemnością.

Dobra, wciągająca fabuła. Bardzo dobrze przedstawiona historia, ciekawe postacie. Dodatkowy plus za mocno rozbudowaną narrację i to wszystko sprawia, że czyta się z przyjemnością.

Jednym zdaniem: Nie zachwyciła mnie. Niestety więcej nie jestem w stanie napisać o tej książce.

Jednym zdaniem: Nie zachwyciła mnie. Niestety więcej nie jestem w stanie napisać o tej książce.

Książka osadzona w realiach Jeleniej Góry, więc miejsca, gdzie Wolwowicz zawyczaj lokuje swoje historie. Niestety zdecydowanie słabsza od jej innych powieści, ale nadal w dobrym stylu. Osadzenie fabuły w jaskini - ciekawe, ale mało odkrywcze, na pewno zakończenie może nastrajać na kontynuacje. Postacie ciekawe i wyraziste. Może być, ale bez szału :)

Książka osadzona w realiach Jeleniej Góry, więc miejsca, gdzie Wolwowicz zawyczaj lokuje swoje historie. Niestety zdecydowanie słabsza od jej innych powieści, ale nadal w dobrym stylu. Osadzenie fabuły w jaskini - ciekawe, ale mało odkrywcze, na pewno zakończenie może nastrajać na kontynua...

Rozwiń

Zwiń

Bieszczady - miejsce gdzie się ucieka. I tak samo ucieka główny bohater do wioski, która jak sama nazwa wskazuje - Pomruk - nie jest zbyt otwartym na przyjezdnych miejscem. Ginie młoda dziewczyna i to wokół tej historii osnuta jest mroczna, kryminalne fabuła. Książka poprawna, ale bez iskry "szału" :)

Bieszczady - miejsce gdzie się ucieka. I tak samo ucieka główny bohater do wioski, która jak sama nazwa wskazuje - Pomruk - nie jest zbyt otwartym na przyjezdnych miejscem. Ginie młoda dziewczyna i to wokół tej historii osnuta jest mroczna, kryminalne fabuła. Książka poprawna, ale bez iskr...

Rozwiń

Zwiń

Dobrze napisana, bardzo dobra historia. Czytałem z wielką przyjemnością o zaginionej kwiaciarce Helenie. Z każdą kartką tej książki odkrywając historię jej trudnego życia. Finał dobry, niespodziewany.

Dobrze napisana, bardzo dobra historia. Czytałem z wielką przyjemnością o zaginionej kwiaciarce Helenie. Z każdą kartką tej książki odkrywając historię jej trudnego życia. Finał dobry, niespodziewany.

Zbyt osobista jak na książkę z Suliny. Zbyt dużo nie mających z tematem przewodnim wstawek. Książka jest niejako kontynuacją Bieżeństwa osadczoną w na pograniczu, na Podlasiu, ale tego Podlasia niestety jest tu mało. Za dużo szczegółów sprawia, że książki nie czyta się zbyt przyjemnie.

Ale ogromny plus za podjęcie trudnych tematów. Wyjątkowe jest to, że pisana z perspektywy mniejszości białoruskiej.

Zbyt osobista jak na książkę z Suliny. Zbyt dużo nie mających z tematem przewodnim wstawek. Książka jest niejako kontynuacją Bieżeństwa osadczoną w na pograniczu, na Podlasiu, ale tego Podlasia niestety jest tu mało. Za dużo szczegółów sprawia, że książki nie czyta się zbyt przyjemnie.

Al...

Rozwiń

Zwiń

Nie wciąga, historia słaba. Nie polecam.

Nie wciąga, historia słaba. Nie polecam.