"Michalina Wisłocka. Sztuka kochania gorszycielki" to fantastyczna biografia pełna humoru. Właściwie byłaby to książka idealna i niewiele brakowało żeby dostała 10/10, ale...
- nie znoszę, gdy autorzy biografii wciskają w nie żywcem zerżnięte strony z pamiętników i listów(nie mam na myśli krótkich cytatów a kilkanaście odpisanych stron); gdybym chciała czytać pamiętnik, to kupiłabym pamiętnik a nie biografię,
- to czego naprawdę nie znoszę, to kiedy biograf zaczyna wtrącać swoje poglądy, opinie i światopogląd - nie po to ludzie kupują biografie; Wisłocka po to całe życie pracowała nad antykoncepcją żeby żadna kobieta nie musiała dokonywać dramatycznej decyzji usunięcia dziecka. Jeżeli p. Oziminkowski twierdzi, że współczesne kobiety są w dramatycznej sytuacji, jak te 50 lat temu, i muszą dokonywać aborcji drutem do robótek, to chyba żyjemy w innej rzeczywistości. W dobie przerwatyw dostępnych w każdym kiosku, tabletek i plastrów w każdej aptece oraz możliwości dokonania aborcji w trzech określonych przypadkach, chyba jednak coś się od lat sześćdziesiątych zmieniło. Kiedy czytam takie głupoty to mi słabo.
Dlatego ostatecznie zostaje 8/10.

"Michalina Wisłocka. Sztuka kochania gorszycielki" to fantastyczna biografia pełna humoru. Właściwie byłaby to książka idealna i niewiele brakowało żeby dostała 10/10, ale...
- nie znoszę, gdy autorzy biografii wciskają w nie żywcem zerżnięte strony z pamiętników i listów(nie mam na myśli krótkich cytatów a kilkanaście odpisanych stron); gdybym chciała czytać pamiętnik, to...