Jestem wściekła na tą książkę. Naprawdę wściekła. Wiem, nie powinnam, moje oczekiwania były zawyżone a to tylko druga część popularnego czytadła ale jednak. Po prostu wszystko poszło nie tak jak sobie życzyłam. Albo raczej moje życzenia czytelnicze zostały spełnione tylko w kompletnie bezsensowny sposób. No dobrze, po kolei.

Rogan powraca z zaświatów, aby rozpocząć walkę z biesami i siłami ciemności. Niby to nowy, odmieniony Rogan 2.0 ale zachowuje się niemal tak samo jak jego stare wcielenie. Ktoś by pomyślał że wizyta w zaświatach potrafi zmienić człowieka a tu proszę, mamy ciągle do czynienia z tym samym topornym, czarno-białym charakterem który mało mówi i jeszcze mniej myśli. Nawet jego romans z Mireną nie przydał mu rumieńców.

Rogan, Gorywałd i Mirena mają misję – muszą odnaleźć prastary miecz Radogosta w którym mieszka demon i uwolnić Krwawy Ogień. Miecz odnajdują, Ogień uwalniają. Czy to zmienia Rogana? Niestety nie, z punktu widzenia psychologii ten facet pozostaje tak drętwy jak kłoda zmurszałego drewna. Ot, dzieciak dostał kolejny gadżet ze stylowymi czerwonymi światełkami (ślepia demona na mieczu świecą kiedy Rogan go dobywa, pewnie ktoś LEDy wstawił i bateryjkę guzikową, efekt byłby ten sam).

Dochodzi do walki pomiędzy plemieniem Czechów a plemieniem Łuczan, którego to dowódca, książę Włościsław, maniak władzy i potęgi, pragnie zdobyć więcej ziemi kosztem sąsiadów. Rogan, Mirena i Gorywałd zostaną wciągnięci w wojnę i jak to na wojnie, trudno czasem przewidzieć kto swój a kto wróg. I tu dochodzę do sedna mojej wściekłości. Nie dosyć że autor kazał Mirenie zdradzić Rogana, skręt akcji który był do przewidzenia biorąc wszystko pod uwagę, to jeszcze, po jej bezsensownym pojedynku z demonem Moragiem, jej byłym bezpośrednim przełożonym, pogrążył ją w magicznej śpiączce w której trwała praktycznie do końca powieści. Niech baba siedzi na uboczu żeby panom nie przeszkadzać w ich bardzo męskich rozrywkach typu ‘bij, zabij, o cholera, dostałem, aaaaaaaaaaaauuuuu, boli, ratunku, pomocy!!!’.

Rezultatem tej zagrywki jest kompletny brak jakiejkolwiek głębszej relacji między Mireną a Roganem. Tak, idą do łóżka, ale to wszystko. Chors się też pojawia, dokładnie tak jak chciałam i po krótkim wywiadzie bogini zgaduje że Mirena ją zdradziła z demonem (dopiero teraz? Czemu tak długo jej to zajęło?). Następnie karze ją w sposób okrutny, nic nowego i znowu bez jakiejkolwiek znaczącej interakcji. N ie takiej kontynuacji sobie życzyłam i nie takich scen wyczekiwałam, naiwna idiotka ze mnie, wiem, wiem…Klimaty słowiańskie? Jakie klimaty? Tych paru demonów i laskowik z oślikiem?

Gdyby nie Gorywałd i Dagomir, prawdopodobnie nie udałoby mi się przebrnąć przez tą książkę.

Jestem wściekła na tą książkę. Naprawdę wściekła. Wiem, nie powinnam, moje oczekiwania były zawyżone a to tylko druga część popularnego czytadła ale jednak. Po prostu wszystko poszło nie tak jak sobie życzyłam. Albo raczej moje życzenia czytelnicze zostały spełnione tylko w kompletnie bezsensowny sposób. No dobrze, po kolei.

Rogan powraca z zaświatów, aby rozpocząć walkę z...