Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słowacki kryminał historyczny. Rozgrywa się w końcu XVI wieku, za panowania cesarza Rudolfa, gdzie Habsburgowie walczyli z coraz skutecznie atakującymi ich Turkami. Kulejący żołnierz Joachim Stein otrzymuje zadanie złapania zdrajców, którzy mieli umożliwić niewiernym zdobycie górniczych miast obecnej Słowacji. I akcja przenosi się do Bańskiej Szczawnicy, po niemiecku Schemnitz, pięknego miasta z listy Unesco, słynącego niegdyś z kopalń kruszców, w tym srebra i złota. Mrukliwemu służbiście Steinowi towarzyszy fachowy kat Bohdan Jurasz z Pragi, przy okazji utalentowany felczer i zdolny anatomo-patolog amator. Na miejscu dołącza do nich notariusz Maciej Barbaricz, koneser smacznego jadła, dobrych trunków i pięknych kobiet, no i przy okazji znawca przepisów prawnych. Niewątpliwie najbardziej ludzka postać, z którą najłatwiej się identyfikować ;-). I akcja rozwija się szybko, z mnóstwem nowych postaci, bardziej lub mniej podejrzanych, kolejnych coraz mocniej przekonywujących, ale jednak fałszywych tropów oraz mnożących się ofiar. A Bańską Szczawnicę i okolicę wypełnia – jak cała monarchię Habsburgów – różnoetniczny tłum (po części nawet różnowierczy),skłócony wewnętrznie, szukający zarobku i dobrej zabawy, w niektórych przypadkach za każdą cenę. Bo wszak za łatwym i szybkim pieniądzem podążają też wszystkie patologie. I chociaż od opisywanych czasów upłynęło ponad 400 lat, to ludzie niespecjalnie się zmienili. Nadal kierują nimi chciwość i strach. Zdrady, zarówno państwowe jak i małżeńskie występowały i wtedy, podobnie jak różne mniejszości narodowe, religijne i seksualne, w tym także te jednogłośnie dziś potępiane. Nadużywanie stanowisk publicznych i korupcja też były na porządku dziennym. Plus wszelkie formy okultyzmu i inne praktyki ezoteryczne. Świetna, napisana na luzie, z lekkim, aczkolwiek czarnym humorem, literatura rozrywkowa, z ciekawą, zmieniającą się akcją, suspensami i ciekawie pokazanymi realiami epoki. Niestety, dużo psują niechlujny przekład i redakcja. Ta sama osoba jest na przemian co chwilę hauptmanem i hetmanem, dyskutującym zresztą z … kapitanem. Warto byłoby również uświadomić tłumaczowi i redaktorowi, że porucznik i pułkownik to dwie zupełnie inne szarże, a nie dwa zamienne określenia tego samego stopnia. Pierwsza część nie tłumaczonej dalej serii. Nierzadko te otwierające pozycje są właśnie najlepsze.