Grudzień 2017
Na fali sentymentów i tęsknot za dawnymi lekturami wróciłam i do Szrejtera, przeczytałam moją starą opinię... i chyba trzy lata temu byłam trochę za surowa.

Kto wychował się na Parandowskim i w mitologiach nadal szuka "bajarskiego" zacięcia, barwności i szczypty egzotyki, niech śmiało sięga po Szrejtera. Autor poważył się na zabieg karkołomny, bo swojej opowieści nadał formę stylizowaną na opowieść barda czy bajarza - i jakimś cudem nie wyszła z tego tania grafomania.
Jasne, że w książce znajdziemy 80% mitów znanych z sag, z obu "Edd", ale te urywkowe i często wzajemnie się uzupełniające źródła są zestawione razem, skompilowane we względnie spójną całość. I nawet te sygnały wysyłane do czytelnika, że ten i ten motyw mają też inne opracowania wypadają zaskakująco naturalnie.
Część poświęcona "katalogowi" (czy może raczej słownikowi) nie jest wcale tak zła, jak napisałam wcześniej. Do czytania nadaje się średnio, ale ma jedną szczególnie cenną rzecz: analizę "religioznawczą" pochodzenia danej postaci, jej "rodowód" w innych mitach i mitologiach.
Mitologii Rogera Greene'a, którą tak się zachwycałam trzy lata temu, już nie pamiętam. Wszystkich zainteresowanych tematem proszę, żeby również zapomnieli, jak wylałam na Szrejtera kubełek jadu.


Marzec 2014
Żeby być precyzyjnym - różnic w treści między książkami traktującymi o mitologii skandynawskiej w zasadzie nie ma, może poza relatywnie większym zainteresowaniem, z jakim autor potraktował dzieje Nibelungów.

Niewielka ta książeczka podzielona jest na cztery części: w pierwszej autor przedstawia powstanie i "skład" świata takiego, jakim widzieli go Germanie/Skandynawowie, w drugiej przedstawia bogów - co ciekawe, podejmuje też próbę naukowego wyjaśnienia religioznawczych różnic między Vanami i Asami - oraz najpopularniejsze mity z nimi związane, w trzeciej natomiast koncentruje się na Ragnaroku: jakie będą jego zapowiedzi i jaki będzie przebieg samej walki.
Czwarta, bardzo obszerna część, choć według mnie najmniej użyteczna, to aneks składający się z list wszystkich boskich i nadprzyrodzonych istot zasiedlających skandynawski świat, wraz z ich pochodzeniem, przydomkami i kompetencjami, a także tablice genealogiczne, które pozwalają się zorientować w boskich koligacjach (jakkolwiek nie są one nawet w połowie tak złożone jak to, co można znaleźć w nawet najkrótszej sadze).
Użyteczna - owszem. Odkrywcza - nie bardzo. Mitologii Rogera Greene'a nadal nic nie pobiło.

Grudzień 2017
Na fali sentymentów i tęsknot za dawnymi lekturami wróciłam i do Szrejtera, przeczytałam moją starą opinię... i chyba trzy lata temu byłam trochę za surowa.

Kto wychował się na Parandowskim i w mitologiach nadal szuka "bajarskiego" zacięcia, barwności i szczypty egzotyki, niech śmiało sięga po Szrejtera. Autor poważył się na zabieg karkołomny, bo swojej...