Daje bez wahania 10/10. Książka zostałam mi polecona już dawno, ale długo nie mogłam się do niej zabrać, natomiast kiedy już to nastąpiło, to pochłonęłam ją błyskawicznie.
Nie uważam się, za szczególnie wrażliwą osobę, ale tutaj, muszę przyznać, że łzy płynęły mi po policzkach non stop podczas lektury. Przedstawione historie są poruszające, wzruszające i, co najgorsze prawdziwe.
Powieść opowiada historię kilku kobiet, zamkniętych w więzieniu za swoje poglądy polityczne podczas trwania wojny domowej w Hiszpanii. Możemy przeczytać o ich drobnych radościach i codziennych cierpieniach, oraz poznać życie z perspektywy ich bliskich - tych, którzy czekają za murami.
To nie jest książka o wojnie. To nie jest historia wojny domowej ani mężczyzn, którzy w niej walczyli; to jest historia kobiet, które zostały w domu i na nich czekały. Czekały na swoich mężów, braci, kochanków, płacąc za to codziennie ogromną cenę. Polecam wszystkich.
PS: właśnie wyguglałam, że jest też film (La voz dormida) - ale jeszcze nie widziałam.

Daje bez wahania 10/10. Książka zostałam mi polecona już dawno, ale długo nie mogłam się do niej zabrać, natomiast kiedy już to nastąpiło, to pochłonęłam ją błyskawicznie.
Nie uważam się, za szczególnie wrażliwą osobę, ale tutaj, muszę przyznać, że łzy płynęły mi po policzkach non stop podczas lektury. Przedstawione historie są poruszające, wzruszające i, co najgorsze...