Czwarty tom autobiografii Chmielewskiej nosi tytuł „Trzecia młodość” i przyniosła autorce kolejne życiowe zmiany jak i obfitowała w wiele ciekawych wydarzeń. Przede wszystkim w życiu autorki pojawił się nowy mężczyzna, Marek, wymarzony blondyn, którego w przeszłości rzekomo wywróżyła jej cyganka. Jak poprzedni mężczyźni życia ten też zapisze się wieloma miłymi wspomnieniami ale też da Chmielewskiej nieźle popalić.

„Trzecia młodość” to też opisy wielu wojaży, które autorka tak wielbiła, z których dwa wyróżniają się bardzo. Pierwszy to podróż po ZSRR, które to – podróż jak i kraj – opisała nad wyraz ciekawie i barwnie. Zresztą Chmielewska trafiła tam dwa razy, raz służbowo, raz prywatnie, służbowy wyjazd opisany został w innym tomie i wydarzył się dużo później, ale wrażenia z obu były dla pisarki takie same. Dziwny, niezrozumiały, nieobliczalny kraj, w którym wszystko odbywa się wbrew logice i zdrowemu rozsądkowi. Drugi wyjazd to podróż do Algierii, do której pojechała do swoich synów pracujących tamże. Wyjazd ten był o tyle istotny i ważny, że dzięki niemu powstała jedna z lepszych i ciekawszych książek autorki czyli „Skarby” z cyklu o Janeczce i Pawełku.

Ponadto tradycyjnie już tom obfituje w wiele zabawnych anegdot i wspomnień. Nie wszystkie co prawda kolorowe i radosne dla samej autorki, życie bowiem nagle nie zaczęło jej tylko i wyłącznie rozpieszczać, ale wszystkie szczerze i uczciwie opisała, rozbrajająco zawczasu informując czytelnika, że teraz będzie ponuro więc jak ktoś nie chce, to może przeskoczyć kilka kartek. Nie wiem, czy wśród jej fanów znalazłaby się taka osoba, która by pominęła chociaż jedną napisaną przez nią stronę. Ja bym nie potrafił.

Rzecz jasna polecam.

Czwarty tom autobiografii Chmielewskiej nosi tytuł „Trzecia młodość” i przyniosła autorce kolejne życiowe zmiany jak i obfitowała w wiele ciekawych wydarzeń. Przede wszystkim w życiu autorki pojawił się nowy mężczyzna, Marek, wymarzony blondyn, którego w przeszłości rzekomo wywróżyła jej cyganka. Jak poprzedni mężczyźni życia ten też zapisze się wieloma miłymi wspomnieniami...

Dla mnie niesamowite było podejście autorki do życia, właśnie na luzie z umiejętnością znajdowania zabawnych aspektów w każdej niemal sytuacji. W tym tomie opisuje m. in. kilkunastoletni związek z „blondynem wszechczasów”, czyli swoim kolejnym partnerem. Opisała, że gdy go zobaczyła, jego uroda ją niemal powaliła. Facet był porażająco przystojny. I nie wykazywał jakiegokolwiek zainteresowania jej osobą. Uznała więc, że nie może przepuścić takiej szansy i zrobi wszystko, co możliwe. Nawiązała więc dialog i poinformowała go, że nie widziała jeszcze kogoś aż tak przystojnego , że z pewnością ma on ogromne powodzenie, ale chciałby, żeby dał jej szansę itp. Mniej więcej tak to brzmiało. Było to komiczne. Ale facet został „złapany”. Potem okazało się, ze życie z nim nie było sielanką, ale to już zupełnie inna opowieść.
W tym tomie opisuje ona wydarzenia z tego okresu życia, kiedy miała lat około 40 – 60. Pamiętać należy jednak, że nigdy nie zachowywała się ona tak, jak zachowują się typowe kobiety w średnim czy starszym wieku. Zawsze miała rzadką umiejętność porozumiewania się z ludźmi bez względu na ich wiek. Nigdy nie była typem kobiety, poświęcającej się dla rodziny, takiej cierpiętnicy. Dbała o swoich synów, owszem, ale zawsze miała też swoje życie, swoich znajomych , pisanie, podróżowanie , hazard. Była absolutnie niekonwencjonalną osobą. Jest w tym tomie o rodzinie, matce, ojcu, synach. Nikogo z nich nie opisuje jako herosów czy geniuszy, wspomina o różnych wadach i zaletach, ale generalnie mimo tych wad, pisze o nich ciepło. Snuje też różnorakie refleksje, np. o zjawiskach nadprzyrodzonych , o roli przypadku w życiu czy intuicji.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2015/07/joanna-chmielewska-autobiografia-tom-iv.html

Dla mnie niesamowite było podejście autorki do życia, właśnie na luzie z umiejętnością znajdowania zabawnych aspektów w każdej niemal sytuacji. W tym tomie opisuje m. in. kilkunastoletni związek z „blondynem wszechczasów”, czyli swoim kolejnym partnerem. Opisała, że gdy go zobaczyła, jego uroda ją niemal powaliła. Facet był porażająco przystojny. I nie wykazywał...

Ech, obnażając w tej książce prawdziwą postać "Blondyna Wszech czasów", Pani Joanna niezamierzenie odebrała mi sposób patrzenia na książki, w których pojawiała się postać Marka. To już nie ten sam "Romans Wszech Czasów" i nie te same "Studnie przodków". Ale książkę czytałam z ogromnym zainteresowaniem, zresztą tak samo, jak pozostałe.

Ech, obnażając w tej książce prawdziwą postać "Blondyna Wszech czasów", Pani Joanna niezamierzenie odebrała mi sposób patrzenia na książki, w których pojawiała się postać Marka. To już nie ten sam "Romans Wszech Czasów" i nie te same "Studnie przodków". Ale książkę czytałam z ogromnym zainteresowaniem, zresztą tak samo, jak pozostałe.

Chmielewska fruwa po całym świecie, a my, z wywalonym jęzorem, za nią. Wszystkiego się spodziewałam po tym tomie, ale żeby psy...?
Naprawdę - dla samego opisu, genialnego oczywiście, różnorakich psich (i końskich, a co, niech też mają...) zachowań - naprawdę warto.

Chmielewska fruwa po całym świecie, a my, z wywalonym jęzorem, za nią. Wszystkiego się spodziewałam po tym tomie, ale żeby psy...?
Naprawdę - dla samego opisu, genialnego oczywiście, różnorakich psich (i końskich, a co, niech też mają...) zachowań - naprawdę warto.

nie wiem jak ją ocenić, chyba nic nie napiszę, na pewno nie polecam

nie wiem jak ją ocenić, chyba nic nie napiszę, na pewno nie polecam

Polecam, ale radzę robić przerwy między kolejnymi tomami :)

Polecam, ale radzę robić przerwy między kolejnymi tomami :)

Czwarty tom „Autobiografii” podobał mi się mniej niż poprzednie, ale wciąż jest to Chmielewska warta czytania. Sporo jest o podróżach. Dla mnie najciekawsze są tu jednak historie związane z powstawaniem powieści, czego w tej części nie brakuje.

Czwarty tom „Autobiografii” podobał mi się mniej niż poprzednie, ale wciąż jest to Chmielewska warta czytania. Sporo jest o podróżach. Dla mnie najciekawsze są tu jednak historie związane z powstawaniem powieści, czego w tej części nie brakuje.

Myślę, że ta seria jest dla największych wielbicieli Pani J.Ch.
Ale momentami naprawdę ciekawa
Polecam.

Myślę, że ta seria jest dla największych wielbicieli Pani J.Ch.
Ale momentami naprawdę ciekawa
Polecam.

Jestem uziemiona, więc nic nie robię tylko czytam książki i kuruję się... Pani Joanna Chmielewska miała autentyczny talent, gdyż nawet jej autobiografię czyta się jak super książkę... wróciłam po kilku latach raz jeszcze, naprawdę warto - polecam

Jestem uziemiona, więc nic nie robię tylko czytam książki i kuruję się... Pani Joanna Chmielewska miała autentyczny talent, gdyż nawet jej autobiografię czyta się jak super książkę... wróciłam po kilku latach raz jeszcze, naprawdę warto - polecam

Tym razem trochę mniej ciekawa treść. Narracja, ton, styl pisania niezmiennie charakterystyczny dla autorki, także lekko, z rozbawieniem się czyta.

Tym razem trochę mniej ciekawa treść. Narracja, ton, styl pisania niezmiennie charakterystyczny dla autorki, także lekko, z rozbawieniem się czyta.