Większy kawałek świata

Od bardzo dawna słyszałam o Joannie Chmielewskiej i to same dobre rzeczy. Nie miałam jednak okazji nic jej przeczytać. Bibliotek jakoś nie odwiedzam, w domu na półkach nie było, znajomi nie posiadali. Cóż, mnóstwo innych książek na świcie jest.

Któregoś pięknego dnia namówiłam szwagierkę, żeby udostępniła mi swoją piwnicę z kartonami pełnymi książek. Z doświadczenia wiedziałam, że w takich miejscach, pokrytych kurzem, można wygrzebać coś fascynującego. Rzeczywiście znalazłam tam kilka perełek. Wśród nich trafiła się ta pozycja Chmielewskiej. Pomyślałam, że wreszcie nadarzyła się okazja, by coś tej autorki przeczytać. Dość długo stała u mnie na półce. Udało mi się ją nawet zabrać na Wyspy.

Książkę obiecałam oddać, więc stwierdziłam, że trzeba się w końcu za nią zabrać. Zaczęłam. Dwie bohaterki wybierały się do Augustowa. Myślę sobie: jeziora i lasy, miło, szkoda jednak, że tak daleko od moich rodzinnych stron. Kolejne strony (z każdą następną humor w książce powalał mnie coraz bardziej), a tu nieoczekiwany zwrot akcji. Dziewczęta są koło Orzysza! Moja pierwsza miłość była z Orzysza. Cudo. Może dojadą jeszcze bliżej moich stron. Trafiły jednak na Mamry. Trudno, myślę sobie, ale i tak jest miło, że pływają kajakiem. Uwielbiam kajaki, nocowanie w namiotach na dziko i takie różne mazurskie wędrówki. Czytałam stronę za stroną i jak żywe stanęły mi przed oczami moje spływy kajakowe z paczką znajomych. Książka mnie pochłonęła. Tym bardziej, że doczekałam się Mikołajek, Śniardw (a to już blisko mnie) i w końcu Bełdan i Rucianego! Mieszkałam w Rucianem-Nidzie 22 lata. Uczucie niesamowite. Tęsknota niewyobrażalna. Pełen zachwyt. Do tego ten humor, o którym już wspomniałam, a który książkę przepełnia. Dialogi między dziewczętami po prostu powalają. Jakbym słyszała siebie i swoją psiapsiułę z podwórka. Urocze.

Mam tylko kilka zastrzeżeń: po pierwsze, nie radzę jednak wypuszczać się kajakiem na Śniardwy, bo to bardzo niebezpieczne jezioro i przeraziło mnie trochę, że autorka wysłała tam młode kajakarki; po drugie, miasto Pisz zostało źle odmienione: nie do Piszu, tylko do Pisza.

Komu polecam książkę? Wszystkim, którzy kochają Mazury, jeziora, spływy kajakowe, namioty i wszystko, co się z nimi wiąże, a także tym, co po prostu znają te tereny. Tym, którzy nigdy na Mazury nie zawitali, polecam tym bardziej – dowiedzcie się, co tracicie. Rewelacyjny wakacyjny umilacz czasu, bądź też milusie rozgrzanie w chłodne dni.

Od bardzo dawna słyszałam o Joannie Chmielewskiej i to same dobre rzeczy. Nie miałam jednak okazji nic jej przeczytać. Bibliotek jakoś nie odwiedzam, w domu na półkach nie było, znajomi nie posiadali. Cóż, mnóstwo innych książek na świcie jest.

Któregoś pięknego dnia namówiłam szwagierkę, żeby udostępniła mi swoją piwnicę z kartonami pełnymi książek. Z doświadczenia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kiedy „dwie siedemnastoletnie osoby płci żeńskiej” wybierają się w rejs kajakiem-składakiem po mazurskich jeziorach, pewne jest, że nie obejdzie się bez szalonych przygód. Polowanie na gigantyczne węgorze, produkcja żagla z niebieskiego ręcznika czy urządzanie polowej wędzarni z pewnością zaspokoiłoby oczekiwania nawet największego wielbiciela niezwykłych przeżyć. A co jeśli dorzuci się do tego prawdziwą, regularną tajemnicę?



Tereska i Okrętka planują spędzić wakacje w spokojnej, sielankowej atmosferze niewielkiego gospodarstwa w Augustowie, od czasu do czasu urządzając krótkie przejażdżki po pobliskim jeziorze. Na skutek feralnego zbiegu okoliczności dziewczęta trafiają jednak do najbardziej nieprzyjaznej turystom, usianej zakazami części Mazur. W przypływie szaleństwa przyjaciółki postanawiają zwiedzić „większy kawałek świata” i powrócić do rodzinnej Warszawy… kajakiem-składakiem. Wkrótce na ich drodze pojawiają się kolejne niespodzianki: tajemniczy zwyrodnialec z uporem rozkopujący ziemię pod stertami kamieni, na których dziewczęta urządzają kuchnię polową, podejrzane indywidua kręcące się po okolicy oraz przystojny nieznajomy o szafirowych oczach…



„Większy kawałek świata” jest dość specyficznym kryminałem. Bohaterki zabierają się do rozwiązywania zagadki w dość chaotyczny sposób, a stopień zainteresowania sprawą zdaje się ulegać płynnym zmianom w zależności od ich nastroju i okoliczności. Znaczna część książki jest zatem przede wszystkim opisem ich wyprawy, bogato przetykanym nietypowymi zdarzeniami i spekulacjami dziewcząt na temat napotykanych indywiduów. Dopiero później, gdy tajemnica staje się zbyt kusząca, aby pozostawić ją samą sobie, Tereska i Okrętka całkowicie oddają się nocnemu czatowaniu, dyplomatycznemu zdobywaniu informacji i obserwacji złoczyńców...
Cała recenzja pod linkiem: https://lekturymolinki.blogspot.com/2020/06/wiekszy-kawaek-swiata-joanna-chmielewska.html

Kiedy „dwie siedemnastoletnie osoby płci żeńskiej” wybierają się w rejs kajakiem-składakiem po mazurskich jeziorach, pewne jest, że nie obejdzie się bez szalonych przygód. Polowanie na gigantyczne węgorze, produkcja żagla z niebieskiego ręcznika czy urządzanie polowej wędzarni z pewnością zaspokoiłoby oczekiwania nawet największego wielbiciela niezwykłych przeżyć. A co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tereska i okrętka rządzi!. Czytałam to chyba z dziesięć razy - i na pewno nie ostatni raz!

Tereska i okrętka rządzi!. Czytałam to chyba z dziesięć razy - i na pewno nie ostatni raz!

Pokaż mimo to

Fabuła / 9
Zwroty akcji / 8
Bohaterowie / 8
Humor / 9
Oryginalność / 8

Fabuła / 9
Zwroty akcji / 8
Bohaterowie / 8
Humor / 9
Oryginalność / 8

Pokaż mimo to

To książki z mojej młodosci. Uwiebiałam je czytać.

To książki z mojej młodosci. Uwiebiałam je czytać.

Pokaż mimo to

Po "Większy Kawałek Świata" sięgnęłam, bo to jedna z ulubionych książek mojej mamy i byłam jej bardzo ciekawa.
To opowieść o wakacyjnej podróży kajakiem po mazurskich jeziorach połączona z intrygą o kryminalnym zabarwieniu. Warto brać pod uwagę, że nie jest to zagadka jak u Agathy Christie, której rozwiązywanie zabiera 90% treści książki. Tutaj jest to coś co dzieje się przy okazji.

Niesamowicie podobały mi się opisy biwakowego życia Tereski i Okrętki. Szczególnie przedstawienie jedzenia brzmi tak cudownie, że człowiek robi się głodny. Zamarzyła mi się z tego wszystkiego campingowa wyprawa. Godne podziwu są też odwaga i zaradność bohaterek, które sprawiają wrażenie jakby nie bały się niczego. Łowią i oprawiają ryby, jedzą owoce leśne a nawet same robią sobie herbatę z leśnych ziół, nocują w namiocie w lesie i do tego mieszają się w pewną sprawę co do której wszyscy zalecają ostrożność. Zakończenie jest ciekawe, bo kiedy w pierwszej chwili wyjaśnia się wszystko zaczęłam się zastanawiać czy w moim egzemplarzu nie brakuje kilku stron, bo ja dalej nic nie rozumiem. Dopiero na ostatnich 10 stronach sytuacja się rozwiązuje i dostajemy wszystkie wyjaśnienia.
Na duże uznanie zasługuje cameo bohaterki pojawiającej się w innej serii Joanny Chmielewskiej.

Książkę polecam szczególnie na lato!

Po "Większy Kawałek Świata" sięgnęłam, bo to jedna z ulubionych książek mojej mamy i byłam jej bardzo ciekawa.
To opowieść o wakacyjnej podróży kajakiem po mazurskich jeziorach połączona z intrygą o kryminalnym zabarwieniu. Warto brać pod uwagę, że nie jest to zagadka jak u Agathy Christie, której rozwiązywanie zabiera 90% treści książki. Tutaj jest to coś co dzieje się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przygody dziewcząt dość abstrakcyjne, ale w tym szaleństwie jest metoda :) jest wątek miłosny, jest mnóstwo przygód i śmiechu z dialogu bohaterek, więc czego chcieć więcej od lekkiej lektury na wakacje :) może się zainspirować w podróż :)

Przygody dziewcząt dość abstrakcyjne, ale w tym szaleństwie jest metoda :) jest wątek miłosny, jest mnóstwo przygód i śmiechu z dialogu bohaterek, więc czego chcieć więcej od lekkiej lektury na wakacje :) może się zainspirować w podróż :)

Pokaż mimo to

Uwielbiam, czytałam wielokrotnie

Uwielbiam, czytałam wielokrotnie

Pokaż mimo to

Druga część powieści "Zwyczajne życie", równie błyskotliwa i zabawna. Dla współczesnej młodzieży ciekawa ze względu na opis wakacji spędzonych w spartańskich warunkach na Mazurach (kto dzisiaj tak wypoczywa?).Bohaterki autostopem docierają tam wraz z kajakiem-składakiem, którym poruszają się przeżywając różne zwariowane wydarzenia.

Druga część powieści "Zwyczajne życie", równie błyskotliwa i zabawna. Dla współczesnej młodzieży ciekawa ze względu na opis wakacji spędzonych w spartańskich warunkach na Mazurach (kto dzisiaj tak wypoczywa?).Bohaterki autostopem docierają tam wraz z kajakiem-składakiem, którym poruszają się przeżywając różne zwariowane wydarzenia.

Pokaż mimo to

Mam olbrzymi sentyment do takich Mazur, jak te opisane w książce, bo tak je pamiętam, a teraz niestety są już zupełnie inne. Polubiłam też Tereskę i Okrętkę, bardzo pozytywne wariatki. Uśmiechnęłam się szeroko, kiedy w historii pojawili się na chwilę Janeczka i Pawełek, bo uwielbiam książki o nich. Zagadka "kryminalna" bardzo fajna. Generalnie zastrzeżeń nie mam i polecam. Miłe czytanie.

Mam olbrzymi sentyment do takich Mazur, jak te opisane w książce, bo tak je pamiętam, a teraz niestety są już zupełnie inne. Polubiłam też Tereskę i Okrętkę, bardzo pozytywne wariatki. Uśmiechnęłam się szeroko, kiedy w historii pojawili się na chwilę Janeczka i Pawełek, bo uwielbiam książki o nich. Zagadka "kryminalna" bardzo fajna. Generalnie zastrzeżeń nie mam i polecam....

więcej

mniej

Pokaż mimo to