Dla mnie duże rozczarowanie. Nie rozumiem skąd te zachwyty. Pomysł na fabułę jest całkiem OK, ale to jak to jest napisane woła o pomstę do nieba. Styl tego pisarza przypomina raczej jakiegoś początkującego blogera. Nie ma interpunkcji, nie ma myślników, nie ma przecinków, więc nie wiadomo co jest dialogiem, a co opisem, ani kto do kogo mówi. W większości przypadków można się tego oczywiście domyślić, ale na dłuższą metę jest to denerwujące. Jak bym w taki sposób pisał wypracowania w podstawówce to kiblowałbym z polskiego dobrych kilka lat :) Jeśli ktoś lubi ładnie napisane książki to nie polecam.

Dla mnie duże rozczarowanie. Nie rozumiem skąd te zachwyty. Pomysł na fabułę jest całkiem OK, ale to jak to jest napisane woła o pomstę do nieba. Styl tego pisarza przypomina raczej jakiegoś początkującego blogera. Nie ma interpunkcji, nie ma myślników, nie ma przecinków, więc nie wiadomo co jest dialogiem, a co opisem, ani kto do kogo mówi. W większości przypadków można...

Książka wciąga sposobem narracji  i wypełnia wyobraźnie.
Jak cessna głównego bohatera, zabiera nas w niezwykłą podróż.
Świat post-apokaliptyczny bez zombi ale i prawie bez ludzi ….
Życie wokół umarło. Zniknęli najbliżsi, Ci dalsi i nieznani.
Kres cywilizacji.

Książka wciąga sposobem narracji  i wypełnia wyobraźnie.
Jak cessna głównego bohatera, zabiera nas w niezwykłą podróż.
Świat post-apokaliptyczny bez zombi ale i prawie bez ludzi ….
Życie wokół umarło. Zniknęli najbliżsi, Ci dalsi i nieznani.
Kres cywilizacji.

Książka porównywana nawet na okładce do „Drogi” McCarthiego. Oczywiście głównie w celu marketingowym, bo tematyka jest pokrewna.

Tutaj tez mamy świat po katastrofie, która zdziesiątkowała ludzkość, jednak była to epidemia grupy. Nasz główny bohater zamieszkuje teren lotniska, ma tylko jednego gburowatego towarzysza-weterana, psa i wciąż sprawny samolot, którym patroluje okolice.

Motyw przetrwania oraz emocje i relację są tutaj dominującym punktem. Nie jest to jednak coś, co mnie porwało, nie jest to akcyjniak, więc nie należy się nastawiać na bardzo dużo akcji, ale są momenty.

Książka porównywana nawet na okładce do „Drogi” McCarthiego. Oczywiście głównie w celu marketingowym, bo tematyka jest pokrewna.

Tutaj tez mamy świat po katastrofie, która zdziesiątkowała ludzkość, jednak była to epidemia grupy. Nasz główny bohater zamieszkuje teren lotniska, ma tylko jednego gburowatego towarzysza-weterana, psa i wciąż sprawny samolot, którym patroluje...

Gdybym mogła to zaznaczylam połowę tej książki jako ulubione cytaty. 10/10 dla mnie. Jest pięknie napisana, opisy, każde zdanie i słowa na pozór takie proste docieraja do najgłębszych zakamarkow wnętrza. Autor przypomina nam jak piekna jest natura. Emocje podczas czytania są nie do przecenienia. Wspaniała lektura. Skłania do myślenia i głębokiej refleksji, czasem śmieszy, czasem smuci, chociaz gdy smuci to az rozdziera serce. Ale zawsze zadziwia w najlepszy sposób. W jeden chwili mozesz nie lubic bohatera, a w nastepnej modlisz sie , aby mu sie nic nie stalo i zaciskasz zeby w decydujacych scenach. Świetna analiza ludzkiej psychiki. Koncowka trzyma w napieciu do końca, az zwariowac mozna momentami. Tak mi sie spodobała, że na pewno do niej wrócę kiedyś znowu.

Gdybym mogła to zaznaczylam połowę tej książki jako ulubione cytaty. 10/10 dla mnie. Jest pięknie napisana, opisy, każde zdanie i słowa na pozór takie proste docieraja do najgłębszych zakamarkow wnętrza. Autor przypomina nam jak piekna jest natura. Emocje podczas czytania są nie do przecenienia. Wspaniała lektura. Skłania do myślenia i głębokiej refleksji, czasem śmieszy,...

Porównanie do "Drogi" zawarte na okładce jest nie na miejscu. To tak, jakby zestawiać ze sobą Zagłębie Sosnowiec i Real Madryt. Podobieństwa oczywiście są, ale podstawową różnicę stanowi jakość. Prezentowana wizja postapokalipsy jest mało wiarygodna. Wynika to z przedstawienia jej z perspektywy osoby, która ma idealne warunki do przetrwania. Razem z towarzyszem perfekcyjnie bronią się przed wrogami, bez trudu potrafią też zapewnić sobie pożywienie. Wszystko przychodzi im z łatwością. Trudno w tej sytuacji poczuć klimat końca świata. W przywołanym już dziele Cormaca McCarthy'ego wylewa się on z każdej strony. Tym co w miarę się udało jest natomiast ukazanie zmagań głównego bohatera z samotnością. W toku lektury widać, jak coraz bardziej ma dosyć ścisłej dyscypliny koniecznej do przeżycia. Powoduje to zanikanie racjonalizmu w jego decyzjach. Mimo, że nie jest to jakieś wybitne studium psychologiczne, zaliczam tem element do plusów książki. Ogólnie jednak jestem nią rozczarowany. Na podstawie opisu i ocen użytkowników liczyłem na literaturę o wyższej jakości.

Porównanie do "Drogi" zawarte na okładce jest nie na miejscu. To tak, jakby zestawiać ze sobą Zagłębie Sosnowiec i Real Madryt. Podobieństwa oczywiście są, ale podstawową różnicę stanowi jakość. Prezentowana wizja postapokalipsy jest mało wiarygodna. Wynika to z przedstawienia jej z perspektywy osoby, która ma idealne warunki do przetrwania. Razem z towarzyszem perfekcyjnie...

"Gwiazdozbiór psa" to kolejna książka z gatunku post-apo. W przeciwieństwie do "Drogi" Cormaca McCarthy'ego mamy tu na szczęście nieco więcej nadziei i koloru. Nie chcę porównywać tych dzieł, bo podchodzą do podobnego tematu w zupełnie inny sposób. Haller opisuje świat po pandemii grypy, w którym pozostali przy życiu ludzie próbują przetrwać - tylko tyle i aż tyle. Hig, główny bohater, żyje sobie z sąsiadem na małym lotnisku i jego codzienność polega na oblatywaniu okolic swoją Cessną, polowaniem i łowieniem ryb wraz z psem Jasperem. Czasem muszą odpierać ataki innych ludzi. Wszystko zmienia się w momencie kiedy odbiera sygnał z miejsca na tyle dalekiego, że lecąc tam wie, że nie wystarczy mu paliwa na powrót. Całość opisana jest z pierwszej osoby i bardzo przyjemnym językiem. To opowieść o samotności i tym jak ludzie sobie próbują z nią poradzić. Razem z bohaterem staramy się odpowiedzieć na pytanie czy lepiej było umrzeć z wszystkimi innymi czy jednak żyć w niemal pustym i pozbawionym reguł świecie? Kawałek dobrej literatury na zimowy wieczór lub dwa.

"Gwiazdozbiór psa" to kolejna książka z gatunku post-apo. W przeciwieństwie do "Drogi" Cormaca McCarthy'ego mamy tu na szczęście nieco więcej nadziei i koloru. Nie chcę porównywać tych dzieł, bo podchodzą do podobnego tematu w zupełnie inny sposób. Haller opisuje świat po pandemii grypy, w którym pozostali przy życiu ludzie próbują przetrwać - tylko tyle i aż tyle. Hig,...

Dla tych co lubią klimaty postapo będzie jedną z najoryginalniejszych książek w tej tematyce. Pozostali też nie powinni się rozczarować bo to ogólnie dobrze napisana powieść.

Dla tych co lubią klimaty postapo będzie jedną z najoryginalniejszych książek w tej tematyce. Pozostali też nie powinni się rozczarować bo to ogólnie dobrze napisana powieść.

Przyjemna książka. Nie zabrakło akcji, rozmyślań bohatera i ciekawych opisów. Plus za bangleya , cessne i staruszka.

Przyjemna książka. Nie zabrakło akcji, rozmyślań bohatera i ciekawych opisów. Plus za bangleya , cessne i staruszka.

Na początku sceptycznie podeszłam to tej lektury, aby później wciągnęła mnie bez reszty. Po około 50 stronach przestała mi przeszkadzać narracja i sposób pisania, przełomem była druga część.

Jak dla mnie jedna z lepiej napisanych książek o życiu "po końcu świata".

Na początku sceptycznie podeszłam to tej lektury, aby później wciągnęła mnie bez reszty. Po około 50 stronach przestała mi przeszkadzać narracja i sposób pisania, przełomem była druga część.

Jak dla mnie jedna z lepiej napisanych książek o życiu "po końcu świata".

Co byś zrobił, gdyby skończył się świat? Gdyby apokalipsa zmiotła większość ludzkości z powierzchni Ziemi, a garstka ocalałych błąkała się po jej zakątkach? "Gwiazdozbiór psa" to dla mnie książka przede wszystkim o samotności człowieka, który teoretycznie stracił wszystko, ale wciąż walczy. Tylko czy jest jeszcze o co?
To też historia o tym, jak byt kształtuje naszą świadomość i co jesteśmy w stanie zrobić, aby przetrwać. Niezły kawałek literatury postapokaliptycznej z elementami obyczajówki.

Co byś zrobił, gdyby skończył się świat? Gdyby apokalipsa zmiotła większość ludzkości z powierzchni Ziemi, a garstka ocalałych błąkała się po jej zakątkach? "Gwiazdozbiór psa" to dla mnie książka przede wszystkim o samotności człowieka, który teoretycznie stracił wszystko, ale wciąż walczy. Tylko czy jest jeszcze o co?
To też historia o tym, jak byt kształtuje naszą...