Humor absurdalny i nieoczywisty

Humor absurdalny i nieoczywisty

Najpierw wypożyczyłam, potem zobaczyłam jaką ma ocenę.. Nie powiem troszkę się przestraszyłam, ale postanowiłam spróbować, niczego się nie spodziewając. I szczerze? Przypadła mi do gustu, momentami ( zwłaszcza, o zgrozo, na przystankach autobusowych ) parskałam śmiechem, kolokwialnie mówiąc. Jedynie o tym żelaznym Wasylu pomijałam, bo niezbyt rozumiałam przekaz, a tak to bardzo dobrze mi się czytało :)
Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że odczuwam niedosyt :c Szkoda, że nie ma drugiej części..
No i kolejny raz się przekonałam, że nie ma co się tak do końca sugerować ocenami, najlepiej sprawdzić samemu ^^

Najpierw wypożyczyłam, potem zobaczyłam jaką ma ocenę.. Nie powiem troszkę się przestraszyłam, ale postanowiłam spróbować, niczego się nie spodziewając. I szczerze? Przypadła mi do gustu, momentami ( zwłaszcza, o zgrozo, na przystankach autobusowych ) parskałam śmiechem, kolokwialnie mówiąc. Jedynie o tym żelaznym Wasylu pomijałam, bo niezbyt rozumiałam przekaz, a tak to...

Świetne przypomnienie Żelaznego Karła Wasyla, Gandalfa i reszty ferajny.

Świetne przypomnienie Żelaznego Karła Wasyla, Gandalfa i reszty ferajny.

NIE TYLKO DLA ORŁÓW, to najlepsze moje radiowe wspomnienia z liceum. Do tej pory bawi mnie Żelazny Karzeł imieniem Wasyl i Z pamiętnika Doktora Wyciora 🤣

NIE TYLKO DLA ORŁÓW, to najlepsze moje radiowe wspomnienia z liceum. Do tej pory bawi mnie Żelazny Karzeł imieniem Wasyl i Z pamiętnika Doktora Wyciora 🤣

Cóż to była za literacka rozkosz! Wręcz rozpusta! Uwielbiam tego typu poczucie humoru: inteligentne, gombrowiczowskie, momentami absurdalne, często czarne, niekiedy montypythonowskie. Fantastyczna zabawa na wysokim poziomie!
Moje ulubione, stałe fragmenty, to "Doradztwo intymne" erotomana-pederasty Gandalfa oraz "Gdy i zabawy dla najmłodszych". Reszta też świetna: przygody Żelaznego Karła, pamiętniki Doktora Wyciora, rady magistra Czupurnego, dzienniki nt. Państwa Koźlików, fantastyczne Lekcje angielskiego, Spostrzeżenia Pana Henia czy też niepowiązane z żadnym cyklem teksty. Do tego ta wybitna oprawa graficzna! Te kolaże, przecież to majstersztyk!

Cóż to była za literacka rozkosz! Wręcz rozpusta! Uwielbiam tego typu poczucie humoru: inteligentne, gombrowiczowskie, momentami absurdalne, często czarne, niekiedy montypythonowskie. Fantastyczna zabawa na wysokim poziomie!
Moje ulubione, stałe fragmenty, to "Doradztwo intymne" erotomana-pederasty Gandalfa oraz "Gdy i zabawy dla najmłodszych". Reszta też świetna: przygody...

Wychowywałem się na radiowych audycjach satyrycznych emitowanych przed laty na falach Programu Trzeciego. Do moich faworytów zaliczałem „Zgryz” spółki autorskiej Maciej Zembaty – Jacek Janczarski oraz „Nie tylko dla orłów” – autorstwa Trójkowej Załogi pod dowództwem Wojciecha Manna. Dlaczego: cudownie absurdalny humor, zabawa słowem, co zmuszało do myślenia i szukania własnych skojarzeń.
„Z pamiętnika doktora Wyciora”, „Spostrzeżenia Pana Henia”, „Z działa ogłoszeń”, „Elka gra”, „Doradztwo intymne”, „Latający słój, który mówi”, „Grog z kapustą”, „Część artystyczna” – to zaledwie kilka ze stałych punktów radiowego programu Manna i dziennikarzy Trójki. Ta książka próbuje przypomnieć i odkurzyć zapomniany humor sprzed lat. Ale tylko przypomnieć, bo magia gdzieś znikła. Pojawia się słynny Żelazny Karzeł Wasyl (w wersji radiowej z udziałem Alicji Resich Modlińskiej),pojawia się Gandalf prowadzący kącik porad (w wersji radiowej kapitalny Jerzy Kordowicz) i oczywiście doktor Wycior z pacjentem Heniem (duet Wojciech Mann i Grzegorz Wasowski)…
W wersji książkowej żart językowy już tak nie bawi, raczej jest zrozumiały dla tych, którzy pamiętają audycję z radyjka. Trochę na siłę wprowadzono inżyniera Koźlika, znanego bardziej felietonów w „Gazecie Wyborczej”. To trochę tak, jak obecnie niezbyt zrozumiały jest dla nas świat kabaretu międzywojennego. Inna rzecz, że tekst pisany nabiera innego życia, kiedy zostanie poddany obróbce głosowej na scenie bądź w studio. Generalnie: spodziewałem się czegoś więcej, być może książka nabrałby rumieńców, gdyby została uzupełniona o płytę z wyborem audycji.

Wychowywałem się na radiowych audycjach satyrycznych emitowanych przed laty na falach Programu Trzeciego. Do moich faworytów zaliczałem „Zgryz” spółki autorskiej Maciej Zembaty – Jacek Janczarski oraz „Nie tylko dla orłów” – autorstwa Trójkowej Załogi pod dowództwem Wojciecha Manna. Dlaczego: cudownie absurdalny humor, zabawa słowem, co zmuszało do myślenia i szukania...

Wyjątkowo adekwatny tytuł.

Wyjątkowo adekwatny tytuł.

Pośmiałam się podczas czytania jakiś absurdalnych historyjek, z lekką dozą parodii Polskiej rzeczywistości, ale jak ktoś spyta o czym jest ta książka to tylko wzruszę ramionami. Jakiś absurd, jakas opowieść, a w sumie jest o niczym

Pośmiałam się podczas czytania jakiś absurdalnych historyjek, z lekką dozą parodii Polskiej rzeczywistości, ale jak ktoś spyta o czym jest ta książka to tylko wzruszę ramionami. Jakiś absurd, jakas opowieść, a w sumie jest o niczym

Uwielbiam abstrakcyjne poczucie humoru pana Wojciecha, pamiętam lata okołolicealne gdy dzień zaczynał sie od jego hasła: "dla dorosłych i dla dzieci zaczynamy program trzeci"
Z ogromna przyjemnością, czasem rycząc ze śmiechu zasłuchiwałem sie w jego skecze w Trójce (również w "Powtórce z rozrywki") o Gandalfie czy Żelaznym karle Wasylu.
Ale tu jest tego absurdu troche za dużo na raz. Warto mieć książke na półce i sięgać czasem by przypomnieć sobie jeden czy kawałki. Ale całości na raz przeczytać się nie da, nawet będąc takim fanem absurdu i poczucia humoru Manna jak ja.

Uwielbiam abstrakcyjne poczucie humoru pana Wojciecha, pamiętam lata okołolicealne gdy dzień zaczynał sie od jego hasła: "dla dorosłych i dla dzieci zaczynamy program trzeci"
Z ogromna przyjemnością, czasem rycząc ze śmiechu zasłuchiwałem sie w jego skecze w Trójce (również w "Powtórce z rozrywki") o Gandalfie czy Żelaznym karle Wasylu.
Ale tu jest tego absurdu troche za...

Żart Pana Wojtka! Urodziłam i wychowałam się na radiowej „trójce”, uwielbiałam skecze z Panem Materną, dlatego tak odrealnione „Kroniki....” były dla mnie w punkt!

Żart Pana Wojtka! Urodziłam i wychowałam się na radiowej „trójce”, uwielbiałam skecze z Panem Materną, dlatego tak odrealnione „Kroniki....” były dla mnie w punkt!