Dla fanów Niedźwiedzia pozycja może okazać się nieco wtórna...
Ale ogólnie OK :)

Dla fanów Niedźwiedzia pozycja może okazać się nieco wtórna...
Ale ogólnie OK :)

Głos Pana Marka i lista, którą stworzył, ukształtowała mnie muzycznie, podobnie zapewne jak całe pokolenie lub już pokolenia. Mistrz nastroju, mikrofonu prezentuje się w tej książce bardzo intymnie. Ucieczka od świata w muzykę i samotność nie do końca chyba zawsze udana bo z kart książki często przebija smutek i wspomnienie o tych, "którzy już po drugiej stronie". Czytając o ogromnym przywiązaniu do radia i tej formy kontaktu z ludźmi, nie sposób wyobrazić sobie jak wielki był ból pożegnania z Trójką. Szczęście, że teraz możemy wciąż odbierać muzyczny świat dzięki Panu Markowi w Radio357

Głos Pana Marka i lista, którą stworzył, ukształtowała mnie muzycznie, podobnie zapewne jak całe pokolenie lub już pokolenia. Mistrz nastroju, mikrofonu prezentuje się w tej książce bardzo intymnie. Ucieczka od świata w muzykę i samotność nie do końca chyba zawsze udana bo z kart książki często przebija smutek i wspomnienie o tych, "którzy już po drugiej stronie"....

"Wyłączam mikrofon i po cichu opuszczę Myśliwiecką. Spokojnej nocy, panie wartowniku. Jeszcze kilka zakrętów i wrócę do mieszkania, w którym płyty z muzyką zastąpią ludźi. (...) Kiedyś myślałem, że to ja wybrałem samotność. Teraz podejrzewam, że to samotność wybrała mnie, a ja z czasem ją polubiłem. Samotność zaprowadziła mnie do radia, pchnęła do pamiętników (...). I do tej książki, która także powstaje w samotności".

Książkę czytałem z zapartym tchem w zupełnie innej rzeczywistości niż ona powstawała. To opowieść o pasji i dążeniu do jej realizacji. To opowieść o autorytetach i ludziach wokół. To opowieść o podróżach. To opowieść ze wspomnieniami w tle. To opowieść o samotności. To bardzo intymny pamiętnik...

Pana Marka Niedźwieckiego chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Radiowiec z krwi i kości, dziennikarz muzyczny, który muzycznie "wychował" kilka pokoleń w naszym kraju. Dla mnie to człowiek ikona, którego jeszcze nie miałem okazji osobiście poznać. Dlatego "zajrzałem" do Pana Marka poprzez tę książkę. Spotkałem się z nim. Posłuchaliśmy razem muzyki. Odwiedziliśmy Australię. Napiliśmy się dobrego wina...

"Żyję tak, by nie krzywdzić innych, i chowam się, kiedy ktoś próbuje krzywdzić mnie. Zająłem się piosenkami, bo dają ludziom tylko dobre emocje. (...) Radio jest moją ostoją. (...) Nie wierzę w życie pozaradiowe".

A ja, Panie Marku, nie wierzę w radio bez Pana. Proszę grać dalej, pięknem muzyki ubarwiać moje życie. Dziękuję, że zechciał się Pan ze mną podzielić swoją historią.

"Wyłączam mikrofon i po cichu opuszczę Myśliwiecką. Spokojnej nocy, panie wartowniku. Jeszcze kilka zakrętów i wrócę do mieszkania, w którym płyty z muzyką zastąpią ludźi. (...) Kiedyś myślałem, że to ja wybrałem samotność. Teraz podejrzewam, że to samotność wybrała mnie, a ja z czasem ją polubiłem. Samotność zaprowadziła mnie do radia, pchnęła do pamiętników (...). I do...

Czy pamiętają Państwo Sylwestra 2011 ? Nie należę do szczególnych wielbicieli Dnia Fajerwerków, nie wierzę również, że z Nowym Rokiem cokolwiek się zmienia. Natomiast tamten dzień pamiętam – spędziłem go na lekturze książki Pana Marka. Tytuł po latach okazał się dwuznaczny, któż mógł przewidzieć, że za dziewięć lat wiele rzeczy będzie wyglądać inaczej… Że dojdzie do definitywnego rozbratu „Niedźwiedzia” z radiem publicznym, zaś blask legendarnego Radiowca przygaśnie… Radio nie będzie zaś skrzyneczką z magicznym okiem i przeniesie się w sferę Internetu. Zanikają powoli ambitne audycje literackie i publicystyczne, słuchowiska i teatry radiowe przejdą w stan spoczynku, a zaczną dominować play-listy kreowane przez prowadzących.
"It's the end of the world as we know it", ale osobiście nie czuję się z tym dobrze. A ta książka, to miłe wspomnienie, jeszcze jedna podróż w czasie do tradycyjnego „radełka”, fascynacjach muzycznych Pana Marka. O sobie samym i pogoni za marzeniem, spełnionym marzeniem. Mam wrażenie, że chyba ta książeczka jako jedyna była najszczersza w Jego dorobku, choć obiektywnie rzecz ujmując – znacznie bardziej wolałem Głos niż tekst. Z sentymentu przyznaję 7/10

Czy pamiętają Państwo Sylwestra 2011 ? Nie należę do szczególnych wielbicieli Dnia Fajerwerków, nie wierzę również, że z Nowym Rokiem cokolwiek się zmienia. Natomiast tamten dzień pamiętam – spędziłem go na lekturze książki Pana Marka. Tytuł po latach okazał się dwuznaczny, któż mógł przewidzieć, że za dziewięć lat wiele rzeczy będzie wyglądać inaczej… Że dojdzie do...

Troszkę takie "Dyrdymałki" ale bardziej autobiograficzne. fajne historie z podróży

Troszkę takie "Dyrdymałki" ale bardziej autobiograficzne. fajne historie z podróży

Któż z nas nie zna głosu Marka Niedźwieckiego? Z tej książki poznajemy nieco też jego życie. Wyłania się z niej człowiek otoczony ludźmi,a jednocześnie samotnik....Trochę zabrakło mi konkretnego uporządkowania w czasie niektórych wydarzeń,czasem miałam wrażenie,że jest zbyt chaotycznie. Sporo zdjęć.

Któż z nas nie zna głosu Marka Niedźwieckiego? Z tej książki poznajemy nieco też jego życie. Wyłania się z niej człowiek otoczony ludźmi,a jednocześnie samotnik....Trochę zabrakło mi konkretnego uporządkowania w czasie niektórych wydarzeń,czasem miałam wrażenie,że jest zbyt chaotycznie. Sporo zdjęć.

Zawsze mile widziany w progu domu mego. Choć kojarzy mi się tylko ( a w zasadzie aż) z głosem słyszanym z radia, to ma się jednak przeczucie, że to wspaniały człowiek, ciepły i przychylny każdemu. Tym razem podzielił się swoimi wspomnieniami oraz oczywiście muzyką. Piosenkami ambitnymi, z przesłaniem, zawsze "żywymi", jak i tymi, których brzmienie zapomniane zostało lata temu. Ileż z nich uleciało z pamięci, ale już po pierwszych nutach uśmiechamy się myśląc - tak było. Jeśli szukamy takich wspomnień, to warto sięgnąć po tę książkę. Jeśli nie to wystarczy odwzajemnić uśmiech do portretu na okładce i poszukać czegoś innego, co w danym momencie będzie dla nas odpowiedniejsze.

Zawsze mile widziany w progu domu mego. Choć kojarzy mi się tylko ( a w zasadzie aż) z głosem słyszanym z radia, to ma się jednak przeczucie, że to wspaniały człowiek, ciepły i przychylny każdemu. Tym razem podzielił się swoimi wspomnieniami oraz oczywiście muzyką. Piosenkami ambitnymi, z przesłaniem, zawsze "żywymi", jak i tymi, których brzmienie zapomniane zostało lata...

Byłem przekonany, że po powrocie ze Złotych Przebojów w Trójce będzie do końca, Jego, albo radia. Skończyła się Trójka, teraz jest trujka. Szkoda tylko listy. Pan Marek to niezły gawędziarz, ale i piórem operuje całkiem dobrze.

Byłem przekonany, że po powrocie ze Złotych Przebojów w Trójce będzie do końca, Jego, albo radia. Skończyła się Trójka, teraz jest trujka. Szkoda tylko listy. Pan Marek to niezły gawędziarz, ale i piórem operuje całkiem dobrze.

Przyjemne i lekkie czytadełko z dużą ilością zdjęć i wstawek, dobre na 1-2 wieczory, sentymentalne i przyjemne choć czuć lekką 'naciąganość' autora.

Przyjemne i lekkie czytadełko z dużą ilością zdjęć i wstawek, dobre na 1-2 wieczory, sentymentalne i przyjemne choć czuć lekką 'naciąganość' autora.

Niezwykle życie zwykłego człowieka. Z przyjemnością czyta się historie przytaczane przez autora, jego miłość do radia, podporzadkowanie swego życia tylko radiu, ludzi których spotykał na swej drodze, sławnych i tych zwyczajnych. Czuć ze autor lubi świat i ludzi. Niektóre z historii przytaczanych w tej książce pojawiają się w innych , wydanych przez autora ale jest to tak umiejętnie zrobione ze nie meczy. Plus oczywiście świetne zdjęcia, niektóre z biegiem lat zyskujące wartość sentymentalna ale i troszkę historyczną. To przyjemna podróż przez życie człowieka który radio ma we krwi 🙂

Niezwykle życie zwykłego człowieka. Z przyjemnością czyta się historie przytaczane przez autora, jego miłość do radia, podporzadkowanie swego życia tylko radiu, ludzi których spotykał na swej drodze, sławnych i tych zwyczajnych. Czuć ze autor lubi świat i ludzi. Niektóre z historii przytaczanych w tej książce pojawiają się w innych , wydanych przez autora ale jest to tak...