6, czyli "dobra". W sam raz na długi, letni dzień.

6, czyli "dobra". W sam raz na długi, letni dzień.

Chyba nie moje klimaty.

Wywiad rzeka ze znanym rysownikiem. Dla mnie jednak trochę za bardzo. I wcale nie chodzi mi o proderyjność, ale to taplanie się w beznadziei, braku oczekiwań czy jakimś swego rodzaju poczuciu zobojętnienia do mnie nie trafia. Nie da się ukryć, że tytuł dość dobrze oddaje podejście Marka to tej książki.

Chyba nie moje klimaty.

Wywiad rzeka ze znanym rysownikiem. Dla mnie jednak trochę za bardzo. I wcale nie chodzi mi o proderyjność, ale to taplanie się w beznadziei, braku oczekiwań czy jakimś swego rodzaju poczuciu zobojętnienia do mnie nie trafia. Nie da się ukryć, że tytuł dość dobrze oddaje podejście Marka to tej książki.

Okazało się, że my z Markiem czytamy te same książki. Ponadto ja przeczytałem jego książkę ale on nie przeczytał mojej bo takowej jeszcze nie napisałem. I nie napiszę, żeby Markowi nie psuć średniej...

Okazało się, że my z Markiem czytamy te same książki. Ponadto ja przeczytałem jego książkę ale on nie przeczytał mojej bo takowej jeszcze nie napisałem. I nie napiszę, żeby Markowi nie psuć średniej...

Fenomenalna.

Fenomenalna.

Nie rozumiem tytulu.
Przeciez to wywiad.
Ewentualnie rozmowa.

Nie rozumiem tytulu.
Przeciez to wywiad.
Ewentualnie rozmowa.

Zdolny to człowiek i dziwny to człowiek. Inny, kontrowersyjny. Ma cięty język i równie "cięte" myślenie o świecie. Szokuje wieloma stwierdzeniami i zachowaniami - szybkim zakochiwaniem się w kobietach, sypianiem z żonami kolegów, narkotyki, pobudki o 16-tej. Każdego może zadziwić co innego, ale każdego ta książka może pochłonąć. A nawet jeśli nie to... szybko zleci.

Zdolny to człowiek i dziwny to człowiek. Inny, kontrowersyjny. Ma cięty język i równie "cięte" myślenie o świecie. Szokuje wieloma stwierdzeniami i zachowaniami - szybkim zakochiwaniem się w kobietach, sypianiem z żonami kolegów, narkotyki, pobudki o 16-tej. Każdego może zadziwić co innego, ale każdego ta książka może pochłonąć. A nawet jeśli nie to... szybko zleci.

Tego rysownika nie trzeba przedstawiać. Znany z Przekroju, z Polityki, z akcji "flaga w kupie", z absurdalnego czasami, innym razem celnego poczucia humoru. Jeden z moich ulubionych polskich satyryków rysunkowych.

Ale prywatnie człowiek wydaje się nie do zniesienia i wyjątkowo trudny we współżyciu. Już pomijam otwarte przyznawanie się do narkotyków, pijaństwa i hm... braku wstrzemięźliwości z kobietami. Chodzi o wyłaniający się z książki będącej wywiadem-rzeką obraz artysty, który musi szokować, a przynajmniej pozować na ekscentrycznego. Jeśli pozuje, to źle, jeśli naprawdę taki jest, to chyba jeszcze gorzej.

Niemniej książkę warto przeczytać, choćby dla tego rozdźwięku między wyobrażeniem artysty, który musi być niebywale zabawny (skoro rysuje takie śmieszne rysunki),a prawdziwym - lub przedstawianym przez samego siebie - obrazem człowieka, który ze śmiesznością, a czasem nawet poczuciem humoru ma niewiele wspólnego.

Tego rysownika nie trzeba przedstawiać. Znany z Przekroju, z Polityki, z akcji "flaga w kupie", z absurdalnego czasami, innym razem celnego poczucia humoru. Jeden z moich ulubionych polskich satyryków rysunkowych.

Ale prywatnie człowiek wydaje się nie do zniesienia i wyjątkowo trudny we współżyciu. Już pomijam otwarte przyznawanie się do narkotyków, pijaństwa i hm... braku...

Rewelacyjna,pod warunkiem że czytelnik ma lekko mówiąc dystans do świata. Jeśli nie żyjesz w mydlanej bańce,bierzesz pod uwagę że osobapubliczna to tez człowiek i nie wierzysz w niepokalane poczęcie to możesz bezpiecznie przystąpić do lektury 😊

Rewelacyjna,pod warunkiem że czytelnik ma lekko mówiąc dystans do świata. Jeśli nie żyjesz w mydlanej bańce,bierzesz pod uwagę że osobapubliczna to tez człowiek i nie wierzysz w niepokalane poczęcie to możesz bezpiecznie przystąpić do lektury 😊

Rysunki Marka Raczkowskiego uwielbiam. Uważam, bez żadnej nadmiernej egzaltacji, że są fenomenem na skalę światową, nie tylko Polską. Znam wielu rysowników satyrycznych, mam swoje ulubione blogi i ziny, żaden z nich nie zbliża się do tej skąpej perfekcji z jaką Pan Marek tworzy swoje prace. Można by się zastanawiać, czy operuje słowem, i to słowem mówionym, nie pisanym, tak samo sprawnie jak obrazem.
Otóż - nie.
Pan Marek i Pani Magda sobie siedzą, i, nie umniejszają, ględzą. Bez celu, bez jakiejś myśli przewodniej, o tym i tamtym. Ślizgają się po powierzchni. Może to tylko moje wrażenie, ale Pan Marek czuje presję jaką kładą na nim jego genialne rysunki, stara się im dorównać, więc chyba czasem trochę zmyśla, trochę dorabia na poczekaniu, raz mówi tak, raz mówi siak. Szukając anegdot które rozśmieszyłyby mnie jak obrazki z "Przekroju" - właściwie znajduję tylko jedną, o Wojciechu Cejrowskim i nagrodzie w Krakowie. Książka wchodzi jak kleik ryżowy, łagodnie, bez większych wrażeń smakowych, nie pozostawia żadnych wspomnień. Można spokojnie pominąć, zamiast tego kupić album Pana Marka.

Rysunki Marka Raczkowskiego uwielbiam. Uważam, bez żadnej nadmiernej egzaltacji, że są fenomenem na skalę światową, nie tylko Polską. Znam wielu rysowników satyrycznych, mam swoje ulubione blogi i ziny, żaden z nich nie zbliża się do tej skąpej perfekcji z jaką Pan Marek tworzy swoje prace. Można by się zastanawiać, czy operuje słowem, i to słowem mówionym, nie pisanym, tak...

Marek Raczkowski jest artystą w każdym calu swojego życia. Jak każdy artysta musi być nietuzinkowi i on taki jest.

Marek Raczkowski jest artystą w każdym calu swojego życia. Jak każdy artysta musi być nietuzinkowi i on taki jest.