Opis wydawniczy nie mówi nam nic konkretnego. Nie określa nawet gatunku z jakiego jest książka.
Romans? Fantastyka? Kojarzy się z czystym paranormal nastawionym na wątek miłosny. W takim razie co wspólnego ma z tym pistolet zamieszczony z tyłu okładki? Może to kryminał? Osobiście spodziewałam się fantasy o zmiennokształtnych. Ba! Co więcej na to liczyłam. Wyobraźcie więc sobie moje zaskoczenie, kiedy okazało się, że jest wręcz przeciwnie! Ta historia jest do bólu prawdziwa. Spodziewałam się wszystkiego, ale nie tego...

Anna w tym roku zdaje maturę. Jest przykładem klasycznej szarej myszki, odizolowanej od forum klasy. Żyje w bańce mydlanej. W przeciwieństwie do rówieśników nie jest amatorką narkotyków, alkoholu i papierosów, Woli grać na flecie i jest przykładną uczennicą.
Całe jej życie jednak się zmienia kiedy znajduje szmacianą lalkę. W zasadzie nie jest to nic nadzwyczajnego powiecie, prawda? No bo, jak może odmienić komuś życie szmaciana lalka? Otóż nie chodzi tu o lalkę, a o jej właściciela. Należy ona do Abla - outsidera, mało komunikatywnego handlarza narkotyków...

"Było bardzo cicho. I nagle poczuła strach. Kurczowo objęła lalkę. On odchrząknął i powiedział coś, czego się nie spodziewała:
- Trzymaj ją ostrożnie.
- Co? - spytała ze zdumieniem.
- Za mocno ją trzymasz. Trzymaj ją ostrożnie [...] - To ja ją zgubiłem. Rozumiesz?"

W ten sposób zaczyna się znajomość tych dwojga. Od szmacianej lalki...
Anna czuje się zafascynowana Ablem, intryguje ją życie chłopaka i pragnie poznać jego tajemnice. Kto kryje się pod postacią chłodnego handlarza pasmanterią? Dziewczyna zaczyna go śledzić. Rzeczywistość staje się piękna, choć nie do końca. Okazuje się, że Abel ma młodszą siostrę Michi, z którą sam mieszka. Stanowi przykład idealnego, czułego brata, tylko należy postawić w tym momencie jedno zasadnicze pytanie - co stało się z rodzicami? Dlaczego siedemnastolatek zmuszony jest wychowywać samotnie dziecko? Ale tego Wam już nie zdradzę, musicie sami sięgnąć po "Baśniarza".

„- Młoda damo, czy mogę służyć chusteczką. Pani płacze. - Och, rzeczywiście. Widzi pan, a ja myślałam, że się śmieję. Jak bardzo można się pomylić.”

Powieść jest niebywale gorzka. Tak jak zaczyna się banalnie i niewinnie od spotkania dwóch nastolatków, tak w pewnym momencie diametralnie zmienia swój bieg wydarzeń. Skończyłam czytać ją wczoraj wieczór, ale do teraz nie mogę otrząsnąć się po lekturze. Jest to taki rodzaj utworu, który chwyta za serce. Zaczynamy patrzeć, na życie inaczej, poprzez pryzmat wartości i sensu powieści. Uważam, że jest to historia, która z pewnością znalazłaby swoje miejsce w kanonie lektur szkolnych. Nie pamiętam już, która z pozycji wyznaczonych przez nauczyciela przekazała mi tyle walorów i dała do myślenia w takim stopniu co ta.

Czytając ją przywodziła mi na myśl książkę "My dzieci z dworca ZOO" i "Małego Księcia. Wiem, że są to dwie bardzo odległe od siebie pod każdym względem pozycje, ale zważając do nawiązania do "Baśniarza" dostrzegamy wspólne wartości. Dotyczą podobnej problematyki: akceptacji, przyjaźni i ...strachu.

Autorka spisała się na medal. poruszyła mnie dogłębnie, złamała i wrzuciła do pralki. Jestem teraz zupełnie inną osobą... Z każdą następną stroną pani Michaels robiła mi coraz większy mętlik w głowie. Trzymała w niepewności, a nawet szokowała, budziła strach i obrzydzenie. Wywarła na mnie ogromne emocjonalne wrażenie. Posłużyła się prostym, chwytliwym językiem, ale mimo tego była to ciężka lektura. Niszczy stereotypy i łudzi czytelnika na lepszy obrót spraw. Działa to jak policzek, gdy na końcu macha nam tragedią przed oczami...

Podsumowując - jestem zachwycona tą książką choć momentami zbyt zakrawała o kryminał... Od tej chwili darzę ją przeogromnym sentymentem i będę wracać do niej nie raz. Zmieniła moje życie - tak jak niepozorna, szmaciana lalka odmieniła życie Anny...
Gorąco polecam i przygotujcie się na psychiczne rozdarcie...

„- Co ci leży na sercu? - Nic - odpowiedziała i po chwili dodała: - Świat. (...) - Tak - odparł Magnus. - Tak wyglądasz, jakby świat leżał ci na sercu.”

Opis wydawniczy nie mówi nam nic konkretnego. Nie określa nawet gatunku z jakiego jest książka.
Romans? Fantastyka? Kojarzy się z czystym paranormal nastawionym na wątek miłosny. W takim razie co wspólnego ma z tym pistolet zamieszczony z tyłu okładki? Może to kryminał? Osobiście spodziewałam się fantasy o zmiennokształtnych. Ba! Co więcej na to liczyłam. Wyobraźcie więc...