"Częściej wydawało mi się, że to kara a nie nagroda - wyznał z goryczą i rezygnacją. Ale nagle spojrzał mi w oczy a w jego tonie pojawiła się nuta wdzięczności i zachwytu. - Przynajmniej dopóki nie znalazłem ciebie."

Nie do wiary. Pierwsza część mi się prawie nie podobała, natomiast ta mnie pozytywnie zaskoczyła :))

Pierce przebywa w Świecie Podziemi, gdzie jest chroniona przez swojego ukochanego Johna przed Furiami, czekającymi tylko na okazję, aby ją zabić. Nie jest zachwycona wizją przyszłości wśród zmarłych, ale dla miłości jest gotowa do takiego poświęcenia. Pewnego dnia doznaje pewnego rodzaju "wizji", która pokazuje, że jej kuzyn Alex jest w niebezpieczeństwie.

Myślałam, że książka okaże się klapą. Po pierwszym tomie byłam pewna, że będzie miało tu miejsce mnóstwo nudnych scen. A tu niespodzianka. Akcja ciągle się dzieje, bohaterowie się zmieniają. Widzimy jak nasz władca Podziemia pod wpływem ukochanej staje się lepszy i łagodniejszy. Sama Pierce w końcu wie, czego chce i jest gotowa osiągnąć swój cel. Brak trójkącika miłosnego, miła odmiana. Zdołałam nawet polubić tą parkę. Uczucia, emocje, ale nie ma przesady. Zrozumiałam również, w jaki sposób to wszystko wiąże się z mitologią ( po "Porzuconych" myślałam, że to tylko marna próba zbudowania czegoś na podstawie mitu o Hadesie i Persefonie ).
Teraz mogę z czystym sumieniem polecić tę książkę :) Po tę pozycję sięgnę jeszcze pewnie w przyszłości.

"Częściej wydawało mi się, że to kara a nie nagroda - wyznał z goryczą i rezygnacją. Ale nagle spojrzał mi w oczy a w jego tonie pojawiła się nuta wdzięczności i zachwytu. - Przynajmniej dopóki nie znalazłem ciebie."

Nie do wiary. Pierwsza część mi się prawie nie podobała, natomiast ta mnie pozytywnie zaskoczyła :))

Pierce przebywa w Świecie Podziemi, gdzie jest chroniona...