Całkiem mi się podobała. Może nie wybitna ale przyjemna w odbiorze.

Całkiem mi się podobała. Może nie wybitna ale przyjemna w odbiorze.

Coś tam moje zęby już nadgryzły fantastyki, ale właśnie się przekonałam, że chyba powinnam wyjść ze swojej strefy komfortu i zacząć sięgać po coś w innych klimatach do jakich nawykłam...

A ta książka jest całkiem niezłym początkiem.

Nieśmiertelna dziewczyna z przeszłością. Zresztą nie ona jedna poukrywała głęboko na dnie szafy trupy swojego życia.
Terdvd i Tdhti żyją wśród ludzi i niektórym z nich dzięki swojej nieśmiertelności coraz łatwiej przychodzi nieposzanowanie życia, bawienie się nim jakby nic nie znaczyło. Jednak pewnego wieczoru granica zostaje przekroczona i Nastasya zaczyna chcieć coś więcej od siebie jak po prostu być i trwać. Z biegiem czasu jej pamięć przywołuje wspomnienia i dzięki nim zaczyna wychodzić z budowanej od wieków skorupy.

Książka i sposób jej napisania jest dla mnie nowością, która ma szansę zapaść w pamięci. Może nie jakoś szczególnie i szczegółowo, ale z pewnością sięgając po inną lekturę nie zapomnę o tej.
Nie przepadam za powieściami w których przeważają monologi bohatera głównego nad dialogami z innymi postaciami, jednak autorka większość akapitów napisała tak, że nie miałam poczucia przeciągania akcji czy pustego wypełniacza stron żeby tylko książka nie okazała się zbyt cienka. Dzięki temu można było poczuć ciężar nieśmiertelnego życia, znużenia nim i jakiejś szczypty beznadziejności. Ciężkości wychodzenia z utartych i sprawdzonych schematów, poczucia pustej i bezcelowej wolności, walki z nękającą beznadzieją.
Inni bohaterowie są bardzo słabo zarysowani. Poza trzema postaciami z River's Edge reszty nie odróżniałam. Myślę że jest to kwestia wrzucenia wszystkich imion i osób w tym samym czasie do książki, jak i ich bycia-niebycia w samej książce.


Daję siedem gwiazdek. Nie jest to książka bardzo dobra, a po prostu dobra, jednak w jej przypadku uważam, że danie sześciu gwiazdek byłoby jak danie na świadectwie maturalnym 4+ zamiast 5-

Coś tam moje zęby już nadgryzły fantastyki, ale właśnie się przekonałam, że chyba powinnam wyjść ze swojej strefy komfortu i zacząć sięgać po coś w innych klimatach do jakich nawykłam...

A ta książka jest całkiem niezłym początkiem.

Nieśmiertelna dziewczyna z przeszłością. Zresztą nie ona jedna poukrywała głęboko na dnie szafy trupy swojego życia.
Terdvd i Tdhti żyją...

Woaaaaaah, jak trochę poznałam książkę to zaczęłam się domyślać jak to się wszystko potoczy. Początek wydał mi się bardzo prosty w napisaniu, ale potem książka wciągneła na tyle, że kupiłam "Porwaną w mrok" (szkoda tylko, że następna czesc nie jest tak pięknie wydana jak pierwsza).

Woaaaaaah, jak trochę poznałam książkę to zaczęłam się domyślać jak to się wszystko potoczy. Początek wydał mi się bardzo prosty w napisaniu, ale potem książka wciągneła na tyle, że kupiłam "Porwaną w mrok" (szkoda tylko, że następna czesc nie jest tak pięknie wydana jak pierwsza).

"Ukochany nieśmiertelny" to książka, która naprawdę mnie zaskoczyła. Ani okładka, ani opis nie sugerowały tego, co znajdę w środku, a wręcz coś przeciwnego.

Sugerowały kolejną fantasy młodzieżówkę o zakochanej dziewczynie ze zdolnościami paranormalnymi. A dostałam o wiele wiele więcej.

Po pierwsze główna bohaterka ma wygląd 17 latki a liczy sobie kilkaset wiosen. I nareszcie doczekałam się postaci, która dzwiga ten wielowiekowy ciężar. Jest bogata, zepsuta i nie liczy się z ludzkimi wartościami. Dopiero pewien wypadek daje jej do myślenia i nasza bohaterka zaczyna się zastanawiać czy jej obecny styl życia ma sens i jak daleko jeszcze zabrnie w swojej znieczulicy. Postanawia zerwać z dotychczasowym stylem życia i ucieka aby odnaleźć upragniony spokój. Co nie jest łatwe, kiedy ścigają ją demony przeszłości a w miejscu, w którym chciała zacząć od nowa najdawniejsza i najbardziej skrywana przeszłość daje o sobie znać. Teraz wystarczy się nie poddać. Jedno z najtrudniejszych wyzwań w życiu.

Świat przedstawiony jest oparty na prostym pomyśle ale wyjątkowo ciekawie wykorzystanym. Naprawdę świetnie się czyta historie z przeszłości głównej bohaterki przeplatane z obecną walką o sens własnego istnienia. Mimo wielu lat na karku, nudy i zgorzknienia, warto walczyć, aby nie zmarnować już ani chwili. Bo ilość lat nie oznacza wcale wartościowego i w pełni przeżytego życia. Zaskakujący morał ile można mieć czasu i jeszcze go zmarnować, kiedy zatracisz się w maksymie "wszystko mi jedno", a jedyne wsparcie to bardzo źli doradcy utracjusze, udający twoich przyjaciół.

"Ukochany nieśmiertelny" to książka, która naprawdę mnie zaskoczyła. Ani okładka, ani opis nie sugerowały tego, co znajdę w środku, a wręcz coś przeciwnego.

Sugerowały kolejną fantasy młodzieżówkę o zakochanej dziewczynie ze zdolnościami paranormalnymi. A dostałam o wiele wiele więcej.

Po pierwsze główna bohaterka ma wygląd 17 latki a liczy sobie kilkaset wiosen. I...

Wybierając tą książkę nie miałam wysokich wymagań. Chciałam czegoś na zabicie czasu. Czegoś, co zabije nudę w moim życiu, podczas czekania na kolejną część mojej ulubionej książki. Akcja rozwijała się powoli i była nudna. Myślałam, że się rozkręci, lecz zawiodłam się. Nie mam pojęcia jak dałam radę przeczytać tę książkę i jak dałam radę przeczytać drugą część. Nie polecam, strata czasu.

Wybierając tą książkę nie miałam wysokich wymagań. Chciałam czegoś na zabicie czasu. Czegoś, co zabije nudę w moim życiu, podczas czekania na kolejną część mojej ulubionej książki. Akcja rozwijała się powoli i była nudna. Myślałam, że się rozkręci, lecz zawiodłam się. Nie mam pojęcia jak dałam radę przeczytać tę książkę i jak dałam radę przeczytać drugą część. Nie polecam,...

"Ukochany nieśmiertelny" to przyjemna młodzieżówka. Nastasya żyje od ponad 400 lat - ciągle zmieniając imiona i miejsca zamieszkania. Jej życie polega na ciągłym imprezowaniu, nie chce używać magii ani mieć nic do czynienia ze swoją tragiczną przeszłością, dziedzictwem. Jednak okrucieństwo jej przyjaciela sprawia, że zaczyna zastanawiać się nad tym kim naprawdę chce być. Przestraszona ucieka w miejsce dla ludzi takich jak ona, gdzie nauczy się doceniać czas i poczuje się wreszcie bezpieczna. Tam spotyka Reyna, który jednocześnie ją fascynuje i odpycha swoim zachowaniem, podobieństwem do kogoś z jej przeszłości. Czy może to być ta sama osoba?

"Ukochany nieśmiertelny" to przyjemna młodzieżówka. Nastasya żyje od ponad 400 lat - ciągle zmieniając imiona i miejsca zamieszkania. Jej życie polega na ciągłym imprezowaniu, nie chce używać magii ani mieć nic do czynienia ze swoją tragiczną przeszłością, dziedzictwem. Jednak okrucieństwo jej przyjaciela sprawia, że zaczyna zastanawiać się nad tym kim naprawdę chce być....

"- Pamiętasz, jak w dzieciństwie dzień wydawał się wiecznością i miałaś wrażenie, że każdy rok do urodzin trwa całe życie? Później, kiedy podrosłaś, czas biegł jakby szybciej. Pamiętasz? Usiłowałam unikać myślenia o dzieciństwie, na ile tylko się da. - Nie. - Cóż, to niemal powszechne uczucie - ciągnęła Ri-ver niezrażona. - To dlatego, że kiedy jesteś dziesięciolatkiem, jeden rok stanowi dziesięć procent całej twojej egzystencji na świecie. A jeżeli dwóch pierwszych lat się nie pamięta, wtedy to jest jeszcze większy procent. Rozumiesz? - Chyba tak. Ale ogród... - Kiedy masz czterdzieści lat, jeden rok jest jedną czterdziestą całej twojej egzystencji. Więc wydaje się, że każdy rok mija szybciej i nie ma już takiego znaczenia jak kiedyś. Rozumiesz? - Mhm, tak, jasne."

Wiecie od ilu lat chciałam przeczytać tą książkę?
Prawda, przez dłuższy czas było nam nie po drodze, ale w końcu Ukochany nieśmiertelny doczekał się swojej kolejki.
Która w ogólnie nie powinna była nadejść.
Ta książka była niczym pacjent, chcący poddać się operacji plastycznej, tyle że umówił się on na wizytę do kardiologa.
W skrócie: kompletne nieporozumienie.

I jak zwykle wszystko zapowiadało się dobrze. Nawet niezbyt dynamiczny początek, nie zapowiadał katastrofy, która nieubłaganie miała nadejść.
Ale najlepszy widok na obraz to widok z oddali. A czy może być lepszy niż zapoznanie się z całą książką? Książką, która w zamyśle miała być o poszukiwaniu samego siebie, dążeniu do bycia lepszym, cieszeniu się każdą chwilą i radzeniu sobie z trudną przeszłością.
No i w sumie była. Zamysł został spełniony.
Jednakże...
To było nudne.
To było cholernie nudne i fakt, że męczyłam się z tym przez miesiąc powinien o czymś świadczyć.
W Ukochanym nieśmiertelnym nic się nie działo. Ot przedstawienie nudnego, monotonnego wiejskiego życia i opisywanie codziennych czynności. Ani jednej, maciupeńkiej sceny akcji, żadnej interakcji między bohaterami oraz niewiele wnoszące do całości retrospekcje z przeszłości.
I...
I to właściwie byłoby na tyle.
Poprawnie napisana, ale nudna.
I na tym mogłabym poprzestać...
Ale skoro już o interakcji mowa.
Bo w Ukochanym nieśmiertelnym występuje wątek, że tak to ujmę "romantyczny", tyle że tym razem oparty głównie na pożądaniu, aczkolwiek wątek.
Ale bogowie, jaki on był bezsensowny. I okej, bohaterka z początku widzi kolesia, który jej się podoba, spoko, ale to, że przez całą resztę powieści czytamy tylko wzmianki o tym, że go pożąda, choć jest milczącym dupkiem i w ciągu całej powieści zamienia z nim ledwie trzy zdania... Ten wątek został okropnie niedopracowany, potraktowany jak ochłap zgniłego mięsa, którego nie tknie się inaczej niż patykiem, czyli praktycznie w ogóle.
I okej były dwie ładnie rozpisane scenki.
Ale co z tego, skoro były całkowicie oderwane o fabularnej rzeczywistości?
W tym momencie przypomina mi się, że jak narzekałam na wątek miłosny w Porwanej pieśniarce. Taa, wtedy jeszcze nie wiedziałam, że może być gorzej. Myślałam, że miłość Tristana i Cecile wzięła się z powietrza, ale w przypadku Ukochanego nieśmiertelnego nawet nie wiem jak to coś, co było między bohaterami w ogóle nazwać.

Ach...
Jednym słowem Ukochany nieśmiertelny to kolejny zawód, coś co miało być zajebiste, a nie było oraz jedna z pięciu książek, które od dawna chciałam przeczytać.
Jaki mamy wynik póki co?
Cienie na księżycu - super.
Ukochany nieśmiertelny - niewypał.
Zostało Pragnienie, Ognista i Bezmyślna, proszę niech reszta będzie lepsiejsza.

"- Pamiętasz, jak w dzieciństwie dzień wydawał się wiecznością i miałaś wrażenie, że każdy rok do urodzin trwa całe życie? Później, kiedy podrosłaś, czas biegł jakby szybciej. Pamiętasz? Usiłowałam unikać myślenia o dzieciństwie, na ile tylko się da. - Nie. - Cóż, to niemal powszechne uczucie - ciągnęła Ri-ver niezrażona. - To dlatego, że kiedy jesteś dziesięciolatkiem,...

Nic dodać, nic ująć... REWELACJA:)

Nic dodać, nic ująć... REWELACJA:)

super książka, niesamowite poczucie humoru autorki..... poprostu uwielbiam takie książki.

super książka, niesamowite poczucie humoru autorki..... poprostu uwielbiam takie książki.

Poddałam się i nie doczytałam.

Poddałam się i nie doczytałam.