Nie jestem tą, za którą mnie uważasz (…). Wróć, proszę, wróć do domu i znajdź mnie – tymi słowami Beatrice Hathaway kończy swój ostatni list do kapitana Christophera Phelana. Korespondencja tych dwojga z biegiem czasu zmienia się z niewinnej wymiany zdań w chwytające za serce zwierzenia. Istnieje wszak jeden problem: kapitan jest przekonany, że koresponduje nie z Beą, lecz z jej przyjaciółką, Prudence.

Bea to wrażliwa i nieco nietypowa (z lubością nosi bryczesy, nieobcy jest jej hebel i młotek…) miłośniczka zwierząt. Odziana w piękne suknie, próżna Pru marzy o zdobyciu wpływowego i dobrze usytuowanego męża. Christopher zaś jest nieustraszonym bohaterem wojny krymskiej. Bohater w końcu wraca z frontu i postanawia odnaleźć kobietę, w której zakochał się poprzez listy… Czy odnajdzie ją? Czy odnajdzie tę właściwą?

„Znajdź mnie” to piąta, ostatnia część cyklu o niekonwencjonalnej rodzinie Hathawayów (Pijesz więcej, niż powinieneś, nie potrafisz kontrolować swoich zachowań i łatwo wpadasz w gniew. To wszystko są wymagania, które trzeba spełnić, wchodząc do rodziny Hathawayów). Kolejna powieść z mnóstwem humoru oraz, oczywiście, wątkiem romantycznym (chwilami erotycznym) na czele. Miłośniczki ciepłych historii z happy endem będą w pełni usatysfakcjonowane.

Lisa Kleypas, bestsellerowa amerykańska pisarka, laureatka nagrody RITA, i tym razem postarała się o to, by zapewnić swym czytelniczkom rozrywkę. Z pomocą niewyszukanych środków stworzyła fabułę w sam raz na długie zimowe wieczory – cięte riposty Bei z pewnością spowodują salwy rozgrzewającego śmiechu (to właśnie jej postać stanowi najjaśniejszy punkt powieści). Fabułę prostą i bezpretensjonalną, czyniącą z lektury niewymagającą przyjemność.

Oczywiście bardziej wymagające czytelniczki mogą mieć książce wiele do zarzucenia. Może naiwność, może zbyt jednowymiarowe postaci, może zbyt słodkie zakończenie… Moja rada: przerzucić się na literaturę innego typu. Bo romans rządzi się własnymi prawami i już. W romansie każdy dotyk kochanka powoduje fale rozkoszy. Cóż, można sobie czasem pomarzyć, czyż nie?

Marta Gęsigóra