Nawet udało mi się uronić łzę na koniec. Świetna historia.
Polecam

Nawet udało mi się uronić łzę na koniec. Świetna historia.
Polecam

Druga część serii o rodzinie Sharpe, według mnie jeszcze lepsza od poprzedniej. Spędziłam przy tej książce cudowne dwa wieczory i już nie mogę się doczekać by sięgnąć po kolejną część.

Niby klasyczny romansik, w dość luźny sposób nawiązujący do realiów historycznych XIX wieku. Jednak ta historia miała w sobie tak dużo ciepła i humoru, że zdecydowanie zostanie przeze mnie zapamiętana.

Początkowo podchodziłam do niej z pewną obawą. Trochę bałam się kliszy i powtórzenia schematu hulaka+niewinna (lecz charakterna) panienka z części pierwszej. Na szczęście miło się zaskoczyłam, ponieważ ta historia jest inna i wg mnie świeższa, mniej schematyczna. Uczucie dojrzewa wolniej, przemiany zachodzące w bohaterach są moim zdaniem lepiej umotywowane. A przede wszystkim, nasza główna parka to cudowne, pełne ikry postacie. Podczas ich rozmów aż iskrzy! Dialogi są pełne świetnego, ciętego humoru i celnych ripost. Bardzo podoba mi się też to, że poza mocnym pociągiem i rodzącym się uczuciem, Jarreta i Annabel łączy także wspólna pasja i dryg do interesów. Interesujące było obserwowanie rozwoju ich relacji nie tylko na polu sercowym, ale także biznesowym.

Dodatkowym duużym plusem są postacie drugoplanowe. Wiadomo- rodzina Sharpe, z którą zdążyłam się już trochę zżyć, babcia Plumtree-złota kobieta, a także bardzo sympatyczna rodzina Annabel.

Druga część serii o rodzinie Sharpe, według mnie jeszcze lepsza od poprzedniej. Spędziłam przy tej książce cudowne dwa wieczory i już nie mogę się doczekać by sięgnąć po kolejną część.

Niby klasyczny romansik, w dość luźny sposób nawiązujący do realiów historycznych XIX wieku. Jednak ta historia miała w sobie tak dużo ciepła i humoru, że zdecydowanie zostanie przeze mnie...

Druga część cyklu "Diablęta z Hallstead Hall", tym razem przyszła kolej na Jarreta i Annabell, których uczucie zaczyna się przy stoliku karcianym, a co będzie dalej... warto przeczytać. Super książka, zaraz zabieram się za 3 część ;)

Druga część cyklu "Diablęta z Hallstead Hall", tym razem przyszła kolej na Jarreta i Annabell, których uczucie zaczyna się przy stoliku karcianym, a co będzie dalej... warto przeczytać. Super książka, zaraz zabieram się za 3 część ;)

Tak jak i w pierwszym tomie, ciekawa historia romansu z poczuciem humoru

Tak jak i w pierwszym tomie, ciekawa historia romansu z poczuciem humoru

Przyjemna bardzo ciekawa. Polubiłam cały cykl. Dobra na wieczór do browara, ;-) choć lekko przewidywalna. Podoba mi się kiedy bohaterka jest kobietą wyzwoloną i to w tych czasach, w których o to wyzwolenie nie zawsze było łatwo. Lubię autorkę i jej poczucie humoru. Rewelacyjna postać Jarreta i jego babci. Dobrze ujęta przemiana bohatera i klimat epoki.

Przyjemna bardzo ciekawa. Polubiłam cały cykl. Dobra na wieczór do browara, ;-) choć lekko przewidywalna. Podoba mi się kiedy bohaterka jest kobietą wyzwoloną i to w tych czasach, w których o to wyzwolenie nie zawsze było łatwo. Lubię autorkę i jej poczucie humoru. Rewelacyjna postać Jarreta i jego babci. Dobrze ujęta przemiana bohatera i klimat epoki.

Naprawdę świetna...

Naprawdę świetna...

Bardzo ciekawie i interesująco autorka opisuje początki znajomości i dalsze relacje między lordem i piwowarką.
Zawsze, prawie zawsze najlepsze są początki romansów, gdzie ukazana zadziorność kobiet, czy innych bohaterów. I tu to mamy. Podobne klimaty jak w poprzedniej części.
Dla mnie ok.

Bardzo ciekawie i interesująco autorka opisuje początki znajomości i dalsze relacje między lordem i piwowarką.
Zawsze, prawie zawsze najlepsze są początki romansów, gdzie ukazana zadziorność kobiet, czy innych bohaterów. I tu to mamy. Podobne klimaty jak w poprzedniej części.
Dla mnie ok.

Lekka i przyjemna lektura. Na pewno sięgnę po kolejne tomy.

Lekka i przyjemna lektura. Na pewno sięgnę po kolejne tomy.

"- W jaki sposób na niego patrzę? - zapytała.
- Jakby był z marcepana, a ty chciałabyś odgryźć kawałek."

Jarret to hultaj i rozpustnik. Kiedyś miał marzenia, chciał prowadzić browar, uczył się tego tyle lat, ale... jego marzenia prysły wraz z chwilą, gdy został odcięty od rodzinnego biznesu i wysłany do elitarnej szkoły. To zabiło jego pasję do browarnictwa.

Maria Lake to siostra właściciela browaru w Lake Ale. Kiedy jej brat zaniedbuje obowiązki z powodu nadużywania alkoholu, ona zmuszona jest ratować podupadający biznes.

Panna Lake ma sekrety, o których wiedzą tylko najbliżsi. Sekrety, przez które już nigdy nie będzie mogła wyjść za mąż...

Kobieta postanawia udać się po pomoc do pani Plumtree, licząc na to, że starsza kobieta udzieli jej wsparcia. Jakże wielkie jest jej zdziwienie, gdy w browarze odnajduje Jarreta - okazuje się, że starsza pani przekazała stery wnuczkowi ze względu na swój stan zdrowia, a w zamian za to zniosła ciążący na Jarrecie obowiązek zamążpójścia.

To wszystko zmienia. Aby ratować browar dziewczyna zgadza się na karcianą rozgrywkę, jeśli ona wygra, zyska pomoc Jarreta, jeśli zaś on, Maria odda mu... swoje ciało.

Jak potoczy się gra? Czy pożądanie przerodzi się w coś więcej?

Barwne, ciekawe postacie. Intrygująca akcja. Po prostu dobry romans historyczny. Czasem zabawny, czasem poważny. Może nie wybitny, ale na pewno wart przeczytania. Mogę śmiało wam go polecić!

"- W jaki sposób na niego patrzę? - zapytała.
- Jakby był z marcepana, a ty chciałabyś odgryźć kawałek."

Jarret to hultaj i rozpustnik. Kiedyś miał marzenia, chciał prowadzić browar, uczył się tego tyle lat, ale... jego marzenia prysły wraz z chwilą, gdy został odcięty od rodzinnego biznesu i wysłany do elitarnej szkoły. To zabiło jego pasję do browarnictwa.

Maria Lake to...

Żywiłam duże nadzieje z tą serią, a tu druga część i poległam.
Wymęczyła mnie banalnie rozegrana relacja między parą główną.
Zaczęło się oryginalnie, karcianą rozgrywką,  w której ona postawiła swoje ciało, a on udziały browaru Plumtree, lecz potem było tylko gorzej.
W karty wygrała Annabell lecz w rewanżu poniosła klęskę , ale że Jarret nie chciał jej wykorzystywać, to sama zgłosiła się na ochotniczkę upadku swej moralności.
I znowu seks i pożądanie.
Za dużo, za szybko, zbyt często.
Sceny miłosne były żenujące, autorka wydawała się w niesmaczne szczegóły aktu. Wolałabym żeby ograniczała się do dwóch zdań, niż pisała o praktycznym zastosowaniu pierwszych kondomów.
Rzecz kolejna to bohater romantyczny, znowu hulaka i lekkoduch.
Nie wiem która kobieta marzy o takim typie mężczyzny, ale ja bym w końcu chciała poczytać o jakimś porządnym arystokracie, z kodeksem zasad, potrafiacym stanąć na wysokości zadania i nie uciekającym przed życiem w hazard i ramiona cór Koryntu. Annabell też mnie zawiodła, chce chronić św dobre imię w miasteczku, a w tawernie pełnej ludzi zakłada się o swoje ciało.
Etykieta jest głównym z powodów, dla których sięgam po romans historyczny, ale w tym przypadku to puste słowo, nie mające odniesienia do świata wykreowanego.
Jarret to dziwne zestawienie sprzecznych cech, całkowicie nierealny typ, a Annabell już na starcie skreśliłam za to, w jaki sposób postąpiła ze swoim synem.
Dwie gwiazdki.
Pierwsza za pomysł z grą w karty, druga za bohaterów drugoplanowych typu Pinter czy Minerva, a całą resztę odejmuję za nieumiejętne wykorzystanie dobrego pomysłu, zwłaszcza wątku nieślubnego syna, niespójnych bohaterów i nudę, która sprawiała że moje myśli nie były w stanie skupić się na fabule.

Żywiłam duże nadzieje z tą serią, a tu druga część i poległam.
Wymęczyła mnie banalnie rozegrana relacja między parą główną.
Zaczęło się oryginalnie, karcianą rozgrywką,  w której ona postawiła swoje ciało, a on udziały browaru Plumtree, lecz potem było tylko gorzej.
W karty wygrała Annabell lecz w rewanżu poniosła klęskę , ale że Jarret nie chciał jej wykorzystywać, to...