Mam nadzieję, że nie urażę w żaden sposób fanów Mastertona, ale nie bardzo rozumiem jego fenomen. To już trzecie moje spotkanie z jego twórczością i chociaż nie mogę powiedzieć, że pisze źle, to również nie widzę powodów do zachwytów. "Manitou" czytało się całkiem dobrze. Początek mnie zaciekawił, kiedy jeszcze nie było wiadomo o co chodzi. Ale tak jak przy poprzednich książkach tego autora, im bliżej rozwiązania, tym bardziej moje zainteresowanie spadało. Chociaż w porównaniu do "Rytuału", który zupełnie rozwalił mnie na łopatki zakończeniem (niestety w sensie negatywnym), "Manitou" wypada na prawdę super. Może to po prostu nie jest gatunek dla mnie, bo myślę, że gdyby to poszło bardziej w kierunku thrillera, bez tych wszystkich nadprzyrodzonych wątków (albo chociaż z ograniczeniem ich do minimum), podobałoby mi się znacznie bardziej. No ale nie można mieć wszystkiego. Historia jak dla mnie bez szału, trochę naciągana, ale stylistycznie było ok i czytało się mimo wszystko całkiem przyjemnie, na co na pewno wpływ miały także niewielkie rozmiary książeczki i szybka akcja - nie było kiedy się znudzić. Generalnie ani nie polecam, ani nie odradzam, przeczytać można, bo nawet jeśli się nie spodoba, nie zmarnujecie zbyt dużo czasu, ale jeśli nie przeczytacie, to też żadna strata.

Mam nadzieję, że nie urażę w żaden sposób fanów Mastertona, ale nie bardzo rozumiem jego fenomen. To już trzecie moje spotkanie z jego twórczością i chociaż nie mogę powiedzieć, że pisze źle, to również nie widzę powodów do zachwytów. "Manitou" czytało się całkiem dobrze. Początek mnie zaciekawił, kiedy jeszcze nie było wiadomo o co chodzi. Ale tak jak przy poprzednich...