No i w wieku 38 lat (sic!) zaczynam przygodę z Nekroskopami. Pierwsza część - i jestem bardzo zadowolony. Zaskakująco niedziecięce, niegó*niarskie pisanie. Szalenie bawią mnie te wampyry przez y :)

No i w wieku 38 lat (sic!) zaczynam przygodę z Nekroskopami. Pierwsza część - i jestem bardzo zadowolony. Zaskakująco niedziecięce, niegó*niarskie pisanie. Szalenie bawią mnie te wampyry przez y :)

Harry Keogh vs Boris Dragosani: Akt Pierwszy

Tak, w najkrótszy możliwy sposób, można określić 1 tom monumentalnej ( bo składającej się aż z 18 części) serii o przygodach Nekroskopa Harry'ego Keogha, czyli człowieka, który potrafi rozmawiać ze zmarłymi. Jego główny oponent, Boris Dragosani, to też niezły gagatek, z tym, że ten wykorzystuje swe genialne moce w sposób nikczemny, ku chwale mateczki Rosji, czy bardziej konkretnie Związku Radzieckiego. Czy jednak aby na pewno?
Wiele lat temu nabyłem pierwsze 5 tomów tej serii, w kultowym wydaniu od Phantom Press. Zawsze chciałem to przeczytać, ale ciągle coś innego stawało na czele kupki wstydu. W końcu jednak zmieniło się to, dzięki...nowemu wydaniu.
Przyznam szczerze, że nieco inaczej wyobrażałem sobie ten cykl Briana Lumleya. Liczyłem bowiem na kipiącą akcją pozycję, którą zdominuje walka dobra ze złem, w której nie zabraknie solidnej porcji grozy, a krew będzie ociekała z każdej strony. Nie dostałem tego - pierwszy tom jest wprowadzeniem do głównej akcji, w którym poznajemy naszych bohaterów, począwszy od lat młodzieńczych, aż po ich pierwsze starcie, które pojawia się dopiero pod koniec tomu. Akcji nie ma bowiem zbyt dużo, to wręcz powieść szpiegowska z elementami horroru. Nie znaczy to jednak, że książka mnie nie wciągnęła. W bliskich planach mam bowiem przeczytać kolejne części (przynajmniej do 5ki),bo ciekawią mnie dalsze losy bohaterów, zwłaszcza po dość szokującym zakończeniu.
Polecam nie zrażać się dość topornym początkiem - z każdym kolejnym rozdziałem jest coraz ciekawiej🧛

Harry Keogh vs Boris Dragosani: Akt Pierwszy

Tak, w najkrótszy możliwy sposób, można określić 1 tom monumentalnej ( bo składającej się aż z 18 części) serii o przygodach Nekroskopa Harry'ego Keogha, czyli człowieka, który potrafi rozmawiać ze zmarłymi. Jego główny oponent, Boris Dragosani, to też niezły gagatek, z tym, że ten wykorzystuje swe genialne moce w sposób...

Nigdy nie byłem wielkim fanem horrorów, a od pewnego czasu (zbiegającego się nie wiedzieć dlaczego z powstaniem sagi "Zmierzch" i przymusowym obejrzeniem jednego z odcinków w roli opiekuna klasy, która na ten film poszła) - temat wampirów mi obrzydł.
Jednak tutaj jest coś nowego. Nie spotkane przeze mnie nigdy wcześniej podejście do zagadnienia. Choć w sumie, w pierwszym tomie ten temat jest w sumie tylko pobocznym, a na pierwszym - dzięki głównemu bohaterowi i innym - staje temat parapsychologii i związanych z nią zdolności w ogóle.
Czyta się toto genialnie. Nie męczy. Wciąga. Wessałem i chcę więcej.

Nigdy nie byłem wielkim fanem horrorów, a od pewnego czasu (zbiegającego się nie wiedzieć dlaczego z powstaniem sagi "Zmierzch" i przymusowym obejrzeniem jednego z odcinków w roli opiekuna klasy, która na ten film poszła) - temat wampirów mi obrzydł.
Jednak tutaj jest coś nowego. Nie spotkane przeze mnie nigdy wcześniej podejście do zagadnienia. Choć w sumie, w pierwszym...

Nie spodziewałam się, szczerze powiedziawszy, że "Nekroskop" aż tak mnie wciągnie. Styl prowadzenia akcji nieco już jest staromodny, nie przeczę, ale reszcie nie można niczego zarzucić. I historia, i bohaterowie są angażujący, intrygujący, ciekawi. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy cyklu.

Nie spodziewałam się, szczerze powiedziawszy, że "Nekroskop" aż tak mnie wciągnie. Styl prowadzenia akcji nieco już jest staromodny, nie przeczę, ale reszcie nie można niczego zarzucić. I historia, i bohaterowie są angażujący, intrygujący, ciekawi. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy cyklu.

Harry Keogh nekroskop który komunikuje się ze zmarłymi, zwerbowany przez brytyjskie służby aby jak najszybciej wykrywać ewentualne paranienormalne ataki zza żelaznej kurtyny z jednej strony.
Borys Dragosani nekromanta, pracownik wywiadu pozazmysłowego ZSRR wyrywający – w dosłownym tego słowa znaczeniu – informacje ze zwłok z drugiej strony.
Ścieżki obu bohaterów krzyżują się kiedy Borys zabija szefa Harrego a ten w odwecie rusza do Moskwy.
Banalna fabuła, nudnawa narracja i niezbyt porywająca akcja do tego mała ilość horroru a zbyt duża wątków sensacyjno-fantastycznych.
Nie wiem czy to kwestia upływu czasu, ilości przeczytanych książek powoduje, że powrót po wielu latach do pierwszego tomu serii Nekroskop, jednego z klasyki złotej ery horroru okazał się mało udany i raczej ponownie już nie sięgnę po kolejne części.
Tak wysoka ocena to kwestia sentymentu do lektury czytanej pierwszy raz w czasach młodości i za wspomnienia z tamtych czasów.

Harry Keogh nekroskop który komunikuje się ze zmarłymi, zwerbowany przez brytyjskie służby aby jak najszybciej wykrywać ewentualne paranienormalne ataki zza żelaznej kurtyny z jednej strony.
Borys Dragosani nekromanta, pracownik wywiadu pozazmysłowego ZSRR wyrywający – w dosłownym tego słowa znaczeniu – informacje ze zwłok z drugiej strony.
Ścieżki obu bohaterów krzyżują...

Ostatnio bardzo często zaczytuje się w tematyce wampirów a ta książka zasługuje na spore wyróżnienie. Wkraczamy w niej w świat magii. Ciągła walka z niespodziewanym nadprzyrodzonym złem przybiera najróżniejsze oblicza. Mamy telepatię, władzę nad umysłami, władzę nad nieumarłymi, nekromancję czy telekinezę. Co ciekawe, walka między państwem brytyjskim a rosyjskim rozgrywa się w wymiarze paranormalnym. Wyobraźcie sobie człowieka, który potrafi się skupić i z dokładnością do jednego metra wskazać wszystkie źródła energii atomowej na świecie 😁 Albo człowieka, który samym spojrzeniem może sprawić, że Twoje serce przestaje bić 🙃 W tej książce jest wiele nietypowych zdolności. Historia wciąga, czyta się lekko i przyjemnie chociaż grozy w niej nie brakuje. Myślę, że spodoba się fanom horroru a szczególnie tym co lubią wątek nekromancji i wampirów.

Ostatnio bardzo często zaczytuje się w tematyce wampirów a ta książka zasługuje na spore wyróżnienie. Wkraczamy w niej w świat magii. Ciągła walka z niespodziewanym nadprzyrodzonym złem przybiera najróżniejsze oblicza. Mamy telepatię, władzę nad umysłami, władzę nad nieumarłymi, nekromancję czy telekinezę. Co ciekawe, walka między państwem brytyjskim a rosyjskim rozgrywa...

Sprawnie i elegancko napisana powieść, której motywem przewodnim jest walka dobra ze złem ....Które czasami zamieniają się miejscami.
Najbliższym porównaniem i rozmachem, jest chyba do "Sagi Zmierzchu" ale w wydaniu dla dorosłych.
Autor tworzył powieść z prawdziwą pasją, to się czuję w trakcie lektury.
Nie ma znaczenia, że akcja dzieje się pod koniec lat 80-tych, w Europie. Bo całość ma mroczny, typowo gotycki klimat. To powieść, która wciąga czytelnika na długie godziny
Pierwszy tom, "Nekroskop" to chyba najlepsza część z całej serii, choć następne, też są równie ciekawe, ale z oczywistych faktów, nie mają już tego niesamowitego zaskoczenia.

Sprawnie i elegancko napisana powieść, której motywem przewodnim jest walka dobra ze złem ....Które czasami zamieniają się miejscami.
Najbliższym porównaniem i rozmachem, jest chyba do "Sagi Zmierzchu" ale w wydaniu dla dorosłych.
Autor tworzył powieść z prawdziwą pasją, to się czuję w trakcie lektury.
Nie ma znaczenia, że akcja dzieje się pod koniec lat 80-tych, w...

Przede wszystkim, moim zdaniem, mało jest tu horroru w horrorze. Bardziej bym powiedziała, że jest to powieść sensacyjno-szpiegowska z elementami fantasy i gore. Oczywiście kwalifikacja do gatunku w żadnej mierze nie zmienia mojej oceny tej książki. A jest ona w gruncie rzeczy pozytywna, choć mam pewne zastrzeżenia.
Bardzo podobał mi się klimat Rosji lat 70., wszelkiego rodzaje intrygi wydziału paranormalnego, walka z anglią. Świetne były też wątki matematyczne, opisy, jak młody Harry rozwiązuje zadania. Generalnie fabuła jest świetna... do pewnego momentu. Samo zakończenie mi się nie podobało. Już trochę za bardzo to wszystko zrobiło się moim zdaniem przekombinowane.
Mimo to, książkę czyta się lekko i spędziłam z nią dużo miłych chwil. Bardzo dobra kreacja Borysa Dragosaniego - wspaniale zarysowana przemiana bohatera. Kreacja Harry'ego też jest w porządku, aczkolwiek cały czas mi się gryzł jego młody wiek z jego nad wyraz dojrzałymi zachowaniami, ale może to kwestia jego nadprzyrodzonej mocy?
Książkę polecam jako lekką, niezobowiązującą pozycję, jednakże dalszych części raczej nie mam zamiaru czytać. Za bardzo rozczarowało mnie przekombinowane zakończenie.

Przede wszystkim, moim zdaniem, mało jest tu horroru w horrorze. Bardziej bym powiedziała, że jest to powieść sensacyjno-szpiegowska z elementami fantasy i gore. Oczywiście kwalifikacja do gatunku w żadnej mierze nie zmienia mojej oceny tej książki. A jest ona w gruncie rzeczy pozytywna, choć mam pewne zastrzeżenia.
Bardzo podobał mi się klimat Rosji lat 70., wszelkiego...

Dobrze się bawiłem, obawiałem się jakieś plątaniny i dziwnych przebitek ze świata umarłych a wyszło fajnie, postać wampira i Dragosniego bardzo mi siadły

Dobrze się bawiłem, obawiałem się jakieś plątaniny i dziwnych przebitek ze świata umarłych a wyszło fajnie, postać wampira i Dragosniego bardzo mi siadły

Lekka i przyjemna powieść. Dobra rozrywka. Spodziewałam się jednak bardziej rozbudowanego wątku o wampirach. Niestety tu się rozczarowałam.

Lekka i przyjemna powieść. Dobra rozrywka. Spodziewałam się jednak bardziej rozbudowanego wątku o wampirach. Niestety tu się rozczarowałam.