Strzygonia to książka którą ciężko zacząć. Zarchaizowany język budził pewien opór w odbiorze, jednak po pewnym czasie, kiedy do niego przywykłem mogłem się spokojnie zająć lekturą. Ciekawy wybór czasów przedchrześcijańskich powoduje spore pole do popisu dla autora. Jest to jednak trudno osiągnąć. Mając stosunkowo mało materiałów odnoszących się do wierzeń Słowian ciężko jest się na czym oprzeć. Nie mamy jednak się o co martwić. Wierzenia pogańskie ziem kruszwickich oraz okolicznych zostały dobrze wplecione w fabułę. Spotkamy takie postaci jak strzyga, elfy czy żywia. Pojawi się również Mora oraz Bezimienny o czerwonych oczach. Całości zaś dopełnią Kirkor, Balladyna, Alina oraz Goplana, czyli postaci z którymi już kiedyś byliśmy zaznajomieni.
Co do fabuły to jest ona pisana z perspektywy kilku osób. Ciekawy zabieg, który pozwala nam spojrzeć na wydarzenia dziejące się jednocześnie w różnych miejscach, i z różnej perspektywy. Sposób pisania bardziej przypomina opowiadania, niekiedy mamy do czynienia z większymi przeskokami czasowymi pomiędzy kolejnymi rozdziałami, nie jest to jednak zbyt wielkim utrudnieniem.

Strzygonia to książka którą ciężko zacząć. Zarchaizowany język budził pewien opór w odbiorze, jednak po pewnym czasie, kiedy do niego przywykłem mogłem się spokojnie zająć lekturą. Ciekawy wybór czasów przedchrześcijańskich powoduje spore pole do popisu dla autora. Jest to jednak trudno osiągnąć. Mając stosunkowo mało materiałów odnoszących się do wierzeń Słowian ciężko...