U mnie trochę w drugą stronę, wiele osób (co widać w ocenie) twierdzi że ta część jest nieco słabsza niż poprzednia. Ja akurat jestem z niej dużo bardziej zadowolony niż z np. Piasków Armagedonu które wg mnie momentami przynudzały.

A jak ogólne wrażenia ? :-) Jak ktoś czytał serię od początku to się nie zawiedzie. Technothriller Vladka trzyma poziom, intryga jako taka jest (no ale te książki to nie kryminały i nie o intrygę w nich chodzi),nawalanka jest (chociaż mniejsza) :-),łodzie podwodne są :-),trochę mniej tutaj wojny, więcej "szpiegostwa" ale też takiego na poziomie szkoła podstawowa. Ta książka ma być przyjemnym odmóżdżeniem, nie ma męczyć, więc wg mnie przynajmniej ta prosta w okiełznaniu fabuła jest tutaj bardziej plusem niż minusem. Jadę dalej, czas na kolejną część ;-) Dzięki Vladek że jesteś.. ratujesz lockdownowe wieczory :D

U mnie trochę w drugą stronę, wiele osób (co widać w ocenie) twierdzi że ta część jest nieco słabsza niż poprzednia. Ja akurat jestem z niej dużo bardziej zadowolony niż z np. Piasków Armagedonu które wg mnie momentami przynudzały.

A jak ogólne wrażenia ? :-) Jak ktoś czytał serię od początku to się nie zawiedzie. Technothriller Vladka trzyma poziom, intryga jako taka...

Ciekawe, ale nieco słabsze od poprzednich części.

Ciekawe, ale nieco słabsze od poprzednich części.

Z tego mogłaby wyjść ciekawa książka bo pomysł fajny, jednak tym razem końcówka mnie rozczarowała. Przedstawienie problemu, wmieszanie w nich bohaterów było całkiem obiecujące jednak zakończenie po łebkach w stylu jakoś dali radę nie przekonało mnie zupełnie. Typowy zapychacz czasu.

Z tego mogłaby wyjść ciekawa książka bo pomysł fajny, jednak tym razem końcówka mnie rozczarowała. Przedstawienie problemu, wmieszanie w nich bohaterów było całkiem obiecujące jednak zakończenie po łebkach w stylu jakoś dali radę nie przekonało mnie zupełnie. Typowy zapychacz czasu.

Arktyka, mroźna kraina dla większości z nas tak odległa, że na co dzień nikt się nią zbytnio nie interesuje. Jednocześnie tak bogata w surowce energetyczne jak ropa i gaz ziemny, o których można tylko pomarzyć. Jednak gospodarz jednego z państw sąsiadujących z Arktyką postanowił wykorzystać okazję i swoje marzenia zrealizować nie przejmując się innymi. Rosja od dawna patrzy w tym kierunku i nie cofnie się przed niczym.

Północny sztorm przenosi nas właśnie na te chłodne i niegościnne tereny, przedstawiając jeden z hipotetycznych scenariuszy, jakie mogą się rozegrać w przyszłości. I chociaż status prawny tej krainy nadal nie jest uregulowany, prawa do niej rości sobie kilka państw.

Wolff przedstawia sytuację, w której Rosja, zmagająca się z wewnętrznymi problemami, wykorzystuje kryzys paliwowy i ogólną sytuację geopolityczną i zamierza zająć tereny ropo i gazonośne. Rozpoczynają się ogromne inwestycje w sprzęt, ludzi i niezbędną infrastrukturę, w tym również w wojskową. Obszar ma być zabezpieczony pod każdym względem. Rosyjska Flota Północna zostaje silnie wzmocniona. To wszystko musi wzbudzić podejrzenia i realne obawy o bezpieczeństwo. Przede wszystkim pozostałych zainteresowanych mroźną krainą. Na Morze Barentsa zostaje wysłany amerykański okręt podwodny mający wybadać sytuację. Jednak misja przeradza się w walkę o przetrwanie, a światowy kryzys wisi na włosku.

W samym centrum wydarzeń znajdzie się również nasz człowiek. Kapitan Andrzej Wirski otrzyma kolejne zadanie, które ostatecznie okaże się misją ratunkową. Tym razem incognito.

Ta część serii zdecydowanie odbiega od poprzednich. Fabuła nie jest dynamiczna, rozwija się bardzo powoli, jednak nie osiąga zawrotnej prędkości. Przechodzi bardziej etapami. Pozytywnie zaskoczyło mnie to, że kapitan Wirski ma tutaj zdecydowanie więcej do zrobienia, niż w poprzednich częściach, gdzie był jakby dodatkiem. Jest również więcej nawiązań do wcześniejszych książek. Nadal spotykamy większość znanych nam bohaterów. Wolff jak zwykle porusza ciekawy i aktualny temat, jakim jest Arktyka i jej zasoby. Końcówka troszkę słaba, bez fajerwerków, mimo epilogu dużo rzeczy nie jest wyjaśnione. Na plus na pewno podmorskie podchody i pojedynki.

Całość, mimo wolniejszego tempa, czytało się bardzo dobrze. Ta część w cyklu daje jakby trochę odetchnąć. Jednak nie polecałbym zaczynać serii od tej książki. Temat jak najbardziej aktualny. Z biegiem czasu o Arktyce na pewno jeszcze usłyszymy, ponieważ:

"Bezwzględna walka, jaką toczyły koncerny wspierane przez rządy poszczególnych państw, trwała na wielu płaszczyznach, a dystrybutor na stacji paliw jawił się jako słup graniczny znaczący krwawo zdobyty teren."

Arktyka, mroźna kraina dla większości z nas tak odległa, że na co dzień nikt się nią zbytnio nie interesuje. Jednocześnie tak bogata w surowce energetyczne jak ropa i gaz ziemny, o których można tylko pomarzyć. Jednak gospodarz jednego z państw sąsiadujących z Arktyką postanowił wykorzystać okazję i swoje marzenia zrealizować nie przejmując się innymi. Rosja od dawna patrzy...

Jak dobry film akcji się przeżywało.Historia,z gatunku.A co,by było...
Rosja zajmuję Arktykę.A Ameryka nie stoi,z boku.Coś,trzeba robić.No właśnie,a tu Obama.No proszę,jaki twardziel był.Szkoda,że taki nie był jak rządził.
Ale,ja i tak za demokratami.
Szwecja i Norwegia podpisują sojusz.
A Finlandia z boku stoi,co im tam Arktyka.
A Polacy,nie mogą być Polakami,tylko udawać Norwegów mają ?
A ,czemu nie ? W końcu,jakiś smaczek w wywiadzie wojskowym musi być.
Prawda ?
Akcji,nie powiem sporo.Ale,jakoś tak nie nie do przesady.Od,czasu do czasu.Narady,w gabinetach.Mogą być owalne.
Autor,z książki na książkę,mnie coraz bardziej przekuję.A ja ulegam pokusie i czytam,czytam ,czytam.

Jak dobry film akcji się przeżywało.Historia,z gatunku.A co,by było...
Rosja zajmuję Arktykę.A Ameryka nie stoi,z boku.Coś,trzeba robić.No właśnie,a tu Obama.No proszę,jaki twardziel był.Szkoda,że taki nie był jak rządził.
Ale,ja i tak za demokratami.
Szwecja i Norwegia podpisują sojusz.
A Finlandia z boku stoi,co im tam Arktyka.
A Polacy,nie mogą być Polakami,tylko udawać...

Można przeczytać, ale nie zachwyca. W stosunku do pozostałych książek cyklu - słaba.

Można przeczytać, ale nie zachwyca. W stosunku do pozostałych książek cyklu - słaba.

Kontynuacja przygód Andrzeja Wirskiego. Tym razem musi on pomóc wydostać drużynę amerykańskich komandosów z terenów Rosji, zanim sami Rosjanie zorientują się, że łódź podwodna, z którą mieli kontakt, musiała wypuścić na powierzchnię kilku ludzi w szalupie i nie zdążyła ich zabrać z powrotem na pokład.

Dla mnie ciekawsze jest tło książki. Pamiętajmy, że z uwagi na zmieniający się klimat północna Syberia i Arktyka faktycznie mogą stać się nieco bardziej dostępne dla człowieka niż ma to miejsce obecnie. Na tyle, aby być może opłacalnym stało się wydobywanie znajdujących się tam bogactw naturalnych.
Z pewnością warto zadać sobie pytania, na ile realna jest ich eksploatacja, tak z technicznego, logistycznego i ekonomicznego punktu widzenia. Ale nie tylko - jak może na to zareagować światowy rynek surowców (zwłaszcza ropy i gazu). Oraz oczywiście zaangażowani na nim najwięksi gracze.

Jak zwykle - abstrahując od realności scenariusza przedstawionego w książce, proponuje ona postawienie sobie szeregu ciekawych pytań.

Kontynuacja przygód Andrzeja Wirskiego. Tym razem musi on pomóc wydostać drużynę amerykańskich komandosów z terenów Rosji, zanim sami Rosjanie zorientują się, że łódź podwodna, z którą mieli kontakt, musiała wypuścić na powierzchnię kilku ludzi w szalupie i nie zdążyła ich zabrać z powrotem na pokład.

Dla mnie ciekawsze jest tło książki. Pamiętajmy, że z uwagi na...

Fajne, aczkolwiek Barack Obama w roli jastrzębia skłonnego dokopać Rosjanom - to już przekracza najśmielsze fantazje.

Fajne, aczkolwiek Barack Obama w roli jastrzębia skłonnego dokopać Rosjanom - to już przekracza najśmielsze fantazje.

Myślałem, że będzie gorzej. Autor jak dotąd z tego co czytałem na trzy książki dwie to było dno i żenada. Teraz jest dwa do dwóch. Północny Sztorm to najbardziej spójna z tych książek autora jakie dane mi było przeczytać. Akcja nie rwie się bez sensu, wątki prawidłowo się zazębiają. Nie ma już patriotyczni-infantylnego zacięcia, broszurkowego języka. Doskonale nie jest ale przyznam, że czytało mi się naprawdę dobrze. Oczywiście akcja mogłaby być troszkę bardziej wartka, zaskakująca i taka z zębem ale i tak jak na tego autora jest dobrze. Może jeszcze przyjdzie czas zmienić mi zdanie o jego pisaniu:) Może niefortunnie zacząłem słabiutką Stalową Kurtyną i beznadziejną Czerwoną Apokalipsą? Reasumując Doktryna i Północny w mej ocenie dołączają do książek które można spokojnie przyswoić do poduchy.

Myślałem, że będzie gorzej. Autor jak dotąd z tego co czytałem na trzy książki dwie to było dno i żenada. Teraz jest dwa do dwóch. Północny Sztorm to najbardziej spójna z tych książek autora jakie dane mi było przeczytać. Akcja nie rwie się bez sensu, wątki prawidłowo się zazębiają. Nie ma już patriotyczni-infantylnego zacięcia, broszurkowego języka. Doskonale nie jest ale...

W książce rozwijają się dwa niezależne (na początku) wątki. W pewnym momencie czytelnik ma nawet wrażenie, że jeden z wątków staje się głównym i czyta się thriller "podwodny" w stylu "Polowania na Czerwony Październik". Ale w pewnym momencie bum! Drugi wątek, wcześniej niezbyt eksploatowany, staje się przodującym, a ten pierwszy jest jakby zapomniany. Był problem, pojawił się drugi problem, drugi problem rozwiązano, a ten pierwszy? Sam się rozwiązał? Autor, moim zdaniem, zrobił kiepskie zakończenie książki. A muszę powiedzieć, że całkiem mnie wciągnęła. Jednak zakończenie psuje ogólne wrażenie na temat książki.
Na szczeście to nie jest ostatnia powieść z tej serii. Autor ma jeszcze szansę się zreflektować :-)

W książce rozwijają się dwa niezależne (na początku) wątki. W pewnym momencie czytelnik ma nawet wrażenie, że jeden z wątków staje się głównym i czyta się thriller "podwodny" w stylu "Polowania na Czerwony Październik". Ale w pewnym momencie bum! Drugi wątek, wcześniej niezbyt eksploatowany, staje się przodującym, a ten pierwszy jest jakby zapomniany. Był problem, pojawił...