Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobnie jak w przepadku Evermeet, akcja bieżąca przeplata się z rozdziałami, które obrazuję ważne momenty w historii Cormyru. I to w sumie one są najciekawszą częścią książki, pozwalającą lepiej zrozumieć specyfikę tego kraju i rządzące nim tradycje. Sama fabuła "teraźniejsza", jest dosyć zwyczajna, ale bardzo zyskuje na głębi dzięki odniesieniom do historii - w ten sposób spoglądamy na pojawiające się w niej postacie z zupełnie innego punktu widzenia.

Muszę przyznać, że o ile wcześniej nie traktowałem tego władztwa w świecie Zapomnianych Krain zbyt poważnie, o tyle po przeczytaniu tej książki oddaję im należny szacunek, choć osobiście nadal o wiele bardziej ciekawe wydaje mi się Thay i rządzący nim Czerwoni Czarnoksiężnicy.

Dla wielbicieli uniwersum Zapomnianych Krain będzie to cenna pozycja pozwalająca lepiej zrozumieć jedne z ważniejszych "dobrych" państw w Faerunie.

Podobnie jak w przepadku Evermeet, akcja bieżąca przeplata się z rozdziałami, które obrazuję ważne momenty w historii Cormyru. I to w sumie one są najciekawszą częścią książki, pozwalającą lepiej zrozumieć specyfikę tego kraju i rządzące nim tradycje. Sama fabuła "teraźniejsza", jest dosyć zwyczajna, ale bardzo zyskuje na głębi dzięki odniesieniom do historii - w ten sposób...

Przed zabraniem się za tę książkę koniecznie należy przeczytać poprzednią część „Szamanka od umarlaków”, ponieważ obie książki są ze sobą silnie związane!
Ponownie spotykamy się z Idą Brzezińską, która musi poradzić sobie ze skutkami swojej lekkomyślnej decyzji z końca poprzedniej książki. Co prawda, udało jej się wtedy dopełnić obowiązków szamanki, ale jednocześnie zobowiązała się wydrzeć duszę pewnego nieszczęśnika z Lustrzanych Piekieł i odprowadzić ją w Zaświaty, co jest zadaniem skrajnie niebezpiecznym. Z drugiej strony, moc przysięgi, którą nieopatrznie wykorzystała, sprawia, że zignorowanie sprawy skończy się jej śmiercią (i to wieczną). Trzeba zgodzić się, że ta część cylku jest zdecydowanie poważniejsza i już nie tak radosna jak poprzednia. Widać, że postacie ewoluują, podobnie jak uniwersum. Dowiadujemy się więcej o przeszłości „Kruchego”, Pech również okazuje się być czymś bardziej konkretnym niż tylko figurą retoryczną. A nade wszystko poznajemy nową magię (czytacze umysłów, twórcy wspomnień, siewcy zapomnienia) oraz po kolej odkrywamy kolejne strzępy informacji dot. tego, kim jest Demon Luster. W trakcie tych poszukiwań akcja zaczyna coraz bardziej przypominać thriller i horror niż klasyczne fantasy, a to dzięki eksploracji tematów związanych z Lustrzanymi piekłami oraz aktami Kusiciela (potężna magia nekromancka), dotyczącymi go wizjami, sprawami wewnętrznymi WONu.
Pojawiają się nowe postacie np. archiwistka WONy „Skittles”, czy wyżsi oficerowie tej organizacji.
Spotykamy także znane z poprzedniej części duchy, choć bardziej epizodycznie.

Podobnie jak w poprzedniej części, mamy cliffhanger, nieco mniej dramatyczny niż w Szamance, ale i tak wystarczający, aby z niecierpliwością czekać na dalszy ciąg. Tym bardziej, że z książki na książkę coraz ciekawiej i barwniej rozwija się uniwersum Szamanki, dowiadujemy się więcej o magii, jej miejscu w świecie, życiu magicznie uzdolnionych etc.

Przed zabraniem się za tę książkę koniecznie należy przeczytać poprzednią część „Szamanka od umarlaków”, ponieważ obie książki są ze sobą silnie związane!
Ponownie spotykamy się z Idą Brzezińską, która musi poradzić sobie ze skutkami swojej lekkomyślnej decyzji z końca poprzedniej książki. Co prawda, udało jej się wtedy dopełnić obowiązków szamanki, ale jednocześnie...

Jest to książka z cyklu tych, które przeplatają subtelnie magię ze światem rzeczytwistym, a dokłanie z terenami Wrocławia. Główną bohaterką jest urodzona w rodzinie czarodziejów Ida, która co prawda nie ma talentu do magii, ale za to, dysponuje nieco innego rodzaju nadnaturalnymi zdolnościami. Problemem jest jedynie to, że rodzina tak intensywnie starała się uczynić z niej czarodziejkę godną tak znamienitego magicznego rodu, że dziewczyna ma tego wszystkiego powyżej uszu i nie marzy o niczym innym jak o normalnym, niemagicznym życiu. A jednak jej dar – medium (do którego obowiązków należy m.in. przeprowadzanie zmarłych „na drugą stronę”) i o wiele bardziej specyficzny związany ze zdolnością do przewidywania czyjeś śmierci prędzej czy później zmusi ją do podjęcia zdecydowanie nadnaturalnej profesji. W tym celu, niechętnie, będzie musiała zacząć terminować u swojej obdarzonej podobnymi zdolnościami złośliwej i apodyktycznej ciotki Tekli.

Autroka ciekawie tworzy własne uniwersum. Mamy znajdujące się po drugiej stronie lustra światy równoległe, zaświaty, specyficzne zwierzęta żywiące się snami, różne rodzaje magii, a także, czuwający nad rozsądnym jej używaniem, rodzaj magicznego CBŚu czyli WON (Wydział Opętań i Nawiedzeń).

Warto zaznaczyć, że świat przedstawiony przez autorkę dynamicznie się rozrasta, ponieważ do nastepnej części cyklu („Demon Luster”) przechodzimy niemal z marszu po skończeniu tej książki (poprzez olbrzymi cliffhanger), ale także wiele koncepcji znajdujących się w pierwszej książce doczekało się ciekawego rozwoju. Taki na przykład Pech, który tutaj wydaje się być personifikowany jako swojego rodzaju figura retoryczna, ale w rzeczywistości jest czymś o wiele większym. Podobnie rumieńców nabierają takie postacie jak agenci WONu, zwłaszcza „Kruchy” i „Ruda” oraz sama ciotka Tekla.

Generalnie, polecam jako świeże, ciekawe i rodzime spojrzenie na urban fantasy, z dużymi widokami na przyszłość, jeśli chodzi o rozwój serii, ponieważ sądzę, że ma naprawdę duży potencjał.

Jest to książka z cyklu tych, które przeplatają subtelnie magię ze światem rzeczytwistym, a dokłanie z terenami Wrocławia. Główną bohaterką jest urodzona w rodzinie czarodziejów Ida, która co prawda nie ma talentu do magii, ale za to, dysponuje nieco innego rodzaju nadnaturalnymi zdolnościami. Problemem jest jedynie to, że rodzina tak intensywnie starała się uczynić z niej...