Ta książka otworzyła mi oczy.

Na pierwszy rzut oka historia Hazel Snow nie wydaje się być jakoś szczególnie niezwykła.Poznajemy samotną dziewczyną z wielkim talentem fotograficznym, Na 18 urodziny dostaje imię i nazwisko swojej biologicznej matki.Jednak los jej nie sprzyja.Dziewczyna odbiera całkiem inną sukienkę, a spotkanie z matką nie przynosi spodziewanego efektów.Hazel wypowiada życzenie, by poznać swoją matkę.Cofa się w czasie i poznaje ją jeszcze przed swoimi urodzinami.

Tutaj zaczyna się prawdziwa historia.Treść książki lekko się czyta.Książka nie obfituje w gwałtowne zwroty akcje, jej akcja w powolnym tempie idzie do końca utworu.

Książka jest bardzo emocjonalna.Płaczę za każdym razem jak ją czytam.Delikatna opowieść, uczucie które posiada swoje problemy, ale jest to uczucie bardzo delikatne i wrażliwe.Przyjaźń i autorytety.

Plusem tej książki jest główna bohaterka.Jest ona zmuszona do podejmowania bardzo trudnych decyzji. Sądzę że nawet połowa z nas jest bardzo podobna do Hazel- wrażliwa, lekko zagubiona.

Zakończenie książki- cóż jest ono smutne i to zdecydowanie, ale właśnie takie jest życie.Nie zawsze mamy happy end.Zrozumiałam to i wiele innych rzeczy zatapiając się w tej lekturze.Sądzę że ona jeszcze bardzo długi czas pozostanie w moim sercu jako ta ukochana książka.Mimo że prawdziwy książkoholik podobna kocha wszystkie książki tak samo, to uważam że ta jest wyjątkowa.

Ta książka otworzyła mi oczy.

Na pierwszy rzut oka historia Hazel Snow nie wydaje się być jakoś szczególnie niezwykła.Poznajemy samotną dziewczyną z wielkim talentem fotograficznym, Na 18 urodziny dostaje imię i nazwisko swojej biologicznej matki.Jednak los jej nie sprzyja.Dziewczyna odbiera całkiem inną sukienkę, a spotkanie z matką nie przynosi spodziewanego...