Jesteśmy społecznością, która kocha książki

'Wielkie lato' to ostatni tom sagi przygód o Ulyssesie Moorze. Po przeczytaniu tej pozycji jestem zarówno zachwycona jak i rozżalona. W przeciągu wielu lat powstała cała seria dobrych książek, których główny wątek 'kręci się' wokół potęgi wyobraźni i kreatywności. Fabuła wszystkich cykli, bez względu na ilość i różnorodność bohaterów, tego jakie przygody przeżywają - dąży do tego, by czytelnik zrozumiał jak ważna jest własna inwencja twórcza i pomysłowość oraz to, że prawdziwa wolność zaczyna się w naszych głowach. Autor, całość zapakował w naprawdę dobrą historię, która jest w stanie dotrzeć do każdego, nawet najmłodszego czytelnika. 'Wielkie lato' to książka - laurka. Mimo powiązania z wszystkimi wcześniejszymi częściami, jest ona odrębną historią - ukłonem w stronę czytelnika. Akcja powieści cofa się do lat 50 XX wieku: czytelnik poznaje młodego Ulyssesa, który dopiero co przyjechał do Kilmore Cove i wraz z nowo poznanymi przyjaciółmi poznaje sekrety miasteczka oraz Willi Argo. O tym, że 'coś' takiego miało miejsce czytelnik dowiedział się czytając wcześniejsze tomy i przyznam szczerze, że bardzo mnie ten temat zainteresował. Przez całą sagę zastanawiałam się, jak to wszystko wyglądało i jakie przygody przeżyły dzieci - jak wyglądał początek wszystkiego. Dlatego jestem ZACHWYCONA, że autor podjął się opisania tych wydarzeń. Niestety, jestem ogromnie ROZŻALONA, ponieważ to co opisał autor, to zaledwie uchylenie rąbka tajemnicy. Taki swoisty prolog. W powyższej książce nie zostało opisane całe Wielkie Lato, a zaledwie jego początek. Trochę tak, jakby czytelnik przeczytał 'Wrota Czasu' (1 tom) i już nic po tej książce nie było. A przecież fani sagi wiedzą, że tak naprawdę dopiero wtedy rozpoczęły się przygody Jasona, Julii i Ricka. Uważam, że na przygody Ulyssesa i jego przyjaciół spokojnie można by było przeznaczyć cały cykl (czyli 6 tomów) - ta historia jest zbyt ciekawa, by zostawiać czytelników z zaledwie jedną książką! I właśnie dlatego 'Wielkie lato' to laurka. Historia, która miała jedynie zostać zarysowana, by ucieszyć fanów, jednocześnie pozostawiając ich z niedosytem. Całkowicie rozumiem decyzję autora o zakończeniu pisania o Ulyssesie Moorze. I choć wyznaję zasadę: 'nigdy nie mów nigdy', to co za dużo to niezdrowo. Także, mimo mojego osobistego niedosytu, uważam że lepiej skończyć teraz, gdy całość jest w miarę oryginalna i ciekawa, niż gdy kolejne tomy staną się odcinaniem kuponów od popularności sagi. Polecam!