Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od razu spodobał mi się styl autorki, która pięknie oddaje słowami ból przeżywany przez główną bohaterkę. Cierpienie, jakiego doświadcza i wszystkie związane z nim przemyślenia oraz opisy brutalnego zachowania męża moim zdaniem zostały ładnie ujęte za pomocą języka lirycznego. Zapis fabuły jest jednak nietypowy, ponieważ wydarzenia przedstawione są niechronologicznie, dlatego na początku trochę trudno połapać się w niektórych sytuacjach dotykających Hankę. Katarzyna Grochola zdradza jednak kulisy już na wstępie, poprzez wypowiedzi Hanki nawiązujące do przeszłości. Poszczególne sceny opisane są krótkimi akapitami, dokładnie przekazującymi płynącą z nich treść. Autorka również ciekawie ukazała charakter Hanki, a raczej jej psychiczne cierpienie, dużo silniejsze od ran zadawanych fizycznie przez oprawcę. Także dobrze według mnie zostały ukazane: zależność ofiary od kata, strach przed kolejnym znęcaniem się, uzależnienie od obecności oprawcy oraz manipulacje słowne, karanie, zrzucanie winy pod pretekstem użycia przemocy. Te wszystkie elementy sprawiły, że odbiorca książki może dobrze wczuć się w sytuację życiową bohaterki i doskonale ją zrozumieć. K. Grochola ładnie przedstawiła obraz psychologiczny osoby dotkniętej przemocą, a zastosowanie narracji pierwszoosobowej tylko ten obraz pogłębia. Jak już wspomniałam wcześniej, fabuła jest rozrzucona. Najpierw bohaterka opowiada w czasie przeszłym, później pojawiają się wydarzenia bieżące, jednak z losową kolejnością. Z początku trudno było mi się połapać, ponadto spodziewałam się wydarzeń ujętych w finale, ponieważ Hanka odnosi się do nich już na wstępie. Mimo przewidywalnego zakończenia byłam zainteresowana losami Hanki ze względu na ich dramatyczność oraz umiejętne operowanie akcją i słowem przez autorkę. Zakończenie dostarczyło mi sporo emocji ze względu na ogromną tragedię głównej postaci. Płynące z kart książki przebaczenie, zrozumienie i też walka o własne zdanie sprawiły, że w pewien sposób cała opowieść mną poruszyła. Również strata, która dotknęła Hankę i pozwoliła na jej przemianę sprawiły, iż bardzo jej współczułam, kibicując jednocześnie w jej dążeniu do autonomii. Czy polecam? Tak, jest to niedługa książka o ważnej treści. Jeśli lubicie czytać o przemocy i jej wpływie na funkcjonowanie ofiary to myślę, że powinna spełnić Wasze oczekiwania względem lektury.